Πριν από μερικές ημέρες ο ΣΕΒ, στο οικονομικό του δελτίο, ανέφερε ότι
η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί σε έναν ατέρμονο κύκλο στασιμότητας και
ύφεσης. Πριν από μερικούς μήνες η «Ημερησία του Σαββάτου» είχε
πρωτοσέλιδο θέμα για τον κίνδυνο της στασιμοχρεοκοπίας. Ενας...
νεολογισμός που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής
οικονομίας την περίοδο αυτή.
Ο ΣΕΒ επίσης προχθές άφηνε αιχμές ότι
η μείωση της ανεργίας είναι συγκυριακή και δεν βασίζεται σε ανάπτυξη.
Κάποιοι θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι οι βιομήχανοι ασκούν αντιπολίτευση
σε μια «αριστερή» κυβέρνηση, κι άλλοι ότι δεν έχουν δίκιο κι
εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα.
Ομως, η πραγματική αλήθεια είναι
ότι η ελληνική οικονομία δεν «απογειώνεται». Δεν παρουσιάζει εμφανή
σημάδια βελτίωσης και σίγουρα απέχει παρασάγγας από την έξοδο από την
κρίση.
Αλλωστε, ακόμη και η κυβέρνηση έθεσε ως στόχο για οριστικό
σκίσιμο των Μνημονίων το 2018 και μετά. Τότε δε μεταφέρεται και η τελική
λύση για το χρέος, σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, ο οποίος προκάλεσε,
είναι η αλήθεια, αναταραχή στην κυβέρνηση.
Δεν χρειάζονται
αριθμοί και πίνακες για να διαπιστώσει κανείς τη στασιμότητα της
οικονομίας. Μετά από τόσα χρόνια κρίσης, η χώρα έχει πιάσει πάτο και
μάλλον θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς που... δεν πάει πιο κάτω. Ομως,
αυτό περιμένουν οι πολίτες από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις; Επειτα
από τόσες θυσίες και από την κατάρρευση των εισοδημάτων είναι δυνατόν να
ξαναβλέπει το ίδιο έργο με τους δανειστές, αναμένοντας τα επόμενα μέτρα
που θα πλήξουν τα εισοδήματά του ή θα διαταράξουν την όποια τάξη έχει
βάλει στη ζωή του εν μέσω Μνημονίων;
Δυστυχώς, τα παθήματα δεν
γίνονται μαθήματα από κανέναν. Ούτε τα κόμματα εμφανίζονται ώριμα για να
συντάξουν ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά ούτε και οι
πολίτες μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια προοπτική.
Αλλωστε,
πολίτες είναι αυτοί που συγκροτούν τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος δεν
είναι σε θέση να δεχθεί τον εκσυγχρονισμό που απαιτείται. Η πρόσφατη
περιπέτεια του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που του είπαν να τηλεφωνήσει μετά τις
τρεις το μεσημέρι, αν και τους έλεγε ότι καίγεται η Θάσος, είναι
ενδεικτική.
Οπως και το γεγονός ότι έγινε κατάσχεση... 18 λεπτών
για χρέος που υπήρχε από το 1968. Και τι να πει κανείς για τις
εισπράξεις ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχουν ξεπεράσει τα 90 δισ., όταν
μέσα σ’ αυτά υπάρχουν ακόμη οι οφειλές της... Πειραϊκής Πατραϊκής, αλλά
κανείς δεν τολμά να ρυθμίσει ή να διαγράψει;
Ο κίνδυνος της
στασιμοχρεοκοπίας δεν είναι ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης μόνο. Ηταν
αναμενόμενο να φτάσουμε στην κατάσταση αυτή, εξαιτίας των λαθών που
έχουν γίνει την τελευταία εξαετία. Και τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο
λόγω της καθυστέρησης στις διαπραγματεύσεις του πρώτου εξαμήνου της
διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως, πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο
απροχώρητο. Πολίτες και επιχειρηματίες δεν αντέχουν να βρίσκονται με ένα
διαρκές αίσθημα απαισιοδοξίας και παραίτησης, βλέποντας πως η οικονομία
δεν αναπτύσσεται, η κατανάλωση βουλιάζει, οι αντοχές εξαντλούνται, τα
λεφτά στα στρώματα έχουν «φαγωθεί» και νέες θέσεις εργασίας δεν
δημιουργούνται, παρά μόνο στον τουρισμό και για πέντε μήνες.
Ούτε,
βεβαίως περιποιεί τιμή για το πολιτικό σύστημα να είναι όμηρος των
δανειστών και κάθε τρεις μήνες να άγεται και να φέρεται από τις
απαιτήσεις τους, επειδή δεν πράττει τα αυτονόητα.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 16/09/2016)