Αν ίσχυαν οι διεθνείς συμφωνίες, κανονικά από χθες θα έπρεπε να
έχουν σταματήσει οι εχθροπραξίες στη Συρία για να μπορέσει να παρασχεθεί
η επιτακτικά αναγκαία ανθρωπιστική βοήθεια στους αντιμαχόμενους. Αυτό
τουλάχιστον είχε συμφωνηθεί από όλους τους εμπλεκόμενους πριν από μία
εβδομάδα στη Γενεύη. Αντί όμως να συμβεί αυτό και να σταματήσουν οι
ανελέητες εχθροπραξίες, η Αγκυρα έρχεται να ρίξει νέο λάδι στη φωτιά,
απειλώντας μάλιστα τη Ρωσία ότι μπορεί να την καταλάβει μέσα σε μία
εβδομάδα (!) και προκαλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να δηλώσουν αν
στηρίζουν την Τουρκία ή τους τρομοκράτες. Και όλα αυτά τη στιγμή που
γενικεύεται στην Ευρώπη (όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα της Συνόδου
Κορυφής στις Βρυξέλλες) η δυσαρέσκεια για την άρνηση των τουρκικών Αρχών
να ασκήσουν αποτελεσματικό έλεγχο στη ροή των προσφύγων.
Η στάση αυτή της Αγκυρας έρχεται δυστυχώς να επιβεβαιώσει τα επιμέρους
παιχνίδια που παίζονται στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με
επίκεντρο πάντα τη Συρία και τη γνωστή απειλή των τζιχαντιστών.
Παιχνίδια και αντιτιθέμενες επιδιώξεις που αποτελούν και το κύριο
εμπόδιο για την εξεύρεση κάποιας λύσης στην οποία θα μπορέσουν να
συμφωνήσουν όλες οι αντιμαχόμενες πλευρές. Διότι ουσιαστικά το μόνο που
ενδιαφέρει την Τουρκία σε όλη αυτή την ιστορία είναι να αποτρέψει τη
δημιουργία στα νότια σύνορά της μιας αυτόνομης κουρδικής περιοχής. Ηδη
οι Κούρδοι ελέγχουν τα τρία τέταρτα των 800 χιλιομέτρων της
τουρκοσυριακής μεθορίου. Ετσι τώρα ο πόλεμος απέναντι στους Κούρδους
διεξάγεται ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα. Εντός των συνόρων, στην περιοχή της
Νοτιοανατολικής Τουρκίας, και εκτός, με τους σφοδρούς βομβαρδισμούς στα
συριακά και ιρακινά εδάφη. Και είναι οι ενέργειες αυτές που έχουν φέρει
την Αγκυρα σε ανοιχτή σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, η οποία θεωρεί ότι
οι κούρδοι μαχητές είναι οι πλέον αποτελεσματικοί στον πόλεμο κατά των
τζιχαντιστών.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που μόλις λίγες ώρες μετά τη νέα τρομοκρατική
επίθεση στην Αγκυρα ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτγλου, με
ταυτόσημες δηλώσεις τους, έσπευσαν να επιρρίψουν την ευθύνη στις
κουρδικές οργανώσεις για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τις δικές τους
επιθέσεις εναντίον τους. Και είναι ενδεικτικό ότι η Ουάσιγκτον αυτή τη
φορά τήρησε σιγήν ιχθύος, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί. Η εκρηκτική αυτή
κατάσταση είναι φανερό ότι δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το γενικότερο
κλίμα επικίνδυνης αστάθειας που επικρατεί στη γειτονιά μας, με άμεσο
αποτέλεσμα τη δημιουργία και νέου κύματος προσφύγων προς την Ευρώπη. Το
μόνο θετικό ίσως είναι ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας άρχισαν επιτέλους να
αντιλαμβάνονται ποια είναι η χώρα εκείνη που φέρει την κύρια ευθύνη για
την αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το τεράστιο προσφυγικό
πρόβλημα.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 21/02/2016)