Βρίσκω άδικο τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ενεργεί
τυχοδιωκτικά, βλέποντας και κάνοντας, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, όπως θα
έλεγε και η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν (πόσο μας λείπει). Διαπιστώνεται π.χ.
ότι όχι μόνο έχει σχέδιο, αλλά και το εφαρμόζει με αξιοσημείωτη
μεθοδικότητα σε έναν τουλάχιστον τομέα: στη βαθμιαία εξουδετέρωση της
διαφορετικής άποψης με τη διαστρέβλωση, τη συκοφάντηση, ακόμη και με
διώξεις μέσω πρόθυμων δικαστικών (που πάντα βρίσκονται, παρά την
αξιομνημόνευτη γενικότερη αντίσταση της Ενωσης Δικαστών και
Εισαγγελέων). Και μπορεί το χοντροκομμένο, λόγω αντισυνταγματικότητας,
σχέδιο μερικής φίμωσης των τηλεοπτικών σταθμών να κατέρρευσε χάρη στη
σθεναρή αντίθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όμως το γενικότερα
εφαρμοζόμενο έχει ευρηματική ποικιλότητα. Μόνο που δεν είναι πρωτότυπο,
δικό της, αλλά αντιγραφή του ήδη δοκιμασμένου σχεδίου Μαδούρο. Το
αποκάλυψε με κάθε λεπτομέρειά του ο Ιάσων Πιπίνης στην ηλεκτρονική
Iefimerida.gr. Το συνοψίζω ελλείψει χώρου.
Η αλλαγή ιδιοκτησίας στα μεγάλα ΜΜΕ, που ασκούν έντονη κριτική στην
κυβέρνηση, είναι μια έξυπνη συνταγή για τον έλεγχο της ενημέρωσης, που
δοκιμάστηκε με απόλυτη επιτυχία από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας,
χρησιμοποιώντας δικαστικές διώξεις, δημόσιες απειλές, αλλά και
οικονομική ασφυξία. Αποτέλεσμα: Τα τελευταία δύο χρόνια μεγάλοι
τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί και εφημερίδες στη Βενεζουέλα
άλλαξαν μυστηριωδώς ιδιοκτησιακό καθεστώς. Τα μέσα αυτά σταμάτησαν
ξαφνικά να ασκούν κριτική και πλέον στηρίζουν το ημιδικτατορικό
καθεστώς. Χαρακτηρίζεται μάλιστα η στρατηγική Μαδούρο πιο αποτελεσματική
από εκείνη του προκατόχου του Τσάβες, που είχε βάλει λουκέτο στο
τηλεοπτικό κανάλι RCTV. Η πώληση της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία
εφημερίδας στη Βενεζουέλα «El Universal», που ασκούσε σκληρή κριτική
στην κυβέρνηση, προκάλεσε σοκ στους αναγνώστες της, όταν μετά από 105
χρόνια έκδοσης η εφημερίδα κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Η
Universal αρχίζει μια Νέα Εποχή». Είχε προηγουμένως ο ίδιος ο Μαδούρο
φροντίσει να την απαξιώσει απειλώντας τους ιδιοκτήτες της δημόσια και
υβρίζοντας καθημερινά τους δημοσιογράφους της. Η εφημερίδα άλλαξε
πολιτική γραμμή, έγινε ένθερμος υποστηρικτής του, και απέλυσε όσους
δημοσιογράφους δεν μπορούσαν να «προσαρμοστούν».
Το ίδιο σοκ υπέστησαν οι τηλεθεατές παρακολουθώντας το πρόγραμμα του
μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού Globovision, που ασκούσε σκληρή κριτική
στην κυβέρνηση. Μετά από συνεχείς διώξεις ο σταθμός τελικά πωλήθηκε και
ξαφνικά έγινε και αυτός ένθερμος υποστηρικτής του προέδρου της
Βενεζουέλας. Αστυνομικός έλεγχος, μπλοκάρισμα στη διάθεση χαρτιού και
άλλες τέτοιες μαυροκόκκινες διαδικασίες οδήγησαν σε αλλαγή ιδιοκτησίας
και σε άλλες μικρές και μεγάλες εφημερίδες της χώρας και σε Νέα Εποχή
για την πολιτική γραμμή τους. Στη Βενεζουέλα πάντα, μιαν ωραία πρωία
εμφανίστηκαν κάποιοι στα γραφεία ορισμένων ΜΜΕ για να «ευχηθούν» στους
εργαζομένους και στη συνέχεια προσφέρθηκαν να συμβάλουν στη διάσωση
ιστορικών ομίλων του Τύπου.
Αυτά στη Βενεζουέλα. Και στην Ελλάδα; Στον υπογράφοντα ούτε ευχές
απευθύνθηκαν, ούτε υποδείξεις. Και συνεχίζει συνιστώντας στους
αναγνώστες «Βήματος» και «Νέων» να μην πάψουν να ενημερώνονται από τα
έντυπα, και όχι μόνο ηλεκτρονικά, στηρίζοντας έτσι την κυκλοφορία τους,
καθώς και τον αγώνα των δημοσιογράφων και σχολιαστών τους υπέρ της
ελευθερίας του Τύπου και της δημοκρατίας.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 29/01/2017)