Κάποτε
η Αριστερά φώναζε -και εγώ μαζί- γιατί οι εφοπλιστές δεν σηκώνουν ελληνική
Σημαία στα καράβια τους. Τούτη η αλλόκοτη αριστερά, που τώρα μας κυβερνά,
επιβάλλει το κατέβασμα της ελληνικής Σημαίας από τα ελληνικά σχολεία. Κάτι
ανάλογο είχαν αποτολμήσει οι Ιταλοί στα Δωδεκάνησα και στα Επτάνησα τα χρόνια
της Κατοχής. Αλλά οι Ιταλοί ήσαν κατακτητές. Μήπως και τούτοι που μας
κουμαντάρουν λειτουργούν σαν κατακτητές και βάλθηκαν να μας αφελληνίσουν; Δεν
κατανοώ ποια σχέση μπορεί να έχουν με το παλιό αντιστασιακό αριστερό κίνημα.
Θυμάμαι ένα αντάρτικο τραγούδι που έλεγε: «Για τη σημαία, για την πατρίδα, για
την τιμή». Φαίνεται πως όταν ανέβει κάποια τιμή, ξεχνιέται και η σημαία και η
πατρίδα. Σε όλες τις χώρες η σημαία θεωρείται ιερή. Ας δούμε πως τιμάται σε
γειτονικές χώρες, Τουρκία και Αλβανία. Μόνον οι ελληνικές κυβερνήσεις γκρέμισαν
τα εθνικά μας σύμβολά, σακάτεψαν τη γλώσσα και τη γραφή μας, έδιωξαν τις
εικόνες του Χριστού και της Παναγίας από τις σχολικές αίθουσες, εξωπέταξαν τα
πορτραίτα των αγωνιστών του ’21 και ανέχτηκαν να γεμίσουν οι σχολικοί τοίχοι με
τερατώδη σχεδιάσματα που εναρμονίζονται με τον δικό τους
ψυχισμό. Αν ερχόταν στην ζωή ο Καραϊσκάκης, θα χρησιμοποιούσε τη γνωστή του
βρισιά: «Σαπιοκοιλιές». Γιατί οι «γκουβερναδόροι» μας δεν έχουν μέσα τους ψυχή,
δεν έχουν μέσα τους πνοή. Και αυτό που έχουν, έχει άρωμα κοπριάς.
Με
όλα τούτα τα «παρλικά» και για την παιδεία παραλυτικά, καλλιεργούν εν όψει
εκλογών ένα κλίμα διχαστικό και παραπλανητικό. Να μιλάμε δηλαδή για την Σημαία και
για την σχολική προσευχή και όχι για τα οικονομικά προβλήματα και την
τουρκοαλβανική απειλή. Όμως με τον τρόπο αυτό ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για
να περάσει ο φασισμός. Κανένα πρόβλημα γι’ αυτούς. Όπως λέει ο Βάρναλης «όμορφα
και τακτικά, πάνε με εκείνον που νικά». Πολλοί με ερωτούν, σε τι αποσκοπεί όλο
αυτό το «πατιρντί»; Είναι απλό: οι μικροί άνθρωποι μισούν την κοινωνία των
αρίστων και οραματίζονται την κοινωνία των αχρήστων. Διότι μόνον οι άχρηστοι
πολίτες εκλέγουν άχρηστους πολιτικούς. Οι άριστοι εκλέγουν αρίστους. Μας δίνει
μήπως εικόνα αρίστων η σημερινή Βουλή; Είναι δυναμική η εκπροσώπησή μας στα
λεγόμενα διεθνή
fora; Πάντα θυμίζουμε ξιφομάχους που μονομαχούν με
ατρόχιστα σπαθιά. Οι ξένοι μας δίνουν εντολές και οι δικοί μας-παρά τις
υποκριτικά κραυγαλέες φωνές – τις εκτελούν υποτακτικά, γιατί δεν έχουν
αισθήματα ελληνικά. είδαμε τι έγινε με την ομάδα κορασίδων του «χαντμπολ». Τα
κορίτσια απεχώρησαν εθνοπρεπώς, αλλά η διεθνής επιτροπή τα τιμώρησε! Ούτε το
όνομα Μακεδονία δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε.
