Ήταν πολύ
χρήσιμες οι δηλώσεις του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Frankfurter Allgemeine Zeitung σχετικά με το ελληνικό
δημοψήφισμα. Χρήσιμες περισσότερο για την εθνική μας αυτογνωσία και όχι τόσο
για να μάθουμε τι πραγματικά έγινε πέρυσι στις αρχές Ιουλίου. Αυτό το ξέρουμε ήδη, ακόμη κι αν δεν τολμούμε να το
ομολογήσουμε στον ίδιο τον εαυτό μας και προτιμούμε να περιστρεφόμαστε ακόμη
στον αστερισμό του «Ναι» και του «Όχι».
Τι είπε ο πρόεδρος της Κομισιόν; Μα, το αυτονόητο, ιδίως
για όσους βλέπανε ξεκάθαρα πως η ίδια η συμμετοχή στο περυσινό δημοψήφισμα ήταν
άνευ νοήματος! «Για μένα ήταν σημαντικό να πω στον ελληνικό λαό ότι με αυτό το
δημοψήφισμα κινδύνευε η θέση της χώρας στο ευρώ, αλλά τελικά το δημοψήφισμα
αφορούσε λιγότερο το ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ και περισσότερο το ρόλο του κ.
Τσίπρα στην Ελλάδα. Ήθελε νέα εντολή και την έλαβε. Και πολύ σύντομα συμφώνησε
μέσα από τις διαπραγματεύσεις σε έναν δρόμο που δεν ήταν οπωσδήποτε σε συμφωνία
με αυτό που προπαγάνδιζε στην προεκλογική εκστρατεία για το δημοψήφισμα.
Αυτό δεν ήταν η δική μου ανησυχία, αλλά αυτή του κ. Τσίπρα», τόνισε ο κ. Γιούνκερ.
Και μάς «αποκάλυψε»
αυτό που ήδη ξέραμε: πως ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, έθεσε ένα ερώτημα στο δημοψήφισμα,
που δεν ετίθετο εκείνη τη στιγμή ως τέτοιο. «Η τελευταία πρόταση της ΕΕ προς την ελληνική πλευρά δεν
αφορούσε πλέον το θέμα του δημοψηφίσματοςκαι οι προειδοποιήσεις μου
αφορούσαν ακριβώς σε αυτό», λέει
ξεκάθαρα ο κ. Γιούνκερ. «Πριν το δημοψήφισμα μίλησα με καθαρή γλώσσα για
να μην κατηγορηθεί αργότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν είπε ότι θα γίνονταν
τελικά το αντίθετο από τις υποσχέσεις που δόθηκαν. Στη συζήτηση για το Brexit
μίλησα ελάχιστα, γιατί είχα την εντύπωση ότι θα εκλαμβάνονταν ως πρόκληση, αν η
Κομισιόν αναμειγνύονταν στην προεκλογική εκστρατεία. Έτσι, παρά το ταμπεραμέντο
μου, επέβαλα αυτοσυγκράτηση», προσθέτει
διαφωτιστικά (και αρκετά ειλικρινώς …).
Ο κ. Τσίπρας
δηλαδή, από τη στιγμή που κατάλαβε τελεσίδικα πως «οι αγορές δεν χόρευαν στο
ρυθμό των νταουλιών μας», και – ακόμη χειρότερα – πως δεν μπορούσε να υπάρξει
μια συμφωνία που θα έσωζε τα προσχήματα σε σχέση με τις προσδοκίες που είχε
καλλιεργήσει, ήθελε απλώς να μεταθέσει την ευθύνη μιας «κυβίστησης» στους ώμους
των ψηφοφόρων και να απαλλαγεί από όσους – στο δικό του στρατόπεδο – τον
εμπόδιζαν να το κάνει. Μπορεί ο καθένας να έχει όποια γνώμη νομίζει για τον
πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε πως ήταν
ειλικρινής όταν έλεγε πως, το βράδυ του δημοψηφίσματος, ενώ το κλίμα στο Σύνταγμα
ήταν θριαμβικό, μετά την επικράτηση του «Όχι» με 62%, στο Μαξίμου επικρατούσε
κατήφεια. Ο λόγος; Μα, μάς τον είπε σήμερα ο κ. Γιούνκερ. «Έγινε ακριβώς
το αντίθετο απ' ό, τι υποσχέθηκε ο
Τσίπρας», δηλώνει στη γερμανική εφημερίδα – κι η απόφαση ελήφθη οριστικά εκείνο το βράδυ από τον ίδιο τον πρωθυπουργό
(ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, όταν λίγες μέρες πριν αποφάσιζε τη διενέργεια
του δημοψηφίσματος…).
