Όπως όλα δείχνουν θα υπάρξει μια καταρχήν συμφωνία με τους δανειστές,
τουλάχιστον στα βασικά σημεία της αξιολόγησης. Η συμφωνία στην Ευρώπη
και για το Προσφυγικό, με την Τουρκία είναι θετικό γεγονός, αλλά
αποτελεί ασφαλώς τον γρίφο σχετικά με το πώς θα εφαρμόσει τα
συμφωνηθέντα.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και στην
Ελλάδα οι συμφωνίες που «κλειδώνουν» συνήθως δεν τηρούνται. Ουκ ολίγες
φορές οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε υψηλό επίπεδο δεν βρίσκουν
εφαρμογή, με αποτέλεσμα να προκύπτουν νέα προβλήματα και η ανάγκη για
νέες διαπραγματεύσεις, νέο χαμένο πολιτικό και οικονομικό χρόνο.
Στην
υπόθεση της οικονομίας, αν η Ελλάδα τηρούσε τα τελευταία χρόνια όσα
είχε δεσμευτεί, η εικόνα θα ήταν πολύ καλύτερη και δεν θα μιλούσε η ΓΣΕΕ
για πλήρη φτωχοποίηση των μισών νοικοκυριών της χώρας. Η χώρα θα είχε
βγει από την ύφεση, θα αυξάνονταν οι θέσεις εργασίας, θα δημιουργούταν
ανάπτυξη με επενδύσεις μακράς πνοής. Και το κυριότερο: Με πόνο, με
θυσίες, με αίμα, αλλά ο κόσμος θα είχε αντιληφθεί ότι χωρίς
δημοσιονομική ισορροπία, με το να ξοδεύει το κράτος περισσότερα απ’ όσα
βγάζει, η χρεοκοπία είναι δεδομένη.
Ασφαλώς στην εξίσωση θα πρέπει
να μπουν και οι δανειστές. Τα λάθη που έχουν κάνει στα ελληνικά
προγράμματα είναι τραγικά, ενώ σε εκκρεμότητα από τον Νοέμβριο του 2012
βρίσκεται η συζήτηση για το πραγματικό πρόβλημα της χώρας. Την
εξυπηρέτηση του χρέους. Όταν μια οικονομία βρίσκεται σε οκταετή ύφεση,
έχει χάσει σχεδόν το 30% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και έχουν
υποστεί πρωτοφανείς περικοπές οι πολίτες, είναι τουλάχιστον
«προβληματικό» να ζητάς αποπληρωμή ενός χρέους που είναι σχεδόν δύο
φορές το ΑΕΠ της χώρας.
Αν λοιπόν υπήρχε έστω και στο ελάχιστο μια
πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων και από τις δύο πλευρές η Ελλάδα θα είχε
την τύχη της Κύπρου και δεν θα ήταν η μοναδική χώρα σε Μνημόνιο.
Το
μεγάλο λάθος, ωστόσο, που έχουν κάνει όλες οι κυβερνήσεις είναι ότι δεν
τήρησαν την υπόσχεσή τους για πάταξη της φοροδιαφυγής. Όταν το εισόδημα
των Ελλήνων είναι πάνω από 153 δισ. και το δηλωθέν φορολογητέο εισόδημα
των νοικοκυριών περίπου 74 δισ. ευρώ τότε… κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Και δεν μπορεί για άλλη μια φορά η κυβέρνηση να ετοιμάζει φοροκαταιγίδα
στη μεσαία τάξη, όταν δεν είναι σε θέση να εισπράξει τους φόρους
προηγούμενων ετών. Το μόνο που θα δει είναι τα… τρένα των φόρων να
περνούν χωρίς να κάνουν στάση. Και είναι σίγουρο ότι σε μερικούς μήνες η
οικονομία θα χρειάζεται νέα αξιολόγηση και νέα μέτρα, αφού οι φόροι που
θα επιβληθούν θα μπουν κι αυτοί στην τεράστια «τρύπα» της φοροδιαφυγής.
Οσο
για το άλλο μεγάλο θέμα, το Προσφυγικό, εκεί οι συμφωνίες υπογράφονται
χωρίς να τηρούνται στο ελάχιστο. Όταν χώρες-μέλη της Ε.Ε. γράφουν στα
παλαιότερα των υποδημάτων τους κανόνες που έχουν αποδεχθεί με την είσοδό
τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια, πώς θα περιμένει κανείς να σεβαστεί
αποφάσεις η Αγκυρα; Επειδή το μεταναστευτικό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα
αλλά εξελίσσεται δυστυχώς σε ελληνικό, μόνο με εξαναγκαστικά μέτρα
τήρησης των συμφωνιών θα βρεθεί λύση. Οσες χώρες δεν τηρούν τους κανόνες
θα πρέπει να έχουν και τις ανάλογες επιπτώσεις, ακόμη και την έξοδό
τους από την Ε.Ε.
Αλλιώς χιλιάδες αθώες ψυχές θα στοιβαχτούν σε
μια φτωχοποιημένη χώρα, που δεν μπορεί ούτε τους δικούς της πολίτες να
διαχειριστεί.
Οπως έλεγαν στα λατινικά... Pacta sunt servanda, οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 19-20/03/2016)