Ι. Οι κυβερνητικές
ανακοινώσεις είναι, παγίως, “ψυχροπολεμικές”. Καταλήγουν σε ανάδειξη σκληρών
πιστωτών – εχθρών των Ελλήνων (!). Εκεί εντάσσεται και πρόσφατη επιστολή του
υπουργού Οικονομικών. Εξορκίζει τους ομολόγους του να συμβάλλουν ώστε να μην
καταστεί η Ελλάς, τελειωτικώς,
failed
state
(!).
Έχει συμβεί το αντίθετο. Η κρίση του
2008 ανέδειξε διαρθρωτικές αδυναμίες. Οι αγορές, ως αναξιόπιστους μας
εξοστράκισαν από το ευρώ. Από ένα πολύ ακριβό, δηλαδή, για εμάς νόμισμα.
Άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα επανήλθαν. Οι οικονομίες
τους εξορθολογίστηκαν. Η Κύπρος, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία αυτοχρηματοδοτούνται
στο κοινό νόμισμα. Εμείς τελούμε υπό νομισματική “μετάγγιση”. Χωρίς βοήθεια
μένουμε από ευρώ (!). Εδώ επικεντρώνεται η ουσία του ελληνικού δράματος: Η
οικονομία μας δεν παράγει.
ΙΙ.
Ο Σύριζα – στην καλλίτερη (γι΄ αυτόν) περίπτωση – απέδειξε αντιληπτική
αδυναμία. Συνθηματολογούσε αβασίμως. Ο κ. Τσίπρας ενοχοποίησε για όλα τα δεινά
το δημόσιο χρέος. Αυτό όμως ήταν (απλώς) η συνέπεια της ελλειμματικής
οικονομίας. Υποσχέθηκε (ο κ. Τσίπρας) διαγραφή οφειλών απειλώντας έξοδο της
χώρας από την Ευρωζώνη. Την κρίσιμη ώρα οι ξένοι μας κάλεσαν να φύγουμε (!).
Έκτοτε ο κ. Τσίπρας είχε τελειώσει ως επαναστάτης πολιτικός
(!!!). Το κόμμα του διασπάσθηκε. Οι μέχρι τότε κορυφαίοι: Κωνσταντοπούλου,
Λαφαζάνης, Βαρουφάκης έγιναν αμείλικτοι επικριτές. Ήδη φεύγουν παλαιοί
αριστεροί από την “Αυγή”, διαμαρτυρόμενοι.
ΙΙΙ.
Η οικονομική πολιτική Σύριζα έχει αποδειχθεί καταστροφική. Το δημοσιονομικό
άνοιγμα διευρύνθηκε. Ζητούνται και 3,5 δις ευρώ ως προληπτικά μέτρα. Η έξαλλη
αντιπολιτευτική ρητορεία εξανέμισε κάθε εμπιστοσύνη.
● Ανέλπιστη βοήθεια παρέχεται από κ.
Merkel. Είναι ζεματισμένη από το
“προσφυγικό”. Αν σκάσει στα χέρια της και ελληνικό ζήτημα, θα πρέπει να
λογιστικοποιήσει απώλειες. Δεν το αντέχει. Κερδίζουμε κάποιο χρόνο. Μέχρι,
δηλαδή, τον νέο Καγκελάριο. Αυτός, αναλαμβάνων, θα επανεκτιμήσει τις ελληνικές
οφειλές. Θα γίνει, έτσι, λόγος για αξία τιτλοποίησης του χρέους. Θα
στριμωχθούμε πολύ.
IV
. Η εθνική μας αποκατάσταση προϋποθέτει παραγωγική
ανάπτυξη. Τόνωση, πρακτικά, του ιδιωτικού τομέα. Κυρίως: προσέλκυση κεφαλαίων
εξωτερικού αλλά και εντεύθεν ανάπτυξη διεθνών δραστηριοτήτων. Αυτή η σωτήρια
διεθνοποίηση είναι αδύνατη χωρίς φορολογική ελκυστικότητα. Χωρίς, δηλαδή,
ραγδαία μείωση φόρων.
● Είναι αντίθετη η ασκούμενη πολιτική. Ο Σύριζα, κομματικώς,
στηρίζεται πλέον αποκλειστικά στους εισπράττοντες από το δημόσιο ταμείο. Χάριν
αυτών επιβαρύνει όλους τους άλλους.
V
. Οι της αντιπολίτευσης εξηγούν τι φοβούνται πως (επί
Σύριζα) μπορεί να συμβεί. Φοβούνται όμως να πουν τι πρέπει να γίνει (!).
Δημοσκοπικά προηγείται η Αξιωματική Αντιπολίτευση κατά 3 περίπου μονάδες. Υπό
τις παρούσες συνθήκες (της γενικής παράλυσης) η προήγηση αυτή δεν είναι νίκη
(!). Οι του δημοσίου ταμείου στηρίζουν Σύριζα. Οι του ιδιωτικού τομέα δεν
ενθαρρύνονται όπως πρέπει. Ο αντιπολιτευτικός λόγος θυμίζει το μετέωρο βήμα του
πελαργού (!).
VI
. Η πολυπλοκότητα των ζητημάτων μπερδεύει τον μέσο
πολίτη. Επιβάλλεται (μέχρις αποκρυστάλλωσης αντιπολιτευτικής γραμμής) κάτι
απλό. Τηλεοπτικώς και ραδιοφωνικώς ν΄ αναμεταδίδονται – διαρκώς – οι
διακηρύξεις της “συριζαϊκής εθνικοαπελευθερωτικής περιόδου”.
Ν΄ ακούει ο κόσμος ότι οι εταίροι θα μας παρακαλούν να
δεχθούμε τα χρήματά τους (!). Ότι θα μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ κλπ. Ότι έρχονται
οι γερμανικές αποζημιώσεις (!). Ότι αρχίζει η ανάπτυξη (!). Έτσι, εκ των
υποσχέσεων του Σύριζα, θα αναδειχθεί η αξιοπιστία της πολιτικής του υπόστασης.
Η αντιπολίτευση θ΄ αποκομίζει, δηλαδή, κέρδη (και) χωρίς να δεσμεύεται. Θ΄ αρχίσει
έτσι να γίνεται σαφές το κρίσιμο. Ότι, δηλαδή, για τα παθήματά μας δεν φταίνε
οι ξένοι. Είμεθα υπεύθυνοι των επιλογών μας. Επί τέλους, εμείς διαλέξαμε τον κ.
Τσίπρα. Ουδείς ξένος μας τον επέβαλε.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 11 Μαΐου 2016)