Η ελληνική κυβέρνηση, η Αριστερά, 2,5 χρόνια μετά
την άνοδό της στην εξουσία, βρίσκεται στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι της.
Οι αποφάσεις που έλαβε ο πρωθυπουργός για μια στροφή στον ρεαλισμό, η
αποδοχή του χαρακτηρισμού ως «μνημονιακής κυβέρνησης», και κυρίως η
φανερή πλέον προσπάθεια που γίνεται για να ξεπεραστούν αγκυλώσεις του
παρελθόντος και να γίνουν μεγάλες επενδύσεις, είναι η μία πλευρά του
νομίσματος.
Η άλλη είναι η αντιμετώπιση του
διπλού μετώπου, στο εσωτερικό με τους πολίτες να έχουν εξαντλήσει τις
αντοχές τους και στο εξωτερικό με τον Β. Σόιμπλε να δίνει το τόνο της
«μη λύσης» που θα πήγαινε τη χώρα πολλά βήματα πιο πέρα.
Ο Αλέξης
Τσίπρας βρίσκεται ενώπιος ενωπίω με τα λάθη, τις αυταπάτες, τις άτολμες
αποφάσεις και τις καθυστερήσεις. Αλλά και με εκπεφρασμένη πλέον την
απόφαση να βγάλει τη χώρα από την κρίση κάνοντας τις κατάλληλες
κινήσεις. Κανείς δεν μπορεί να του χρεώσει έλλειψη προσπάθειας, παρά την
απειρία σε τόσο κρίσιμες διαπραγματεύσεις. Όμως, ακόμη κι αν έγιναν
λάθη η χώρα, χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού, βρίσκεται σε μια
κρίσιμη καμπή. Και όλοι θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα αφήσουν τη χώρα
να βουλιάξει ξανά σε νέο κύκλο κρίσης ή θα «βάλουν πλάτη» για να ανέβει
το τελευταίο σκαλοπάτι.
Σ’ αυτή την κρίσιμη
καμπή, με το οικονομικό πρόβλημα να είναι υπαρκτό και με το προχθεσινό
τρομοκρατικό χτύπημα κατά του πρώην πρωθυπουργού να δημιουργεί νέα
δεδομένα, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η εθνική συνεννόηση. Η
άρση των διαφορών, η καταλαγή των παθών, η ανακωχή για το καλό του τόπου
πρέπει να μπει στην καθημερινή ατζέντα όλων των κομμάτων.
Η Ελλάδα κινδυνεύει
να γίνει τριτοκοσμική χώρα είτε εξαιτίας των απανωτών μνημονίων που
βουλιάζουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών είτε εξαιτίας της πολιτικής
βίας που λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Ούτε το Grexit έχει φύγει από
το τραπέζι με ευθύνη βεβαίως του κ. Σόιμπλε και των σκληρών της Ευρώπης.
Ούτε η
ελληνική κοινωνία μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όσο γίνονται απόπειρες
δολοφονίας κατά πρώην πρωθυπουργών με τόσο εύκολο τρόπο. Ή όταν
ανενόχλητοι οι αντιεξουσιαστές καίνε κάθε δύο ημέρες το κέντρο της
Αθήνας.
Στις προκλήσεις των καιρών οι πολιτικοί
αρχηγοί πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η κυβέρνηση οφείλει
να πάρει πρωτοβουλίες για εθνική συνεννόηση και τα υπόλοιπα κόμματα να
καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Δεν χωρούν προσωπικές στρατηγικές όταν η
Ελλάδα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Τα παθήματα του
παρελθόντος πρέπει να γίνουν μάθημα. Η κουλτούρα συνεννόησης λείπει από
τη χώρα και δυστυχώς εδώ και δεκαετίες το κόστος είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Επιτέλους, ας αποφασίσουν όλοι ότι πρέπει να χαραχθεί μια εθνική στρατηγική από κάθε είδους αδιέξοδα.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/05/2017)