Η δημοψηφιακή έξοδος της
Βρετανίας ήταν η αφορμή, όχι η αιτία για να αμφισβητηθεί η Ευρωπαϊκή συνοχή.
Μετά την Ελληνική, Ιρλανδική και Πορτογαλική κρίση τα Ευρωπαϊκά πράγματα δεν
ήταν ποτέ όπως πριν ούτε και πρόκειται να ξαναγίνουν.
Και οι δύο νέες κρίσεις είναι εκ
πρώτης όψεως Οικονομικές, στην Ιταλία λόγω Τραπεζών και στην Ισπανία και
Πορτογαλία λόγω ελλειμμάτων.
Η Ιταλία επιθυμεί να σώσει η ίδια
τις Τράπεζες της που είναι γεμάτες κόκκινα δάνεια ύψους 400 δις ευρώ, πιθανόν
και περισσότερο με κρατική ενίσχυση ύψους 40 δις ευρώ πράγμα πού απαγορεύεται
από την ΕΕ (Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός Τραπεζών) διότι στην περίπτωση αυτή
προβλέπεται
bail-
in.
Η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν
ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους πέραν των συμφωνηθέντων. Η Ισπανία επί
διακυβέρνησης Ραχόι έχει συνεχώς έλλειμμα άνω του συμφωνηθέντος, το οποίο το
2015 ήταν 5.1% αντί στόχου 4.2% και το 2016 με την ακυβερνησία θα ξεφύγει, και
πάλι.
Η Πορτογαλία είχε έλλειμμα το
2015, 4.4% έναντι στόχου 2.5%.
Η ΕΕ αποφάσισε ότι πρέπει να μπει
μεγάλο πρόστιμο και στις δύο αυτές χώρες. Επί του παρόντος περιορίστηκε σε
συστάσεις.
Αυτό που αποσιωπάται είναι ότι το
χρέος των δύο χωρών αυξάνει συνεχώς. Στην Ισπανία ξεπέρασε το 100% του ΑΕΠ και
στην Πορτογαλία είναι 130%. Όποια μικρή άνοδος του ΑΕΠ των χωρών αυτών έγινε με
μεγαλύτερη άνοδο του ελλείμματος από την άνοδο του ΑΕΠ. Συνεπώς περαιτέρω
μείωση του ελλείμματος θα φέρει νέα ύφεση και νέα ελλείμματα με πτώση του
βιοτικού επιπέδου. Σε αυτό θα συνεισφέρει
και το πρόστιμο της ΕΕ .
"Διάβολε, κάποτε πρέπει επί τέλους οι Συνθήκες να
τηρούνται
"σχολίασε επί του θέματος ο κ. Σόιμπλε πού είναι ο
πραγματικός κριτής των δύο αυτών περιπτώσεων.
Η
"τήρηση των Συνθηκών
"σημαίνει τα ακόλουθα μεταξύ άλλων:
Στην Ιταλία, 200 δις Τραπεζικών
Ομολόγων βρίσκονται στα χέρια των πολιτών, οι οποίοι θα δουν και τις καταθέσεις
τους να
"κουρεύονται
"και τα
Τραπεζικά τους Ομόλογα να μηδενίζονται σε αξία. Αυτό ήδη συνέβη σε μικρή
Τράπεζα και οδήγησε σε αυτοκτονία ομολογιούχου που πήρε μεγάλη δημοσιότητα.
Αν επιβληθεί
bail-
in στις Ιταλικές
Τράπεζες θα οδηγηθεί σε πλήρη κατάρρευση και
CapitalControl το σύνολο των Ιταλικών Τραπεζών. Αυτό ως πρώτο βήμα.
Οι Ιταλικές Τράπεζες κατέχουν το
75% του Ιταλικού Κρατικού Χρέους, δηλαδή πάνω από 1.5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Το
χρέος αυτό το έχουν καταθέσει στην ΕΚΤ, όπως πριν οι Ελληνικές Τράπεζες, με την
διαφορά ότι όταν χρεοκοπήσουν αυτό το Χρέος θα περάσει στην Ευρωζώνη και το
ντόμινο θα είναι πανευρωπαϊκό.
Η Ισπανία μετά από τις δεύτερες
εκλογές δεν μπορεί πάλι να σχηματίσει Κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει μείωση της
δημοσιονομικής πειθαρχίας και αύξηση των ελλειμμάτων. Η Ισπανική Οικονομία
είναι δέσμια του Χρέους, του δημοσιονομικού ελλείμματος και μίας δομικής
ανεργίας που πλησιάζει το 20% του ενεργού πληθυσμού. Η Ισπανική Οικονομία είναι
κλασική περίπτωση μακράς κατάρρευσης. Το συνολικό χρέος κράτους, επιχειρήσεων
και νοικοκυριών το 2007 ήταν 241% του ΑΕΠ. Το 2014 ήταν 313% του ΑΕΠ και έκτοτε
ανεβαίνει.
