Ο κ. Ντράγκι
απέδειξε την οικονομική του προβλεπτικότητα και το θάρρος του για γρήγορη
δράση. Λίγες εβδομάδες μετά, το Ισπανικό
αναπτυξιακό θαύμα κατέρρευσε. Το ισπανικό έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2015 αντί
να είναι 4.2% όπως είχε δεσμευθεί στην ΕΕ ,είναι 5.2% και οφείλεται κυρίως στα
χρήματα που μοίρασε ο κ. Ραχόϊ στην αποτυχημένη προσπάθεια του να επανεκλεγεί.
Το ότι η όποια ανάπτυξη της Ισπανίας ήταν καταναλωτική φαίνεται και από το ότι
οι Ισπανικές Τράπεζες μειώνουν τις χορηγήσεις και κλείνουν καταστήματα. Μόνο η
τράπεζα
Santander κλείνει φέτος 250 καταστήματα.
Το χρέος της
Ισπανίας έφτασε αισίως στο 1,05 τρις Ευρώ. Απαιτούνται για το 2016 50 δις Ευρώ
για να καλύψουν τους τόκους,50 δις Ευρώ γιά να καλύψουν το έλλειμμα και όσα
απαιτούνται για να καλύψουν τα ομόλογα που λήγουν φέτος.
Αυτή είναι η
Ισπανία που παρουσιάζεται ως η χώρα με την μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη .
Αυξάνει 3 και χρεώνεται 5. Χωρίς την ΕΚΤ του κ. Ντράγκι θα είχε ήδη φανερά
χρεωκοπήσει.
Η Ισπανία
δυστυχώς δεν είναι μοναδική περίπτωση. Μετά το ιταλικό Τραπεζικό πρόβλημα η
Ιταλία ηγείται μίας ομάδας οκτώ κρατών της Ευρωζώνης που ζητούν να αλλάξει ο
τρόπος υπολογισμού του ελλείμματος .
Όπως
αναφέρει το
Bloomberg οι χώρες αυτές που είναι η
Ιταλία ,η Ισπανία ,η Πορτογαλία ,το Λουξεμβούργο, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Λατβία και η
Λιθουανία ζητούν επίσημα να αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού του "παραγωγικού
κενού" . Το παραγωγικό κενό ορίζεται ως η διαφορά του πραγματικού και του
εν δυνάμει παραγωγικού κενού το οποίο ορίζει το δομικό έλλειμα που επιτρέπει η
Ευρωζώνη σε ένα κράτος-μέλος της. Είναι μαζί με άλλα μια μορφή
"δημιουργικής Λογιστικής. Η Γαλλία ανομολόγητα στηρίζει το αίτημα που
ουσιαστικά λέει ότι τα κράτη χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο για να
εξορθολογήσουν τους προϋπολογισμούς τους. Την λιμνάζουσα αυτή ανάκαμψη
υπογράμμισε πρόσφατα και η κ. Λαγκάρντ .
Όλα αυτά δεν
πρέπει να εκπλήσσουν. Οι χώρες που ζητούν αναθεώρηση των όρων αλλά και άλλες
δεν έχουν επενδυτικά κεφάλαια ,απεναντίας καί τα οποία κεφάλαια τους φεύγουν
προς τον Βορρά
Όπως
απέδειξε ένας σοβαρός Αμερικανός επενδυτής στις χώρες του Ευρώ φεύγουν από
εκείνες που το χρειάζονται περισσότερο προς εκείνες που το χρειάζονται
λιγότερο.
Η φυγή των
κεφαλαίων γίνεται από την Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Γαλλία με αυτή την σειρά,
προς Γερμανία, Λουξεμβούργο, Φινλανδία και Ολλανδία με αυτή την σειρά . Αυτό
που είναι περίεργο είναι ότι πάρα πολλές Γερμανικές Τράπεζες είναι σε κακή
κατάσταση και στην Φινλανδία έχει αρχίσει συζήτηση εξόδου από το Ευρώ λόγω
οικονομικής κρίσης. Αυτό δείχνει και έλλειψη ενημέρωσης των ιδιοκτητών των
φευγόντων κεφαλαίων.
Το πρόβλημα
φαίνεται καλλίτερα με την ανάλυση των ειδικευμένων Αμερικανών οικονομικών
αναλυτών.
Το παρακάτω
γράφημα που προέρχεται από το περίφημο Target 2 της ΕΚΤ που δείχνει την ροή των κεφαλαίων είναι σαφές:
Η ροή των
κεφαλαίων δείχνει σαφώς την έλλειψη εμπιστοσύνης των Κεφαλαίων προς τον
Ευρωπαϊκό Νότο και την πολύ ωφελούμενη Γερμανία κυρίως από φυγή κεφαλαίων της
Ιταλίας και Ισπανίας.
Αυτό στην
ουσία είναι προσωρινό όφελος. Από την στιγμή κατά την οποία η Γερμανία, το
Λουξεμβούργο και οι άλλοι δεν επιστρέφουν με επενδύσεις στο Νότο τα κεφάλαια
αυτά είναι από τώρα βέβαιο ότι ο Νότος δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις
οικονομικές του υποχρεώσεις.
Ούτε ο κ.
Ντράγκι θα είναι εκεί για πάντα ούτε τα κράτη θα μπορούν να αυξάνουν το χρέος
τους εσαεί.
Αυτό είναι
τόσο πρόβλημα του Νότου όσο και της Γερμανίας.
Ένα χρέος
που δεν μπορεί να πληρωθεί απλά δεν πληρώνεται.
Η Γερμανία
έχει δύο επιλογές μακροχρόνια:
Να φύγει από
την Ευρώπη και να φτιάξει νέες σχέσεις με την Ανατολική Ευρώπη και την Ρωσία,
πράγμα πολιτικά πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο ή
Να ηγηθεί
της Ευρωπαϊκής Ανασυγκρότησης δεχόμενη αμοιβαιοποίηση τού χρέους με κάποια
μορφή με την βοήθεια της ΕΚΤ και ουσιαστικά μία Κεϋνσιανή λογική με δημόσιες
επενδύσεις και άλλα γνωστά εργαλεία όπως συμβουλεύουν οι Σοβαρότεροι Διεθνείς
Οικονομικοί Οργανισμοί.
Τα χρονικά
περιθώρια δεν είναι μεγάλα.
www.kassandros.gr