Πώς συνδυάζεται η συνεργασία με την Ε.Ε. στο Προσφυγικό που
προϋποθέτει εσωτερική σταθερότητα και η δραματική κλιμάκωση των
επιχειρήσεων κατά του ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Τουρκία και στο Βόρειο
Ιράκ;
Οι Ερντογάν - Νταβούτογλου ξεδιπλώνουν ταυτόχρονα τη
στρατηγική της έντασης στο εσωτερικό και ταυτόχρονα αναζητούν επειγόντως
σταθεροποίηση και κλείσιμο ανοικτών μετώπων στη Μέση Ανατολή:
Στο
εσωτερικό στήνουν το σκηνικό της μαζικής άρσης ασυλίας του Κουρδικού
Κόμματος HDP, καθώς κάθε βομβιστική επίθεση χρεώνεται από την επόμενη
στιγμή στο ΡΚΚ. Μαζική παραίτηση ή καθαίρεση των Κούρδων βουλευτών
οδηγεί σε πρόωρες εκλογές, με στόχο να μη διασφαλίσει το HDP ποσοστό 10%
που χρειάζεται για την είσοδο στη Βουλή και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ να
κατοχυρώσει την ενισχυμένη πλειοψηφία που είναι αναγκαία για τη
Συνταγματική Μεταρρύθμιση, που θα καθιστά τον Πρόεδρο πανίσχυρο
Σουλτάνο. Μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, που θα γίνει στη σκιά σκληρής
καταστολής στο όνομα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας και με την ανοχή
και σιωπή της Ε.Ε. στο όνομα του ελέγχου των προσφυγικών ροών από την
Αγκυρα.
Την ίδια στιγμή, με τη βοήθεια των ΗΠΑ οι Ερντογάν -
Νταβούτογλου προσπαθούν να εξομαλύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ, με
καρότο προς το Τελ Αβίβ την ενεργειακή συνεργασία. Η επισπεύδουσα, η
επειγόμενη πλευρά είναι η Αγκυρα, με την ισραηλινή πλευρά να ζητά σαφείς
δεσμεύσεις μη μελλοντικής ανάμειξης της Τουρκίας στο Παλαιστινιακό.
Ταυτόχρονα, η Σαουδική Αραβία μεσολαβεί ώστε να υπάρξει εξομάλυνση στις
σχέσεις του Ερντογάν με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο.
Τα παραπάνω
έχουν βαρύνουσα σημασία, την ώρα που σήμερα και αύριο η θεσμική ηγεσία
της Ε.Ε., Επιτροπή και Συμβούλιο συν την κυβέρνηση της Γερμανίας θα
προσπαθήσουν σκληρά να κλείσει μια συμφωνία με την Τουρκία που θα
καθιστά την Αγκυρα υπεργολάβο της διαχείρισης της Κρίσης του
Προσφυγικού.
Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, όπως προκύπτει από τα
παραπάνω, υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στις Βρυξέλλες - Βερολίνο από
την μια μεριά και την Αγκυρα από την άλλη:
Χωρίς τη συνεργασία
της Τουρκίας Βρυξέλλες και Βερολίνο δεν μπορούν να διαμορφώσουν συνολική
πρόταση για το Προσφυγικό, η οποία να μπορεί να γίνει δεκτή και από
τους «28» και να κλείσει τις πληγές που άνοιξαν η ανταρσία της Τετράδας
του Βίζεγκραντ, της Αυστρίας και των βαλκανικών παρελκομένων της.
Χωρίς
τη σιωπή και τη συνενοχή της Ε.Ε. η θεσμική νομιμοποίηση της μετατροπής
του Προέδρου σε Σουλτάνο στην Τουρκία είναι πολύ πιο δυσχερής, καθώς
για να ολοκληρωθεί χρειάζεται πρωτοφανούς έκτασης πολεμικές επιχειρήσεις
και προεκλογική εκστρατεία και ψηφοφορία στη σκιά της βίας και του
εξαναγκασμού.
Τα παραπάνω όμως ίσως να έχουν ορίζοντα μόνον
βραχυπρόθεσμο, καθώς η τυχοδιωκτική φυγή προς τα εμπρός με την κλιμάκωση
της έντασης δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να παραμείνει στις διαστάσεις
μιας ελεγχόμενης κρίσης.
Η σύγκρουση με το ΡΚΚ δεν είναι πια όπως
για δεκαετίες, στο πρόσφατο και μακρινό παρελθόν, εκκαθαριστικές,
αντιανταρτικές επιχειρήσεις, σε δύσβατες ορεινές περιοχές κοντά στη
μεθόριο με το Ιράκ, αλλά κανονικός πόλεμος πόλεων με οδομαχίες,
οδοφράγματα και μάχες τετράγωνο με τετράγωνο.
Την ίδια στιγμή, η
όποια φόρμουλα λύσης στη Συρία θα περιλαμβάνει μια αυτόνομη
ημιανεξάρτητη κουρδική οντότητα που θα ελέγχει την τουρκοσυριακή μεθόριο
στο Νότο, θα στηρίζει το ΡΚΚ εντός Τουρκίας και ταυτόχρονα θα πιέζει
για ριζοσπαστικοποίηση της στάσης της υπό τον Μπαρζανί κουρδικής
κυβέρνησης του Βορείου Ιράκ στο Αρμπίλ.
Ακόμη και τις καλύτερες
προθέσεις και την αδιαμφισβήτητη βούληση συνεργασίας με την Ε.Ε. και να
είχαν, ουδείς σήμερα μπορεί να εγγυηθεί ότι οι Ερντογάν - Νταβούτογλου
θα μπορούν να ελέγξουν τις προσφυγικές ροές που ξεκινούν από τη Συρία.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 17/03/2016)