Η Πορτογαλία δεν μπορεί να
εξυπηρετήσει το χρέος της παρ
' όλο που βγήκε από
το μνημόνιο και η Κυβέρνηση της θέλει να μετριάσει την λιτότητα.
Αναφερόμενος στην Πορτογαλία, ο
κ. Σόιμπλε είπε:
"Η Πορτογαλία θα διαπράξει βαρύ σφάλμα αν δεν τηρήσει
τις δεσμεύσεις της. Θα χρειαστεί ένα νέο πρόγραμμα στήριξης και θα το λάβει,
αλλά θα συνοδεύεται από όρους πού θα είναι εξαιρετικά σκληροί και αυτό δεν είναι προς το συμφέρον
της Πορτογαλίας
".
Ακολούθησε διπλωματικός σάλος
αλλά οι δηλώσεις Σόιμπλε παρέμειναν.
Υπενθυμίζεται ότι η Γαλλία έχει
για το 2015, 2.4% άνοδο του ΑΕΠ και 3.4% έλλειμμα του ΑΕΠ το οποίο είναι
περίπου 75 δις ευρώ ετησίως.
Η Γαλλία θα είναι και το 2017
εκτός στόχου και έχει ήδη χρέος 2.2 τρις ευρώ με την αύξηση του ΑΕΠ να φθίνει
πολύ.
Πολύ πρόσφατα η Φινλανδία
εξετάζει την έξοδο της από το ευρώ λόγω κατάρρευσης της Οικονομίας της, και οι
Γερμανοί το βλέπουν θετικά.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η ένταση
στα κράτη-μέλη θα αυξηθεί.
Αυτό κυρίως οφείλεται στό ότι
επιχειρείται να δοθεί μία Οικονομική λύση σε ένα ουσιαστικά Πολιτικό πρόβλημα.
Η Γερμανία, μόνη δύναμη στην ΕΕ,
μετά την αποχώρηση της Βρετανίας, με την Γαλλία σε πολλαπλή πολιτική,
οικονομική και κοινωνική κρίση, θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει τους
οικονομικούς της όρους που συμφέρουν μόνο αυτή χωρίς να αναλάβει το κόστος της
Πολιτικής Ηγεσίας.
Όλα αυτά είναι απόρροια των
Ευρωπαϊκών Κυβερνητικών επιλογών.
Υπάρχουν δύο τρόποι να Κυβερνηθεί
η Ευρώπη.
Ο Υπερεθνικός και ο
Διακυβερνητικός.
Ο Υπερεθνικός είναι με άμεσες
εκλογές Κυβέρνησης από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Αυτόν δεν τον θέλουν οι
Κυβερνήσεις των κρατών-μελών με πρώτη την Γαλλία γιατί δεν θα μπορούν να τον
ελέγχουν.
Ο Διακυβερνητικός είναι ο τρόπος
με τον οποίο κυβερνάται η Ευρώπη σήμερα, όπου οι Κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών
αλληλεπιδρούν ανάλογα με την δύναμη τους στην λήψη αποφάσεων και τα αδύναμα
κράτη δέχονται τις αποφάσεις. Τέτοιες περιπτώσεις αδυνάμων είναι η Ελλάδα, η
Κύπρος, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, ενώ η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία λόγω
μεγέθους, παρά τα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα, δεν μπήκαν σε μνημόνια.
Αυτό οδήγησε τελικά, ακόμη και
πριν το
Brexit στην σημερινή
μονοκρατορία της Γερμανίας, η οποία όμως και αρνείται να αναλάβει τις ηγετικές
ευθύνες της και αρνείται να αποδεχθεί ότι η Οικονομία της, άρρηκτα συνδεδεμένη
με αυτές της υπόλοιπης Ευρώπης, στηρίζεται σε πήλινα πόδια.
