Η Ευρωπαική Τραπεζική αρχή είχε
δυό επιλογές στον πρόσφατο έλεγχο των Ευρωπαϊκών Τραπεζών με τα
stress
tests.
Η πρώτη ήταν να κάνει τον
σωστό
έλεγχο με τα διεθνώς γνωστά πρότυπα και η δεύτερη να κάνει έναν
"πολύ
νερωμένο έλεγχο γιά τα προσχήματα.
Προτίμησε την δεύτερη επιλογή καί
έτσι μάθαμε αυτό που ξέρουμε από χρόνια,δηλαδή ότι η
Monte
Paschi
έχει χρεωκοπήσει ,ότι πολλές Ιταλικές και
άλλες Τράπεζες είναι κοντά,και ότι μεγάλες συστημικές Τράπεζες ,όπως οι
Deutsche
Bank,
Barclays,
Societe
Generale ,
Commerzbank
είναι στό όριο (?!) και ό Τραπεζικός κλάδος
χειμάζεται.Είναι χαρακτηριστικό ότι γιά πρώτη φορά δεν δηλώθηκε επισήμως ποιές
Τράπεζες απέτυχαν και ποιές επέτυχαν.
Δεν χειμάζεται ο Τραπεζικός
Κλάδος,η Ευρώπη έχει χρεωκοπήσει. Οι Τράπεζες είναι ο μεγάλος διασωληνωμένος
ασθενής πού πρέπει να παραμείνει ζωντανός γιά να μην καταρρεύσει η ζωή όλων
μας.
Για να γίνει αντιληπτή η ανεπαρκής
κεφαλαιοποίηση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών ,αρκεί να παρατηρηθεί πόσο κοντά στην
ανεπάρκεια βρίσκεται η κεφαλαιοποιήση
τους ,έστω και με αυτά απατηλά
stress
tests ,στό ανωτέρω γράφημα.
Όπως επισήμαναν αυτή την εβδομάδα
οι
Financial
Times,οι
Ευρωπαϊκές Τράπεζες δεν θα είναι ποτέ πιά οι ίδιες.Οι λόγοι είναι απλοί:
-Πολλά κόκκινα δάνεια
-Πολύ χαμηλά περιθώρια
-Αδύναμη κεφαλαιοποιήση
-Χαμηλές καταθέσεις
Η πολιτική χαμηλών επιτοκιών των
Κεντρικών Τραπεζών και κυριώς της ΕΚΤ ,η οποία εγγυάται έτσι ζημίες για όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές
Τράπεζες ,θα συνεχισθεί και μετά το 2017.
Ο λόγος είναι απλός. Αν δεν
συνεχιστεί , τα κρατικά ομόλογα θα καταρρεύσουν καί μαζί τους θα
καταρρεύσουν ,η ΕΚΤ, στήν οποία
αυτά έχουν δοθεί ως εγγυήσεις
χρηματοδότησης ,οι Τράπεζες που τα κατέχουν,και οι αποταμιεύσεις που θα χαθούν, διότι τα γενικά χρέη που έχουν
δημιουργηθεί ,κρατικά και ιδιωτικά είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν.
Όταν παλαιότερα διδάσκονταν η
Τραπεζική στους δευτεροετείς φοιτητές, τούς εξηγούσαν γιατί μιά Τράπεζα δεν
μπορεί να δανείζει περισσότερο από το 85% των καταθέσεων της. Αυτό σταδιακά
έφτασε στο 150% και σε ορισμένες περιπτώσεις και το 200% διότι οι Τράπεζες
δανείζονταν,παρακάμτοντας τους κανονισμούς, με σιωπηλή συναίνεση των
αρχών, εκδίδοντας δικά τους ακάλυπτα
ομόλογα ,τιτλοποιώντας δάνεια ,αρκετά από τα οποία ήταν τοξικά ,γιά να
κερδοσκοπήσουν από την διαφορά των
επιτοκιών και με άλλους τρόπους.
Όταν με την κρίση του τού 2007 που
άρχισε με χρηματοοικονομικά προϊόντα ,δεν μπόρεσε να εξυπηρετηθεί μεγάλος
αριθμός δανειών ,οι Τράπεζες άρχισαν να καταρρέουν καί άρχισε η τεχνητή
στήριξη.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον
οποίο "σώθηκε" το Ελληνικό Κράτος. Τα ιδιωτικά ,κυριώς ευρωπαικά ,τραπεζικά δάνεια πρός αυτό, έγιναν κρατικά
των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης ,συνθήκες πρωτοφανούς λιτότητας επιβλήθηκαν
στην Ελλάδα καί στην περισσότερη Ευρώπη καί έκτοτε οι Τράπεζες δεν μπορούν να
ανακάμψουν.
Οι Τράπεζες καί οι Τραπεζίτες δεν
είναι αθώοι. Ήξεραν καλά τι δάνειζαν και τι
κατέστρεφαν γιά τα προσωπικά τους
bonus. Αλλά αυτοί οι θεσμοί και τα άτομα που τους υπηρετούν έχουν μόνο
στόχο την κερδοσκοπία . Η βαρύτερη ευθύνη είναι αυτή των Κυβερνήσεων πού δεν
θέλησαν καί δεν θέλουν ακόμη να διακόψουν το πάρτι.
Αυτό που κάνουν ότι δεν βλέπουν οι
Κυβερνήσεις ,το βλέπουν καθαρά οι αγορές.