Και
δεν εκπλήσσομαι για αυτό. Με όλες αυτές τις νεκρόφιλες αντιλήψεις η ελληνική
νεολαία υιοθέτησε μια στρεβλή ιδέα: δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αλλά χαμένοι
και κερδισμένοι. Και σήμερα χαμένος είναι όποιος αγωνίζεται για τα εθνικά
ιδανικά. Επιπλέον χαρακτηρίζεται και ρατσιστής, εθνικιστής και
…..γερμανοτσολιάς! Η Ελλάς έχει γίνει υποσημείωση της δήθεν ελληνικής
πολιτικής. Στα σχολεία μας τώρα διδάσκονται πολλά, αλλά τα περισσότερα είναι
σαχλά ή περιττά. Θα τα μάθαιναν και εκτός σχολείου. Όσο μεγαλώνουν σήμερα τα
παιδιά, αποκτούν κάποιες ικανότητες, αλλ’ όχι την βιοτική σοφία. Μπορεί να
φαίνονται ότι ξέρουν περισσότερα, αλλά καταλαβαίνουν λιγότερα. Και αυτό που δεν
καταλαβαίνουν είναι το τι σημαίνει Ελλάδα. Το να είσαι Έλληνας δεν είναι μια
απλή υπηκοότητα., είναι ευθύνη. Ευθύνη να προεκτείνεις και όχι να γκρεμίσεις
ότι έχτισαν οι προγενέστεροι. Σήμερα η νεολαία ατυχώς δεν κατανοεί πόσο χαμηλά
κατέβασαν την Ελλάδα τούτοι οι αλλοπρόσαλλοι πολιτικοί. Ότι δεν πέτυχαν οι
Τούρκοι επί 400 χρόνια, το πέτυχαν αυτοί σε ελάχιστο διάστημα. Ποτέ ο τόπος μας
δεν είχε τόσους γενίτσαρους.
Σήμερα
το τοπίο της ελληνικής παιδείας μου θυμίζει ζωγραφικό πίνακα σχεδιασμένο από
τον Ιερώνυμο Μπός. Τίποτα το αγγελικό. ένα τοπίο δαιμονικό.
Προωθείται συστηματικά η κουλτούρα του διχασμού και της καταστροφής. Τα παιδιά,
που αριστεύουν πραγματικά και όχι χαριστικά, αρχίζουν να νιώθουν ντροπή για την
αρίστευση αυτή. Και ο Έλληνας (Έλληνας κατά το αίσθημα και όχι κατά ταυτότητα)
αρχίζει να νιώθει πολίτης δεύτερης κατηγορίας στην χώρα που γεννήθηκε. Νιώθει
φυγάδας στην χώρα του. Η ελληνικότητα έγινε ενοχή! Οι σκύλοι έχουν μεγαλύτερη
προστασία από τους Έλληνες.
Ένας
παλιός αριστερός μου είπε με πικρία προ ημερών: «Θυμάσαι τι μας έλεγαν παλιά οι
αριστεροί καθηγητές στα φροντιστήρια; πρώτοι στα μαθήματα πρώτοι στη δουλειά.
Τούτοι τώρα λένε πρώτοι στην ασέβεια, πρώτοι στην τεμπελιά». Αυτό που νομίζω
ότι πρέπει να λέμε στα παιδιά είναι τούτο: να περιμένουν από τη ζωή κάτι
περισσότερο από τη νίκη από τις πολλές μάχες που θα υποχρεωθούν να δώσουν.
Δυστυχώς αυτοί που ανέλαβαν το υπουργείο πνευματικής ημιπληγίας, ειδικά τον
τελευταίο καιρό, από τον Όμηρο δεν πήραν το «αιέν αριστεύειν», πήραν το
«κανένας», το «ούτις», που είπε στον Κύκλωπα ο Οδυσσέας, και προσπαθούν να
κάνουν τα παιδιά μας …..ουτιδανά!
*Ιστορικός,
συγγραφέας
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")