Σε λεπτή προσεκτική διατύπωση η ομιλία της Λαγκάρντ στη Φρανκφούρτη
ήταν μια πρόγευση της σκληρής επίθεσης που θα αντιμετωπίσει η Γερμανία
σε περίπου δέκα ημέρες στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον.
Την
ώρα που οι ΗΠΑ έχουν σταθεροποιήσει την ανάκαμψη και αναπτύσσονται με
αυξανόμενο ρυθμό, η πτώση της ανάπτυξης στην Κίνα συμπαρασύρει σε
πτωτική τάση χώρες όπως η Βραζιλία και η Ρωσία, η αποφασιστική στροφή
της Ευρωζώνης προς την ανάπτυξη είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για
τη διαφύλαξη των οριακών ισορροπιών στην παγκόσμια οικονομία.
Πολύ
απλά, την παραπάνω ανάγνωση και την ιεράρχηση προτεραιοτήτων δεν την
συμμερίζεται μόνη εναντίον όλων η Γερμανία, με πιο πρόσφατο δείγμα
γραφής στον «Μοναχικό Δρόμο» την παρέμβαση του Σόιμπλε στη Σύνοδο των
υπουργών Οικονομικών της Ομάδας των G-20 στη Σαγκάη, όπου ούτε λίγο ούτε
πολύ καυτηρίαζε την ποσοτική χαλάρωση και τα μέτρα τόνωσης της ζήτησης
ως δρόμο που οδηγεί στην επόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση.
Να
θυμίσουμε ότι «Μοναχικός Δρόμος» (Sonderweg) στα γερμανικά ήταν ο
αγαπημένος όρος των θεωρητικών της γεωπολιτικής στη Γερμανία στις αρχές
του 20ού αιώνα, που πίστευαν σε ένα περίεργο μείγμα αναθεωρητισμού και
προάσπισης του status quo με τον ίδιο τρόπο που ο Σόιμπλε πιστεύει ότι η
περιοριστική δημοσιονομική πολιτική μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη!
Οχι
η Γερμανία δεν συμφωνεί ότι είναι η σειρά της Ευρωζώνης να πάρει τη
σκυτάλη από τις ΗΠΑ και με αύξηση της ζήτησης όχι μόνον να αποφύγει τον
εγκλωβισμό σε μια παρατεταμένη ύφεση τύπου Ιαπωνίας, αλλά να
εξισορροπήσει τη σταθεροποίηση της Κίνας σε πιο χαμηλούς ρυθμούς
ανάπτυξης για το ορατό μέλλον.
Απτόητος από τη διεθνή κριτική και
κατακραυγή, απτόητος από την πολιτική αποσταθεροποίησης στη Γαλλία και
τον Νότο της Ευρωζώνης, από το κόστος διαχείρισης του Προσφυγικού, ο
Σόιμπλε ένα πράγμα έχει στο μυαλό του: Πώς εγκαίρως θα μεθοδευτεί μια
περαιτέρω αυστηροποίηση της μόνιμης λιτότητας.
Ο στόχος του είναι
γνωστός και φαίνεται ότι έχει εξασφαλίσει και την προσυπογραφή της
θνήσκουσας γαλλικής κυβέρνησης, όπως άλλωστε το βεβαιώνει η σημειολογία
των πανηγυρικών παρουσιάσεων του κοινού βιβλίου των Σόιμπλε - Σαπέν
«Μαζί και Διαφορετικοί».
Μια φόρμουλα θεσμικής μεταρρύθμισης-
εμβάθυνσης της Ευρωζώνης που θα σώζει κάποια προσχήματα για το Παρίσι
και θα υλοποιεί τη στόχευση του Σόιμπλε να αφαιρεθεί από την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή η αρμοδιότητα του ελέγχου τήρησης των Συνθηκών -κυρίως του
Συμφώνου Σταθερότητας- και να συσταθεί μια Ανεξάρτητη Αρχή με
τεχνοκρατική σύνθεση, η οποία θα λειτουργεί χωρίς πολιτική διαβούλευση
με λογιστικούς αυτοματισμούς που θα οδηγούν σε μη συζητήσιμη και
αντιστρέψιμη επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση δημοσιονομικών ελλειμμάτων
άνω του 3%!
Με προφανή την επιθυμία να κάνει πιο δραματική την
προειδοποίησή της προς τη δύστροπη Γερμανία, η Λαγκάρντ τόνισε ότι την
επόμενη βδομάδα το ΔΝΤ θα αναθεωρήσει πτωτικά τις προβλέψεις του για
τους παγκόσμιους ρυθμούς ανάπτυξης.
Τα παραπάνω αξίζει να τα
έχουμε υπόψη μας κάθε φορά που συγκρούεται το ΔΝΤ με την ευρωπαϊκή
πλευρά στην υλοποίηση και αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος που δεν
είναι μια εξαίρεση από μια κανονικότητα στις σχέσεις Ταμείου -
Γερμανίας, αλλά μια επιβεβαίωση της μόνιμης συγκρουσιακής συγκατοίκησης
των δύο πλευρών, καθώς μια μετωπική σύγκρουση θα ήταν συνώνυμη μιας
ανεξέλεγκτης αποσταθεροποίησης των λεπτών παγκόσμιων οικονομικών και
χρηματοπιστωτικών ισορροπιών.
Αλλωστε η ετησία συνάντηση της
γερμανικής κυβέρνησης με τους επικεφαλής του ΔΝΤ, της παγκόσμιας
Τράπεζας του ΟΟΣΑ και του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας έχει αποδειχθεί τα
τελευταία χρόνια να είναι περισσότερο ένα εργαλείο ελέγχου μιας σταθερής
απόκλισης παρά φόρουμ αναζήτησης κοινής γραμμής πλεύσης.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 07/04/2016)