Αλλη μία χρονική παράταση –ίσως την τελευταία–
έδωσε η πιστώτρια Τράπεζα Πειραιώς, στη συνάντηση που έγινε πριν από
λίγες ημέρες με το νέο διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Βιομηχανίας
Ζάχαρης, για να εξευρεθεί βιώσιμη λύση και να μην ανασταλεί η
χρηματοδότηση της ΕΒΖ που θα σημάνει και τη χρεοκοπία της ιστορικής
βιομηχανίας.
Τα στελέχη της τράπεζας στη συνάντηση που έγινε –ενώ θα ακολουθήσει
και νέα συνάντηση την επόμενη εβδομάδα– επέδειξαν καλή διάθεση και
έδωσαν άλλη μία ευκαιρία στο νέο διοικητικό σχήμα της ΕΒΖ να βρει λύσεις
για το οικονομικό αδιέξοδο της εταιρείας.
Η βασική προτεραιότητα της διοίκησης είναι να εξευρεθεί λύση για να
αποφευχθεί η πώληση των δύο θυγατρικών στη Σερβία, που αποτελούν και το
μονεαδικό κερδοφόρο κομμάτι του ομίλου. Πάντως ο χρόνος δεν είναι
σύμμαχος της εταιρείας, αφού με τις σημερινές συνθήκες και με τις πιο
αισιόδοξες προβλέψεις ό,τι αποφάσεις ληφθούν από τη νέα διοίκηση θα
πρέπει να είναι άμεσες, καθώς μετά τον ερχόμενο Φεβρουάριο θα έχει
κριθεί το μέλλον της επιχείρησης.
Το ζητούμενο για την ΕΒΖ, ενόψει και της απελευθέρωσης των εισαγωγών
ζάχαρης, είναι να πεισθούν οι Ελληνες αγρότες να καλλιεργήσουν
ζαχαρότευτλα, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να
αγοράζει πρώτη ύλη σε τιμή που να μην έχει ζημίες. Μια ματιά στους
αριθμούς είναι αποκαλυπτική για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η
βιομηχανία. Την καλλιεργητική σεζόν 2015 υποβλήθηκαν μόλις 1.728
αιτήσεις αγροτών για καλλιέργεια τεύτλων. Από αυτούς, 1.440 έκαναν
τελικά το βήμα, παρά το γεγονός ότι η ΕΒZ αγοράζει τα ζαχαρότευτλα σε
τιμές σημαντικά υψηλότερες από τα επίπεδα των 27 με 28 ευρώ ανά τόνο που
δίνουν για αγορά πρώτης ύλης τα βορειοευρωπαϊκά ζαχαρουργεία. Η ΕΒZ
έχει κόστος παραγωγής ανά τόνο ζάχαρης που κυμάνθηκε κατά τις τρεις
προηγούμενες χρήσεις μεταξύ 742 με 986 ευρώ, όταν το κόστος εισαγόμενης
ζάχαρης ανερχόταν σε περίπου 450 ευρώ ανά τόνο. Τραπεζικές πηγές δεν
αποκλείουν το ενδεχόμενο να ζητηθεί η ένταξη της εταιρείας σε καθεστώς
ειδικής διαχείρισης εν λειτουργία. Μια εξέλιξη που θα σημάνει την πώληση
της εταιρείας στο σύνολό της.
Τα προβλήματα της ΕΒΖ είναι διαχρονικά, αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια
διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η εταιρεία αφέθηκε στην τύχη της με αποτέλεσμα
η κλεψύδρα να έχει αδειάσει και να απαιτούνται δραστικές λύσεις για τη
συνέχιση της λειτουργίας της.
Το υψηλό κόστος ομολόγησε και η προηγούμενη διοίκηση της εταιρείας.
Στην τελευταία έκθεσή της, η οποία συνοδεύει τα αποτελέσματα της χρήσης
2015-16, κάνει διεξοδική αναφορά, αποδίδοντάς το στις εξής αιτίες: στα
υψηλά κόστη αγοράς και μεταφοράς πρώτης ύλης από τους αγρότες, στα υψηλά
κόστη μισθοδοσίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού, στο υψηλό κόστος
υποαπασχόλησης του ενός εργοστασίου που παραμένει σε λειτουργία και,
τέλος, στο υψηλό κόστος ενέργειας.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")