Η Ελλάδα χρειάζεται, τώρα, New Deal με τους εταίρους και πιστωτές της
για να πάει μπροστά, υποστηρίζει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας
Γ. Στουρνάρας, χαρακτηρίζοντας μη ρεαλιστικό και κοινωνικά ανέφικτο να
απαιτείται από την Ελλάδα να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ
από το 2018 και μετά, στόχος που πρέπει να υποχωρήσει στο 2%. Με
παρέμβαση στους Financial Times, αναφέρει επίσης ότι οι Ευρωπαίοι δεν
έχουν ακόμη υλοποιήσει την υπόσχεσή τους για περαιτέρω ελάφρυνση του
χρέους. Είχαν συμφωνήσει σε αυτό τον Νοέμβριο του 2012 και έπρεπε να
είχε συμβεί το 2014 μετά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 1,5 δισ.
ευρώ το 2013. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, ενώ το ίδιο επαναλήφθηκε και φέτος,
στις 24 Μαΐου, όταν το Eurogroup ανέβαλε την απόφαση για το 2018, παρά
το ότι αναγνώρισε ρητά την ανάγκη να διατηρηθούν οι ακαθάριστες
χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας σε διαχειρίσιμα επίπεδα και ο λόγος
του χρέους προς το ΑΕΠ να μπει σε πτωτική τροχιά. Η αναβολή έγινε παρά
το ότι:
• Η ελληνική κυβέρνηση είχε τηρήσει τις δεσμεύσεις.
•
Τα υφιστάμενα επιτόκια στις αγορές είναι πολύ ευνοϊκά για αποφάσεις
ελάφρυνσης χρέους, τόσο για τους δανειστές όσο και για τους οφειλέτες.
Επιπρόσθετα,
εκτιμά, η απειλή του Grexit, που χρησιμοποιήθηκε από αριθμό πολιτικών
της Ευρωζώνης όποτε οι διαπραγματεύσεις έδειχναν να φτάνουν σε αδιέξοδο,
είχε βαριά επίδραση στο οικονομικό κλίμα, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο
την αβεβαιότητα και επηρεάζοντας αρνητικά το οικονομικό και κοινωνικό
περιβάλλον στην Ελλάδα. Υποστηρίζει πως είναι πλέον ώρα να επιτευχθεί η
κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στην ελάφρυνση χρέους και τις
μεταρρυθμίσεις. Όπως επισημαίνει, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, στο
δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία,
στο δεύτερο μισό της περασμένης δεκαετίας, ενώ διαδοχικές ελληνικές
κυβερνήσεις υποσχέθηκαν να επιδιορθώσουν το φορολογικό σύστημα, να
ξεριζώσουν τα βαθιά κατεστημένα συμφέροντα και να εφαρμόσουν φιλόδοξες
μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όμως δεν
έφεραν αποτελέσματα.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που
παραμένει σε πρόγραμμα προσαρμογής, έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου
δημοσιονομική προσαρμογή, που ανάλογή της δεν έχει βιώσει καμία χώρα
μετά τη Μεγάλη Ύφεση. Παρά τις καθυστερήσεις, το κόστος και τα
παραπατήματα, υπήρξαν και ορισμένες αναμφισβήτητες επιτυχίες -διατήρηση
δημοσιονομικής πειθαρχίας, απελευθέρωση αγορών προϊόντων και εργασίας
και βελτίωση ανταγωνιστικότητας ως προς το μοναδιαίο κόστος εργασίας άνω
του 25% από το 2009.
Νέα συμφωνία
Η Ελλάδα
χρειάζεται τώρα ένα New Deal με τους δανειστές της για να πάει μπροστά. Ο
στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα, πρέπει να μειωθεί στο 2%,
επιτρέποντας ένα πιο ισορροπημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, με
έμφαση στη μείωση της φορολόγησης, την ενθάρρυνση ιδιωτικών επενδύσεων
και τη συνεισφορά σε βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Σενάρια που εξέτασε η
ΤτΕ δείχνουν ότι η βιωσιμότητα χρέους είναι επιτεύξιμη και με 2% του ΑΕΠ
τελικό πρωτογενές πλεόνασμα και μια μάλλον ήπια ανακούφιση χρέους που
δεν επιβάλλει ζημιές στους δανειστές. Αυτή θα αφορά την επέκταση των
λήξεων κατά 20 χρόνια και την κεφαλαιοποίηση αναβαλλόμενων τόκων σε
ισόποσες δόσεις κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 20 ετών. Επιπρόσθετα,
κυβέρνηση, ΤτΕ και τράπεζες, πρέπει να αντιμετωπίσουν τα μη
εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL’s), την περισσότερο σοβαρή απειλή για τη
χρηματοοικονομική σταθερότητα. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν τώρα αρκετά
κεφάλαια, προβλέψεις και ενέχυρα και έτσι είναι σε θέση να αναλάβουν
πρωτοβουλίες. Οι πρόσφατες ευνοϊκές τροποποιήσεις στη νομοθεσία και οι
πιο ευνοϊκές συνθήκες στην ελληνική οικονομία μετά το Eurogroup του
Μαΐου, καθιστούν ευκολότερη την ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών.
Η τέλεια καταιγίδα
Η
Ελλάδα αντιμετώπισε την τέλεια καταιγίδα, εγκλωβισμένη μεταξύ
οικονομικής κρίσης, κρίσης χρέους και αυξημένης ροής προσφύγων, που
κατέβαλε ένα ήδη υπερφορτωμένο κράτος. Σκληρές αποφάσεις ελήφθησαν.
Πρόσφατα ψηφίστηκε φιλόδοξο πακέτο ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων με
περαιτέρω περικοπές στις, ήδη μειωμένες, συντάξεις και δημοσιονομικό
πακέτο άνω του 3% του ΑΕΠ. Ολοκληρώνοντας, έτσι, τη γιγαντιαία
δημοσιονομική προσαρμογή που ξεκίνησε το 2010, βελτιώνοντας και το
δομικό πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 20% του ΑΕΠ. Mείωση τελικών
δημοσιονομικών στόχων και ελάφρυνση χρέους είναι τα κίνητρα που
χρειάζονται για να συνεχίσει η ελληνική οικονομία και η κοινωνία.
Μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας,
βελτίωση φοροεισπρακτικού μηχανισμού και μείωση των NPLs, είναι οι
δράσεις που πρέπει να αναλάβουν οι Έλληνες πολιτικοί, αποφασιστικά και
σε πνεύμα εθνικής ενότητας ώστε να πετύχουμε υψηλή και βιώσιμη ανάπτυξη,
καταλήγει.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 14/06/2016)