Όταν εξετάζουμε την διεθνή σκηνή, σπανίως τα πράγματα είναι
όπως φαίνονται. Υπόγειες διαδρομές μπορούν να ανατρέψουν επιφανειακές
συμμαχίες, ενώ ευκαιριακές σχέσεις που διαμορφώνονται από πρόσκαιρα συμφέροντα
μπορεί να σκιάζουν συνεργασίες που φαίνονται σταθερές. Αυτό ακριβώς είναι το
σκηνικό στον εξαιρετικό ασταθή γεωπολιτικό χώρο που περιβάλλει την Ελλάδα. Όλως
δε παραδόξως, η επικρατούσα ρευστότης δεν εγκυμονεί άμεσους κινδύνους για την
χώρα μας, αλλά μάλλον δημιουργεί ευκαιρίες. Ευκαιρίες τις οποίες μέχρι στιγμής
αφήνουμε ανεκμετάλλευτες. Και δυστυχώς τα εμφανιζόμενα «παράθυρα ευκαιρίας» δεν
διαρκούν πολύ. Αν δεν τα εκμεταλλευτούμε πολύ γρήγορα θα υπεισέλθουν και οι
αρνητικοί παράγοντες.
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάς κατατρύχεται από παθολογική
εσωστρέφεια που δεν την αφήνει να αντιληφθεί τις ευκαιρίες. Η επίκλησις της
οικονομικής κρίσεως είναι απλώς μια δικαιολογία. Στην δίνη των οικονομικών μας
προβλημάτων παραμένουμε πολύ πιο σταθεροί, πολύ πιο ισορροπημένοι και με
καλύτερο βιοτικό επίπεδο από οποιαδήποτε χώρα της περιοχής. Ταυτοχρόνως,
παραμένουμε και στρατιωτικώς ισχυροί. Μπορεί η ισχύς αυτή να βασίζεται σε
οπλικά συστήματα που απεκτήθησαν σε προηγούμενες, όμως αυτά είναι και επαρκή
και σύγχρονα.
Η Τουρκία την ίδια στιγμή, διανύει μια περίοδο προβλημάτων,
τα οποία είναι ορατά σε όσους κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια πιο αναλυτική ματιά
που θα ξεπεράσει την απατηλή επιφανειακή εικόνα, που η Άγκυρα θέλει να
καλλιεργεί. Στους δέκα περίπου μήνες που πέρασαν από την ημέρα της απόπειρας
πραξικοπήματος του περασμένου Ιουλίου, η Τπυρκία όχι μόνο δεν έχει επουλώσει
τις πληγές που επήλθαν στο στρατιωτικό σύστημά της, αλλά απεναντίας εξακολουθεί
να επιφέρει και άλλες. Δεκάδες χιλιάδες στελεχών διώκονται η ευρίσκονται στις
φυλακές ενώ οι στρατιωτικές σχολές υπολειτουργούν. Η τουρκική αεροπορία δεν
έχει πιλότους παρά μόνον για τα μισά αεροσκάφη της και ο στρατός της είναι
εμπλεγμένος στα μέτωπα του Κουρδιστάν και της Συρίας, χωρίς προοπτική συντόμου
απεμπλοκής.
Τουρκική
«μπλόφα»
Το γεγονός ότι ενώ αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα προβλήματα
συνεχίζουν τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και τις θαλάσσιες προκλήσεις,
δεικνύει απλώς την ικανότητά τους στην «μπλόφα». Και δεν είναι η πρώτη φορά που
κινούνται έτσι. Δυστυχώς δε, δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική ηγεσία
επιδεικνύει ανικανότητα να σταθμίσει σωστά τις δυνατότητες και τις διαθέσεις
τους.
Φυσικά, η πρόσφατος συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον
Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, ουδόλως εποικοδομητική για τις τουρκικές
επιδιώξεις απεδείχθη. Για πρώτη φορά οι Ηνωμένες Πολιτείες εδήλωσαν
απεριφράστως την υποστήριξή τους προς τους Κούρδους μαχητές του που είναι και ο
μόνος ειλικρινής σύμμαχος στον αγώνα κατά του
ISIS. Οι Τούρκοι ήσαν μέχρι σήμερα
συνηθισμένοι σε άτολμες συμπεριφορές όπως του απελθόντος Μπαράκ Ομπάμα, ο
οποίος έδιδε πολύ μεγαλύτερη σημασία στο φαίνεσθαι, από ότι στην ουσία των
πραγμάτων, την οποία πιθανότατα δεν κατανοούσε εις βάθος. Αυτό τουλάχιστον
αποδεικνύουν οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της πολιτικής του στην Μέση Ανατολή και
την Βόρειο Αφρική.
Είναι προφανές ότι μετά την αντιμετώπιση της οποίας έτυχε
στην Ουάσιγκτον, παρά τους λεκτικούς λεονταρισμούς του, ο Ερντογάν δεν θα
τολμήσει να προχωρήσει σε στρατιωτικές ενέργειες κατά των Κούρδων, τουλάχιστον
εκτός τουρκικού εδάφους. Έτσι αποδεικνύεται άχρηστη η κίνησίς του να «κλείσει
το μέτωπο» με την Ρωσία καλλιεργώντας απευθείας επαφή με τον Πρόεδρο Πούτιν και σειρά οικονομικών συνεργασιών, οι οποίες έκαναν τους
Ρώσους να λησμονήσουν την ταπείνωση της καταρρίψεως του μαχητικού αεροσκάφους
τους στον συριακό εναέριο χώρο.
Παραλλήλως, η Άγκυρα υιοθετεί οξεία φρασεολογία προς
ευρωπαϊκές χώρες, αλλά αυτό γίνεται σε τέτοιο επίπεδο και κατά τέτοιον τρόπο,
ώστε να υπάρχει ανά πάσαν στιγμή η δυνατότης υπαναχωρήσεως.
(του Ευθ. Π. Πέτρου, από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")