Στην τελική ευθεία, όπως όλα δείχνουν, έχει πει το θέμα της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ, με τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους θεσμούς να αφορούν πλέον το μείγμα και το χρονοδιάγραμμα των σχετικών διαδικασιών.
Δηλαδή, το αν θα πρέπει να διατεθεί συνολικά το 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της Επιχείρησης ή μικρότερο ποσοστό (που θα «σπάσει», κατά πάσα πιθανότητα σε τρεις ξεχωριστές μονάδες), αν θα συμπεριληφθούν και υδροηλεκτρικά στα assets που θα πουληθούν ή θα διατεθούν μόνο λιγνιτικά, καθώς και αν η ΔΕΗ θα καταφέρει να διατηρήσει στο χαρτοφυλάκιο τις πιο σύγχρονες και τις υπό κατασκευή λιγνιτικές μονάδες, παραχωρώντας μόνο όσες είναι προγραμματισμένο να αποσυρθούν τα επόμενα χρόνια ή όσες στις οποίες οι δαπάνες για την περιβαλλοντική αναβάθμιση τους είναι πολύ υψηλές για τη ΔΕΗ.
Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης, που ήταν στις Βρυξέλλες μέχρι και χθες στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, δέχθηκε ασφυκτικές πιέσεις να προχωρήσουν άμεσα οι σχετικές διαδικασίας, με ορίζοντα το πρώτο εξάμηνο του 2018.
Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, κατά τις διαβουλεύσεις στις Βρυξέλλες σημειώθηκε «πρόοδος» στα ενεργειακά και δεν φαίνεται να αποτελούν «αγκάθι» για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα εργασιακά ή το Ασφαλιστικό. Αυτό βεβαίως μένει να αποδειχθεί και στην πράξη.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο πώλησης και υδροηλεκτρικών μονάδων, αλλά χωρίς αμφιβολία το επενδυτικό ενδιαφέρον θα είναι πολύ μεγαλύτερο αν στα «πακέτα» των μονάδων προς πώληση συμπεριληφθούν και τα Η/Υ.
Από την άλλη πλευρά, ενδιαφέρον φέρεται να υπάρχει από την αγορά και για λιγνιτικές μονάδες που είναι υπό απόσυρση τα επόμενα χρόνια και οι οποίες χρειάζονται σημαντικές επενδύσεις για την εναρμόνιση τους με τα αυστηρά κοινοτικά περιβαλλοντικά κριτήρια.
Σε τελική ανάλυση, το τίμημα είναι αυτό που θα καθορίσει την επιτυχία αυτής της σύνθετης διαδικασίας και το ζητούμενο είναι να υπάρξει αμοιβαίο όφελος για τη ΔΕΗ και συνολικά την αγορά.