Είχα γνωρίσει τον πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής,
Ανδρέα Γεωργίου, πάνω από 15 χρόνια πριν, στην Ουάσιγκτον. Εκτοτε δεν
τον έχω ξαναδεί. Αρα, δεν μπορώ να πω ότι τον ξέρω. Ωστόσο θυμάμαι από
τότε ότι αυτό που τον χαρακτήριζε στον μικρό κύκλο των Ελλήνων της
Ουάσιγκτον ήταν ο επαγγελματισμός του. Ηταν πολύ τυπικός, θα έλεγα
θεσμικός. Ισως σε υπερβολικό βαθμό, αλλά μάλλον αυτό ήταν το στοιχείο
που έκανε τον Γ. Παπανδρέου να τον τοποθετήσει σε μια τόσο ευαίσθητη
θέση, τη στιγμή που τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στην Ελλάδα με
αφορμή τα παραπλανητικά στατιστικά στοιχεία που είχαν εκνευρίσει τους
Ευρωπαίους και είχαν οδηγήσει τον τότε πρόεδρο του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ
Γιούνκερ, να εξοργισθεί και να προειδοποιήσει ότι το «παιγνίδι
τελείωσε».
Σε μια χώρα η γραφειοκρατία της οποίας σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί
ερασιτεχνικά, εξωθεσμικά, και με γνώμονα το τι εξυπηρετεί κάθε φορά τους
πολιτικούς προϊσταμένους, ο Γεωργίου σηματοδοτούσε μια ανατροπή. Είχε
εξαιρετικές σπουδές, διέθετε διεθνή εμπειρία και μάλιστα στο Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο, και εξέπεμπε επαγγελματισμό. Γνώριζε πώς λειτουργούν
οι διεθνείς οργανισμοί και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να
αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας –θεσμών και
επενδυτών– στα «ελληνικά στοιχεία», γιατί απλούστατα δεν έβγαιναν πλέον
με ελληνικό τρόπο, αλλά με διεθνή πρότυπα.
Σοβαρός άνθρωπος που εκτιμώ, μου έχει περιγράψει περιστατικό όπου
υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου ζήτησε από τον Γεωργίου να τον
ενημερώσει για τα στοιχεία που επρόκειτο να δώσει την επομένη στη
δημοσιότητα, και αυτός αρνήθηκε λέγοντας ότι θα τα μάθει το πρωί μαζί με
τους υπόλοιπους Ελληνες και ξένους.
Δεν είμαι ειδήμων στα στατιστικά, αλλά αυτό που μπορώ να μεταφέρω είναι
πως αφότου ανέλαβε ο Γεωργίου, οι ξένοι αξιωματούχοι και δημοσιογράφοι
που ασχολούντο με την Ελλάδα, σταμάτησαν να αμφισβητούν τα στοιχεία της
ΕΛΣΤΑΤ. Τα εγκώμια της Eurostat ήταν η πλέον επίσημη σφραγίδα
αξιοπιστίας. Γι’ αυτό ξένες πρωτεύουσες και οργανισμοί δεν κρύβουν τη
δυσφορία τους για την απόπειρα διαπόμπευσής του.
Δεν θα με εξέπληττε αν στα τέλη του 2009 στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν
αποπειραθεί να διογκώσουν το έλλειμμα για να πλήξουν τη Ν.Δ. και τον
Καραμανλή. Αλλά φαντάζει μάλλον περίεργο να το έκανε ο Γεωργίου το
φθινόπωρο του 2010.
Εχει ακουσθεί και διαφορετικά η κριτική. Οτι δεν ήταν αρκετά
«πατριώτης», διότι δεν προσπάθησε να παρουσιάσει ως μικρότερο το όντως
τεράστιο έλλειμμα, ώστε να μην εκτεθεί η χώρα. Αυτή είναι άλλου είδους
«κατηγορία», πολιτικής, όχι νομικής φύσης. Και εδώ η μόνη απάντηση είναι
πως πρέπει να αρχίσουμε να λειτουργούμε θεσμικά. Μόνον έτσι θα
αποκατασταθεί η πληγείσα αξιοπιστία της χώρας. Είναι ο δύσκολος και
μακρύς δρόμος, αλλά είναι ο μόνος.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 09/08/2016)