Η ορθή κρίσις του Προέδρου της Ρουμανίας, Κλάους Γιόχαννις,
απέτρεψε την αναρρίχηση στην Πρωθυπουργία μιας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής
Ενώσεως προσώπου μουσουλμανικού θρησκεύματος. Έτσι, ελάχιστοι κάτοικοι της
Γηραιάς Ηπείρου αντελήφθησαν πόσο κοντά φτάσαμε στο ενδεχόμενο να μετέχει με
πλήρη δικαιώματα στις συνόδους κορυφής της ΕΕ ένα πρόσωπο που διαπνέεται από
τις αρχές του Ισλάμ. Δεν έχει καμία σημασία το εάν η εν λόγω Σεβίλ Σαιντέχ
(προερχόμενη από την ταταρική μειονότητα της χώρας) θεωρείται μετριοπαθής και
δεν φορά το ένδυμα-σύμβολο χιτζάμπ.
Ούτε, βεβαίως τίθεται ζήτημα «ανεξιθρησκίας», όπως ίσως
ορισμένοι να υποστηρίξουν. Και τούτο διότι το Ισλάμ δεν είναι ακριβώς θρησκεία.
Είναι πολιτικό σύστημα, το οποίο στις μουσουλμανικές χώρες υποκαθιστά κατά
θεσμικό τρόπο την ανάγκη για ύπαρξη Συντάγματος. Επιπροσθέτως, απορρίπτει την
θεμελιώδη για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» αρχή της διακρίσεως των εξουσιών.
Αρνείται την ανάγκη υπάρξεως νομοθετικής εξουσίας, ως περιττής, αφού έχει
«νομοθετήσει ο Προφήτης», την δε δικανική υποβαθμίζει σε επίπεδο δεισιδαίμονος
ερασιτεχνισμού, με τους ιερατικούς λειτουργούς να παριστάνουν τους δικαστές.
Σαρία έναντι του κράτους δικαίου των ατομικών ελευθεριών ….. Το χειρότερο όμως
είναι ότι το Ισλάμ απορρίπτει αυτήν καθ’εαυτήν την έννοια της ανεξιθρησκίας. Η
τελεολογία του επιβάλλει στους πιστούς του να θεωρούν δεδομένη την νομοτέλεια
της τελικής επιβολής του σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά αναφέρει το Κοράνι και
αυτά δέχονται ως θέσφατα οι «μετριοπαθείς» μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων και
η κυρία Σαιντέχ. Στους ίδιους «μετριοπαθείς» μουσουλμάνους συγκαταλέγεται και ο
δήμαρχος του Λονδίνου, Σαντικ Χάν, καθώς και πολυάριθμοι ακόμα δημοτικοί
άρχοντες μικροτέρων και λιγότερο σημαντικών ευρωπαικών πόλεων. Είναι απορίας
άξιο αν οι πολίτες που τους ψήφισαν είχαν συναίσθηση των πραγματικών τους
«πιστεύω». Τι να υποθέσει δε κανείς και για τα κόμματα που τους υπεστήριξαν;
Τα φαινόμενα δεικνύουν μια τάση μιθριδατισμού από μια αφελή
Ευρώπη που υποβαθμίζει την απειλή του Ισλάμ. Αν όμως σε αυτή την Ευρώπη, η
ιστορία και οι παραδόσεις έχουν κάποια αξία, πρέπει να επιμείνουμε ότι δεν
επιτρέπεται οι καμπάνες να σταματήσουν να ηχούν και δεν επιτρέπεται να
απαγορεύονται οι ευχές των Χριστουγέννων, όπως ήδη συμβαίνει στην πόλη του
«μετριοπαθούς» Σαντίκ Χάν.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")