Βρετανοί στην Εσθονία, Καναδοί στη Λετονία, Γερμανοί
στη Λιθουανία και Αμερικανοί στην Πολωνία, έτσι θα αναπτυχθούν τέσσερα τάγματα
του ΝΑΤΟ στη Βαλτική την ώρα που Ρουμανία και Βουλγαρία, μη αρνούμενες την
αντιπυραυλική ασπίδα, ζητούν ενίσχυση της δυτικής ναυτικής παρουσίας στη Μαύρη
Θάλασσα. Τα παραπάνω αποφασίστηκαν προχθές στις Βρυξέλλες σε επίπεδο υπουργών
Αμυνας και αναμένεται να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ
στη Βαρσοβία στις αρχές Ιουλίου.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν υπάρχουν περιθώρια
ώστε η επίσκεψη του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στο Οικονομικό
Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης να καταγράψει κάποια βήματα απεμπλοκής από τον
φαύλο κύκλο κυρώσεων-αντιποίνων. Υπάρχουν δύο αναγνώσεις στην απόφαση του ΝΑΤΟ
να αναπτύξει δυνάμεις στη Βαλτική:
•Η πρώτη είναι ότι πρόκειται
για συμβολική κίνηση που δεν συνιστά απειλή για την ασφάλεια της Μόσχας και
υποτίθεται ότι αποτρέπει μια απειλή που δεν υπάρχει, την αμφισβήτηση της
εδαφικής ακεραιότητας των χωρών της περιοχής από τη Ρωσία.
•Η δεύτερη είναι ότι
παραβιάζεται η συμφωνία κυρίων ΗΠΑ - Ρωσίας για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς
Ανατολάς και ότι ανοίγει το κουτί της Πανδώρας για μια μελλοντική αύξηση της
αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δύο πλευρές, με άγνωστη κατάληξη.
Πέραν των παραπάνω, η Δύση μοιάζει να διαμηνύει
στη Ρωσία ότι έχει κλείσει ένα κεφάλαιο τριών αιώνων στην Ιστορία της: Στις
αρχές του 18ου αιώνα ο Πέτρος ο Μέγας διασφάλισε τον έλεγχο της Ακτής της
Βαλτικής και μετά το 1750 η Μεγάλη Αικατερίνη έθεσε υπό ρωσικό έλεγχο τη Βόρεια
Ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Ετσι η Ρωσία, περίκλειστη χώρα στις παρυφές της
Ευρώπης, έγινε ευρωπαϊκή δύναμη.
Τούτων λεχθέντων, την ώρα που το ΝΑΤΟ αποκτά
στρατιωτική παρουσία στις Βαλτικές και στην Πολωνία έχει τερματιστεί κάθε
συζήτηση για περαιτέρω διεύρυνση της Συμμαχίας αλλά και της ΕΕ σε Ουκρανία,
Μολδαβία και Γεωργία. Ετσι το νέο στοιχείο θα μπορούσε να μην είναι η οριστική
αποξένωση της Μόσχας από τις Βαλτικές και την Πολωνία που έχει ήδη συντελεστεί
από το 1991, αλλά η, με προπέτασμα καπνού την ενίσχυση της στρατιωτικής
παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Βαλτική, σιωπηρή παραδοχή από τη Δύση ότι το Κρεμλίνο
έχει ένα άτυπο, αλλά ουσιαστικό δικαίωμα λόγου στο καθεστώς ασφάλειας των χωρών
της πρώην ΕΣΣΔ.
Ως συνολικό συμπέρασμα είναι πλέον αναμφισβήτητο ότι η
ύφεση και η ένταση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας είναι κατά κύριο λόγο συνάρτηση των
σχέσεων Ουάσιγκτον - Μόσχας, χωρίς περιθώρια πρωτοβουλιών τύπου Οστπολιτίκ από
το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
(από
την εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», 17/06/2016)