Οι Γερμανοί συστηματικά
αποκρύπτουν την τραγική κατάσταση των Τραπεζών τους. Πέραν της
DeutscheBank, της γνωστής και ως
"Τράπεζα των Σκανδάλων", την οποία το Δ.Ν.Τ
έχει χαρακτηρίσει ως Παγκόσμιο συστημικό
οικονομικό κίνδυνο διότι πέραν των σκανδάλων η κεφαλαιοποίηση της μειώθηκε κατά
50% φέτος, και έχει ήδη ανομολόγητα
χρεοκοπήσει, παρ
' όλο που ο κ. Σόιμπλε δηλώνει ότι η
κατάσταση της
"δεν τον ενδιαφέρει", όλες
οι μεγάλες Γερμανικές Τράπεζες έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, και οι
Landesbank, πού ήδη εδέχθησαν μεγάλα πλήγματα λόγω
χρηματοπιστωτικού επαρχιωτισμού από τα αμερικανικά δάνεια υψηλού κινδύνου (
subprimes)
to 2008, πολύ
χαμηλή κερδοφορία λόγω ουσιαστικής επιδότησης της Γερμανικής
επιχειρηματικότητας με χαμηλότοκα δάνεια , τώρα αντιμετωπίζουν κατάρρευση.
Ένα σημαντικός λόγος είναι ότι
είναι υπερβολικά εκτεθειμένες σε Ναυτιλιακά δάνεια διεθνώς, τώρα που εδώ και
αρκετά χρόνια η Ναυτιλία χειμάζεται λόγω πτώσης του Διεθνούς Εμπορίου.
Κραυγαλέο παράδειγμα είναι η
BremenLandesbank θυγατρική της
NordLandesbank, η οποία επίσης έχει πολύ ζημιώσει τους Γερμανούς
αποταμιευτές με τα Αμοιβαία Κεφάλαια Ναυτιλίας που η ίδια εξέδωσε. Μόνη λύση
είναι η ένεση κεφαλαίων από το κρατίδιο της Σαξονίας. Αυτό όμως είναι
bail-
out. Τώρα αυτό
δεν το απαγορεύει ο κ. Σόιμπλε;
Η
BremenLandesbank έχει χορηγήσει δάνεια 29 δις ευρώ. Το εγγυημένο με
μετοχές της μακροχρόνιο ομόλογο της,
έπεσε από 120 σε 73 μέσα σε λίγα λεπτά. Είναι μόνο μία από τις κρυφά
χρεωκοπημένες Γερμανικές Τράπεζες.
Οι Γερμανοί τώρα μιλούν για τις
Τράπεζες εκτός Γερμανίας.
Ο
DavidFolkerts-
Landau,
επικεφαλής-Οικονομολόγος της
DeutscheBank,έγραψε
πρόσφατα σε άρθρο το στην μεγάλης κυκλοφορίας
DieWelt
: "Η Ευρώπη είναι σοβαρά άρρωστη, χρειάζονται 150 δις
ευρώ για διάσωση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών
."Προτείνει
αυτό το πρόγραμμα
Bail-
out διότι:
"Η αυστηρή τήρηση των κανόνων θα κάνει περισσότερο κακό
από την αναστολή τους
". "Οι Ιταλικές Τράπεζες αν
κάνουν
Bail-
in θα
δημιουργήσουν αλυσιδωτή αντίδραση πανικού η οποία θα συμπαρασύρει και την
DeutscheBank μεταξύ άλλων Ευρωπαϊκών Τραπεζών
"
Δεν πονάει για τις Ιταλικές
Τράπεζες, προσπαθεί να βρει ένα σχήμα που θα σώσει την δική του.
Η Γερμανική Στρατηγική είναι η
ίδια και στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα: Στη σύγκρουση
και η Γερμανία και οι αντίπαλοι της θα υποστούν απώλειες αλλά αν η Γερμανία
κρατήσει, οι αντίπαλοι της θα τσακίσουν πρώτοι και τότε η Γερμανία θα επιβάλλει
τους όρους της σε όλους. Χωρίς την Βρετανία ,της οποίας την έξοδο θέλουν να
επιταχύνουν, θεωρούν ότι η Νίκη είναι κοντά.
Μόνο που στην πράξη τα πράγματα
δεν συμβαίνουν έτσι.
Οι Ιταλοί, οι οποίοι ποτέ δεν
τέλειωσαν έναν πόλεμο στην πλευρά αυτών με τους οποίους τον άρχισαν, δεν
πρόκειται ούτε και τώρα να υπακούσουν στο Βερολίνο.
Θα σώσουν τις Τράπεζες τους διότι
στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου ο Ρέντζι παίζει το κεφάλι του. Η Ιταλία δεν θα
διαλυθεί διότι έτσι θέλουν οι
"κανόνες
"του Βερολίνου.
Salus
populi suprema Lex esto.*
Μετά θα ανοίξουν οι ασκοί του
Αιόλου.
www.kassandros.gr
*Κικέρων