Σήμερα το απόγευμα ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζί με υψηλόβαθμα στελέχη της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, εκπροσώπους των μετόχων της κοινοπραξίας και ασφαλώς
την ίδια τη διοίκηση του
TAP, γνωστός ως
Trans
Adriatic
Pipeline, πρόκειται σε μία καλά σκηνοθετημένη τελετή να «εγκαινιάσει την κατασκευή»
του έργου επί ελληνικού εδάφους. Αυτό που λέγαμε παλαιότερα, εδώ και μερικές
εκατοντάδες χρόνια σε απλά Ελληνικά, να θεμελιώσει το έργο. Όμως με το
newspeak της σημερινής κυβέρνησης όσο και της εποχής της αστακομακαρονάδας, και η
πλέον απλή τελετή, όπως αυτή της θεμελίωσης ενός τεχνικού έργου, αποκτά
τεράστια συμβολική σημασία και εξυμνείται ως η κορυφαία στιγμή των συντελεστών.
Ασφαλώς για την κυβέρνηση η θεμελίωση ενός μεγάλου τεχνικού έργου όπως ο
TAP έχει μεγάλη σημασία καθώς σηματοδοτεί το τέλος της εσωστρέφειας της, και κατ’
επέκταση τους αγώνες της κατά του Κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας
γενικότερα. Καθότι ο
TAP αποτελεί ένα έργο το οποίο έχει στηριχθεί 100% σε ιδιωτικά κεφάλαια και
δεν έχει λάβει ούτε ένα ευρώ από κρατικές ή άλλες επιδοτήσεις.
Το έργο καθ’ εαυτό ως γνωστό αποτελείται από ένα τεράστιο αγωγό συνολικού
μήκους 888 χλμ. ο οποίος ξεκινά από τα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα, διέρχεται μέσω
Ελλάδας και Αλβανίας και αφού διασχίσει την Αδριατική καταλήγει στα παράλια της
Νοτίου Ιταλίας. Ο αγωγός
TΑΡ αποτελεί μέρος του συστήματος
TAP-
TANAP που μεταφέρει Αζέρικο αέριο
προς την Ευρώπη. Με τον ΤΑΝΑΡ να διασχίζει οριζόντια την Τουρκία μεταφέροντας
αέριο από το Μπακού προς τα Ελληνο- Τουρκικά σύνορα (βλέπε http://www.tap-ag.
com για πλήρη τεχνική περιγραφή του έργου).
Παρά το γεγονός ότι ο αγωγός αυτός θα μεταφέρει περιορισμένες ποσότητες
φυσικού αερίου, 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2019 όταν ολοκληρωθεί και
αργότερα 20 δις κυβικά μέτρα, η κατασκευή του θεωρείται υψίστης στρατηγικής
σημασίας διότι όπως υποστηρίζουν μετ’ επιτάσεως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί
αξιωματούχοι συμβάλλει στη διαφοροποίηση της ενεργειακής προμήθειας της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην απεξάρτηση της, όπως τους αρέσει να τονίζουν, από το
κακό Ρωσικό αέριο, που όμως καλύπτει σταθερά ένα 35% των ενεργειακών αναγκών.
Παρά το γεγονός ότι οι ποσότητες που θα μεταφέρει στην βέλτιστη περίπτωση δια
της βίας θα καλύπτουν το 4.0% των Ευρωπαϊκών αναγκών. Ενώ παραμένει πολύ
αμφίβολο για πόσο διάστημα το Αζερμπαϊτζάν που έχει περιορισμένα αποδεδειγμένα
κοιτάσματα φυσικού αερίου (1.1 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα σε σύγκριση με την
Ανατολική Μεσόγειο που υπερβαίνουν τα 2.5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα και αυτά
της Ρωσίας που υπερβαίνουν τα 150 τρις κ.μέτρα) θα μπορεί να αποτελέσει
εναλλακτικό ενεργειακό τροφοδότη της Ευρώπης.
Η δε διαδρομή του ΤΑΡ μέσω Ελλάδας, που είναι και η μεγαλύτερη, καλύπτει
περίπου 550 χλμ., και η κατασκευή του οπωσδήποτε έρχεται να τονώσει την τοπική
και εγχώρια οικονομία αφού κατά την φάση της κατασκευής του θα δημιουργηθούν
μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας ενώ Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες και
σωληνουργεία, έχοντας αναλάβει ορισμένες από τις εργολαβίες και προμήθειες του
έργου αναμένεται να συμβάλλουν στην βελτίωση, έστω και πρόσκαιρα, του
οικονομικού κλίματος. Όταν δε ξεκινήσει να μεταφέρει αέριο ο αγωγός είναι
ζήτημα εάν θα απασχολεί 30-40 άτομα αφού όλη του η λειτουργία θα είναι
αυτοματοποιημένη. Άρα με καθαρά οικονομικούς όρους η συμβολή του έργου στην
Ελληνική οικονομία είναι εξαιρετικά περιορισμένη εάν όχι αμελητέα.
Για αυτό ας μην έχουμε «αυταπάτες» όπως αρέσκεται να τονίζει ο πρωθυπουργός
μας το τελευταίο διάστημα, ως προς τον πραγματικό ρόλο και συμβολή του ΤΑΡ. Ο
αγωγός αυτός εξυπηρετεί μία καθαρά
transit
διαδρομή για το διερχόμενο φυσικό αέριο και αποτελεί
ένα ανεξάρτητο σύστημα αγωγών φυσικού αερίου (ΑΣΦΑ). Ο αγωγός, πέρα από την
δυνατότητά του να προσφέρει 1.0 δισεκατομμύρια κυβικά στην Ελληνική αγορά, +1.0
δισεκατομμύριο ακόμη στην Βουλγαρία μέσω του διασυνδετήριου Ελληνο-Βουλγαρικού
αγωγού
IGB, δεν προβλέπεται να συμβάλλει στο ελάχιστο στην τόνωση της εσωτερικής
αγορά φυσικού αερίου και γενικότερα στην ανάπτυξη αυτού που λέμε εγχώρια αγορά
ενέργειας.
Ασφαλώς και δεν επιθυμούμε να απαξιώσουμε
τη σημασία του ΤΑΡ ως προς την χρησιμότητα του στο γενικότερο ενεργειακό
πλαίσιο της χώρας. Ο εν λόγω αγωγός αναμφίβολα βελτιώνει και αναβαθμίζει
γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά την χώρα αφού αυτή γίνεται αίφνης ένας διεθνής
δίαυλος για μεταφορά ενέργειας από Ανατολή προς Δύση. Όμως η κατασκευή και η
λειτουργία του από μόνη δεν αρκεί για να ξεφύγει η σημερινή Ελλάδα από το
Βαλκανικό της απομονωτισμό, κάτι που η σημερινή κυβέρνηση, έπραξε ότι ήτο
δυνατό για να το πετύχει. Θα χρειαστεί πολύ
δουλειά ακόμη για να κερδίσει η χώρα το χαμένο έδαφος και εδώ ο ΤΑΡ
έρχεται να βοηθήσει. Αρκεί οι ιθύνοντες να αντιληφθούν και να αξιοποιήσουν την
πραγματική του χρησιμότητα.