Κι εμείς;
Διχαστήκαμε – και διχαζόμαστε - ανάμεσα σε θιασώτες του «Μένουμε Ευρώπη» ή μιας
«εθνικά υπερήφανης αντίστασης» - που κι αυτή στο τέλος στην … Ευρώπη και στο
ευρώ ήθελε να μείνει. Απλά ήλπιζε πως με μια φωνασκούσα και χαοτική «επαναδιαπραγμάτευση»
θα κατάφερνε κάτι ουσιαστικό. Τα μέσα, όμως, κρίνουν συχνά και τα αποτελέσματα
στην πολιτική …
Και ανασταίνουμε επίτηδες
μία τέτοια ατμόσφαιρα για μικροπολιτικούς λόγους και για να «βγάλουμε το άχτι μας».
Οι «ακραίοι» της μιας πλευράς – για να διατηρήσουν το παραζαλισμένο από την
ασυνέπειά τους εκλογικό κοινό τους – φωνασκούν πως θα φορολογήσουν μόνο τους οπαδούς
του «Μένουμε Ευρώπη» (θυμίζουμε πως πρόκειται για την ίδια παράταξη που έφτασε
ακόμη και στη διάσπαση, πέρυσι το καλοκαίρι ακριβώς για να «μείνουμε Ευρώπη»!
Δε χρειάζονται άλλα σχόλια…).
Και οι «ακραίοι» της
άλλης πλευράς – που παραπονούνται που τώρα οι εταίροι επιδεικνύουν «σκανδαλώδη
ανοχή στον ΣΥΡΙΖΑ» (sic) - λένε ότι οι ξένοι «τράβηξαν» το χαλί στον προηγούμενο
πρωθυπουργό στηρίζοντας τον
σημερινό, υπονοώντας πως μόνο έτσι θα «περνούσε» το Υπερταμείο
Ιδιωτικοποιήσεων. Όμως, πέρυσι έψεγαν τον ελληνικό λαό που έκανε μία λανθασμένη
επιλογή, ενώ, όπως διατράνωναν, οι εταίροι μας θα μάς έβγαζαν από το Μνημόνιο,
επιβραβεύοντας την προηγούμενη κυβέρνηση… Ή το ένα ισχύει ή το άλλο. Ας αναζητήσουν
κι αυτοί ευθύνες στη στάση των εταίρων απέναντί τους!
Ο κ.
Τσίπρας, ο οποίος ανήκει στους φίλους του κ. Γιούνκερ, κατά δήλωσιν του ιδίου του προέδρου της Κομισιόν στη
FAZ, έχει, χάρη στο διχαστικό αυτό κλίμα, την
ευχέρεια και να «πουλάει αντίσταση» στο εσωτερικό και να είναι ο «εγγυητής» της
εφαρμογής της συμφωνίας του περασμένου καλοκαιριού στο εξωτερικό. Μιας
συμφωνίας που, όπως μας είπε σήμερα η κ. Βελκουλέσκου του ΔΝΤ, απλά «δε βγαίνει».
Αλλά τότε, γιατί η σημερινή κυβέρνηση δεν υποχωρούσε νωρίτερα, οπότε και θα
είχε μεγαλύτερες πιθανότητες για μια καλύτερη συμφωνία; Μα, γιατί όπως λέει ο
πρόεδρος της Κομισιόν, ο κ. Τσίπρας «ήθελε νέα εντολή», ώστε να μπορεί να ασκήσει το νέο ρόλο του στην Ελλάδα – αυτόν του «φίλου» του κ.
Γιούνκερ και των εταίρων, αφού ο ρόλος του «Μαδούρο των Βαλκανίων» μάλλον δεν τού
’χε ποτέ περάσει σοβαρά από το μυαλό. Αλλά δεν μπορούσε εσωκομματικά να «περάσει» ένας τέτοιος συμβιβασμός. Άλλωστε, πίστευε πως με λίγο «σασπένς» και με
την αστραφτερή «λάμψη» του κ. Βαρουφάκη, θα υπέκυπταν οι δανειστές. Κι όταν
κατάλαβε πως αυτό δε γινόταν, έσπευσε κι αυτόν να τον ξεφορτωθεί (μαζί με τον
κ. Λαφαζάνη και την κ. Κωνσταντοπούλου …)
Κι ο διχασμός; Ε,
την αλήθεια την υπέδειξε ο κ. Φέσσας στη χθεσινή Γ. Σ. του ΣΕΒ ενώπιον του κ. Γιούνκερ (ενώ,
σημειωτέον, άφησε αιχμές και για τους Ευρωπαίους ηγέτες, που ενέκριναν
την εφαρμογή αδιέξοδων υφεσιακών πολιτικών στην Ελλάδα): ο διαχωρισμός
Αριστεράς - Δεξιάς είναι ξεπερασμένος μπροστά στο πραγματικό δίλημμα: «Θέλουμε
την ανοιχτή κοινωνία του ανταγωνισμού, της συμμετοχής, των ευκαιριών, της
κινητικότητας, ή θέλουμε τα κλειστά συστήματα των διακρίσεων, της
αναξιοκρατίας, της στασιμότητας, της εσωστρέφειας;». Τα υπόλοιπα είναι
καθρεφτάκια για ιθαγενείς …