Οι περισσότερες τραπεζικές μετοχές
έχουν χάσει πάνω από το 60% της αξιάς τους ένα σχέσει με το 2007 ,η
Deutsche
Bank
το 88%,η δε μετοχή της
Unicredito
έχει
σταματήσει να είναι χρηματιστηριακά διαπραγματεύσιμη λόγω της τεράστιας πτώσης
της.
Την περασμένη εβδομάδα απεβλήθησαν
από τον
Stoxx 50 η
Deutsche
Bank και η
Credit
Swiss
λόγω ανεπαρκούς κεφαλαιοποίησης για τον δείκτη αυτόν.
Οι Τράπεζες δεν μπορούν να
ανακάμψουν διότι οι αγορές δεν διακινδυνευόυν επενδύσεις σε τραπεζικές μετοχές.
Ο λόγος είναι ότι οι τραπεζικές μετοχές πλεόν είναι η χειρότερη επένδυση από
όλες τις επιλογές από το 2007 και μετά όπως φαίνεται καί από το κατωτέρω
γράφημα των
Financial
Times.
Η πτώση των τράπεζικών μετοχών
είναι η δεύτερη χειρότερη στην Ευρώπη στην Γερμανία όπου, μετά την Πορτογαλία
που έχουν σχεδόν μηδενιστεί , η πτώση είναι 86% μεσοσταθμικά καί ακολουθούν
κοντά η Ιταλία καί η Βρετανία,χωρίς
καμμιά ευρωπαική χώρα να έχει τραπεζικό σύστημα άξιο επένδυσης. Τίθεται
προφανώς το ερώτημα που θα βρεθούν τα χρήματα γιά την απαραίτητη κεφαλαιοποίηση
όλων αυτών των Τραπεζών και πόσα
χρειάζονται.
Το ποσό που απαιτείται για τα
ελάχιστα αναγκαία Κεφάλαια των 51 μεγάλων Ευρωπαϊκών Τραπεζών είναι περί τα 900
δις ευρώ σύμφωνα
με ιδιαίτερα αξιόπιστη μελέτη των
διακεκριμένων διεθνών Οικονομολόγων Καθηγητών
Sachsa
Steffens
(
ZEW),
Viral
Atcharya (
NYU),
Diane
Pierret (
Univ.
de
Lausanne) που παρουσιάσαν διεθνώς οι
Financial
Times
και στην Ελλάδα
Το Κεφάλαιο,
Αυτή είναι η πραγματικότητα καί
όχι αυτή που παρουσιάστηκε από την Ευρωπαική Τραπεζική Αρχή.
Στήν Γερμανία το έλλειμμα
κεφαλαίων των συστημικών μόνο Τραπεζών αντιπροσωπεύει το 250% του αθροίσματος
της αξίας των μετοχών τους και των χαμηλής εξασφάλισης ομολόγων τους,στην
Γαλλία αντιπροσωπεύει το 162% και στην Ιταλία το 100% αντιστοίχως.
Οι Τράπεζες συνεπώς έχουν
μαθηματικά ήδη χρεωκοπήσει σε όλη την Ευρώπη.
Δεν υπάρχει ελπίδα να ανακάμψουν
στο ορατό μέλλον γιά δύο βασικούς λόγους:
1.Τα αρνητικά επιτόκια κρατάνε τις
δυνητικές καταθέσεις καί το κέρδος από την διαφορά επιτοκιών μακρυά από τις
Τράπεζες.
2.Οι αποταμιευτές δεν
εμπιστευόνται αλλά κυρίως δεν έχουν καταθέσεις γιά τις Τράπεζες .
Πρόσφατη μελέτη της
McKinsey
αποδεικνύει
ότι το μεγαλλίτερο ποσοστό του πληθυσμού είναι φτωχότερο σήμερα από το 2005.
Στις ΗΠΑ αυτό αντιπροσωπευέι το
81% του πληθυσμού,στήν Βρετανία το 70% ,στην Ολλανδία το 70%,στην Γαλλία το 63%
και στην Ιταλία το 97%!. Ας μην εξετάσουμε Ελλάδα, Ισπανία ,Πορτογαλία κ.λ.π.
Η Ανάπτυξη μεταπολεμικά στηρίχθηκε
αρχικά στις αποταμιεύσεις καί την κατανάλωση των νοικοκυριών. Κατόπιν
στηρίχθηκε στόν δανεισμό και την κατανάλωση των νοικοκυριών.
Τώρα που η κατανάλωση μειώθηκε καί
οι Τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν, η
Ανάπτυξη,μικρότερη από 1% στην Ευρώπη,στηρίζεται, πολύ αναιμικά ,μόνο από
την "δημιουργία" χρήματος από
τις Κεντρικές Τράπεζες.
Αυτό μπορεί να παρομοιαστεί με το
εξής:
Κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι με ένα
αυτοκίνητο του οποίου τα λάστιχα χάνουν αέρα. Κάθε λίγο βάζουμε στά λάστιχα
αέρα με μία αντλία και συνεχίζουμε το ταξίδι για μερικά χιλιόμετρα μέχρις ότου
ξαναχρειαστεί να βάλουμε στα λάστιχα αέρα.
Κάποια στιγμή ή τα
"λάστιχα" θα διαλυθούν ή η "αντλία" θα χαλάσει.
Τότε η παγκόσμια οικονομία θα
"
μείνει από λάστιχο".
www.kassandros.gr