Σε καμιά περίπτωση το οριακό αποτέλεσμα της
προεδρικής εκλογής στην Αυστρία, που ανέδειξε νικητή τον υποψήφιο των Πρασίνων
Βαν Ντερ Μπέλεν, δεν μπορεί να καταγραφεί ως πολιτική ήττα της ακροδεξιάς του
Κόμματος της Ελευθερίας, καθώς όλα δείχνουν ένα σκηνικό νίκης σε αναμονή. Στη
Βιέννη δεν υπάρχει χώρος για πανηγυρισμούς, απλά μερικές στιγμές ανακούφισης,
με τους πιο ευτυχείς από το χθεσινό αποτέλεσμα να είναι η ηγεσία της ΕΕ στις
Βρυξέλλες και η κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού της Γερμανίας στο Βερολίνο.
Εδώ και τέσσερις μήνες το Κόμμα της Ελευθερίας είναι
πρώτο στις δημοσκοπήσεις με ποσοστά που αγγίζουν το 30% και το επιβάλλουν ως
συνομιλητή όχι μόνο για τη Δεξιά, το Λαϊκό Κόμμα που τους ανέδειξε
κυβερνητικούς εταίρους το 2000, αλλά ακόμη και για τους Σοσιαλδημοκράτες, που
δεν αποκλείουν πλέον ρητά τον διάλογο και τη συνεργασία με το κόμμα που ίδρυσε
ο Χάιντερ. Με δυο λόγια στην Αυστρία δεν υπάρχει η αντίθεση συνταγματικό
τόξο-ακροδεξιά.
Η αυστριακή ακροδεξιά με βαθιές ρίζες στο παρελθόν έχει
σήμερα πέρα από την ξενοφοβία και τον ρατσισμό κατά κύριο λόγο μια καταγγελτική
αντισυστημική πλατφόρμα κατά των δύο κομμάτων εξουσίας, μια επιλογή που ωθεί τα
κόμματα του πολιτικού κατεστημένου να φλερτάρουν όχι με την πλήρη απομόνωσή της
αλλά αντίθετα με την εμπλοκή της στις ευθύνες της κυβερνητικής διαχείρισης για
να φθαρεί σαν τους υπόλοιπους. Η συνταγή είναι παλιά και γνωστή. Ο Χίτλερ τον
Ιανουάριο του 1933 δεν έγινε καγκελάριος ούτε με πραξικόπημα ούτε με εξέγερση
των οπαδών του, αλλά στη λογική της εμπλοκής των εθνικοσοσιαλιστών στην
κυβερνητική διαχείριση για να φθαρούν, που μεθόδευσαν δύο ευπρεπείς αριστοκράτες,
ο πρόεδρος στρατάρχης Φον Χίντεμπουργκ και ο πρώην καγκελάριος Φραντς Φον
Πάπεν.
Το κλειδί των εξελίξεων το κρατά η αυστριακή Δεξιά, το
Λαϊκό Κόμμα. Αυτό που ίσως της δημιουργεί αυτή τη στιγμή κάποιες αναστολές για
συνεργασία με το Κόμμα της Ελευθερίας δεν είναι οι ανύπαρκτες αξιακές διαφορές,
αλλά το ότι το σκηνικό είναι αντεστραμμένο σε σχέση με το 2000: Τότε το
ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας ήταν ο ήσσων εταίρος, ενώ σήμερα σύμφωνα με τις
δημοσκοπήσεις το κόμμα που ίδρυσε ο Χάιντερ θα ηγείται ενός μελλοντικού
συνασπισμού με τη Δεξιά.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον θα έχει η στάση απέναντι στο Κόμμα της
Ελευθερίας που θα κρατήσει η Εναλλακτική για τη Γερμανία, αν δηλαδή θα θεωρήσει
τη διόγκωσή της ως παράγοντα πριμοδότησης ή ως τροχοπέδη της ενίσχυσής της.
(από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 24/05/2016)