Η επίσημη ανακοίνωση, μόλις προχθές, της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής και οι επιστολές προς 40 και πλέον αποδέκτες που έστειλε η αρμόδια
Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, και πιο συγκεκριμένα το anti trust division της
DG Comp, που έχει αναλάβει την εκποίηση μέρους της παραγωγικής ισχύος της ΔΕΗ,
δεν αφήνει πλέον ουδεμία αμφιβολία για το πού οδηγείται η μέχρι πρότινος
μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας. Παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω
επιστολές είναι διερευνητικής μορφής, και αποτελούν μέρος του συμφωνηθέντος
market test, ζητώντας από τους αποδέκτες να ενημερώσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά
ποσό το προς πώληση χαρτοφυλάκιο λιγνιτικών σταθμών παραγωγής είναι βιώσιμο και
ελκυστικό, με τις απαντήσεις να πρέπει να αποσταλούν μέχρι τις 22/12, είναι
ξεκάθαρο ότι η ανωτέρω επιστολή -ερωτηματολόγιο, σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας πώλησης
ενός σημαντικού τμήματος της λιγνιτικής παραγωγικής ισχύος της Επιχείρησης στο
πλαίσιο των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση έναντι των δανειστών, για
την αναδιάρθρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Με στόχο την
απελευθέρωσή της και τη δημιουργία ανταγωνισμού βάσει των προβλέψεων της
εσωτερικής αγοράς.
Σε ότι αφορά τις προς πώληση μονάδες, να θυμίσουμε ότι αυτές
αφορούν δύο από τις μονάδες του Βορρά (την εν λειτουργία Μελίτη 1 ισχύος 330 MW
και μια αδειοδοτημένη μέλλουσα να κατασκευασθεί ίδιου περίπου μεγέθους) και τις
δυο μονάδες της Μεγαλόπολης στο Νότο (συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 850 MW), με
τις ανωτέρω μονάδες να διατίθενται μαζί με τα ορυχεία τους και το απασχολούμενο
εκεί προσωπικό. Με τα λεπτομερή στοιχεία των ανωτέρω ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων
και ορυχείων να είναι πλέον εις γνώση των πιθανών αγοραστών, το market test
αποκτά πλέον κομβικό ρόλο στην όλη διαδικασία πώλησης, η οποία προβλέπεται να
έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2108. Εν τω μεταξύ, το Φεβρουάριο θα
μεσολαβήσει η αξιολόγηση της πορείας των NOME σε σχέση με τους δεσμευτικούς
στόχους για μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά, αφήνοντας πάντα
ανοικτό, για του δανειστές, το ενδεχόμενο να επιμείνουν στην πώληση
υδροηλεκτρικών μονάδων, που ως γνωστό η διοίκηση της Επιχείρησης έχει με κάθε τρόπο
προσπαθήσει να αποφύγει μέχρι τώρα.
Σήμερα η ΔΕΗ, η οποία διαθέτει 12,1 GW εγκατεστημένης ισχύος
-με την χώρα να έχει συνολική εγκατεστημένη ισχύ περί τα 18,5 GW- ενώ ελέγχει
το 84% περίπου της λιανικής αγοράς ηλεκτρισμού, παραμένει ο κυρίαρχος παίκτης
στην Ελληνική αγορά. Εάν τελικά επιτευχθεί ο στόχος της πώλησης των εν
λειτουργία 1,2 GW λιγνιτικών σταθμών, το παραγωγικό μερίδιο της ΔΕΗ πρόκειται
να συρρικνωθεί αυτόματα κατά 6%, ενώ προβλέπεται η Επιχείρηση να
μειώσει το συνολικό μερίδιο της στη αγορά (χονδρεμπορική και λιανική) περίπου
στο 60% μέσα στα επόμενα δυο χρόνια. Όπως παρατηρούν έμπειρα στελέχη της αγοράς,
η συρρίκνωση αυτή της ΔΕΗ δεν είναι καταστροφική και ‘ούτε προς θάνατο οδηγούσα’,
αφού, εάν μπορέσει εν τω μεταξύ να επιβιώσει χρηματοοικονομικά η Επιχείρηση, θα
εξέλθει ως μια πλέον υγιής και απείρως ανταγωνιστικότερη εταιρεία, διεκδικώντας
πάντα μια εξέχουσα θέση στην εγχώρια αγορά ενέργειας. Όπου θα εξακολουθήσει να
αποτελεί βασικό πυλώνα του ενεργειακού συστήματος της χώρας.
Για τους ανωτέρω λόγους, δεν είναι λίγα τα ανώτερα στελέχη
της ΔΕΗ, αλλά και της αγοράς εν γένει, που θεωρούν ότι η παρούσα, φαινομενικά αρνητική, συγκυρία αποτελεί μια
μοναδική ευκαιρία για τον πλήρη μετασχηματισμό και αναγέννηση της Επιχείρησης.
Μια πρωτόγνωρη πράγματι εμπειρία που όταν όμως θα έχει βιωθεί μέχρι τέλους, η
ΔΕΗ που θα προκύψει θα είναι μια νέα, σύγχρονη, πολυδιάστατη και πλέον ευέλικτη
εταιρεία με ένα όχι ευκαταφρόνητο πορτοφόλιο σταθμών και πελατών σε θέση να
ανταγωνισθεί ισότιμα και τους πλέον μεγάλους παίκτες της Ευρωπαϊκής αγοράς. Ερώτημα,
και όχι θεωρητικό, παραμένει εάν το πολιτικό σύστημα (μιλάμε για όλες τις
πολιτικές παρατάξεις) θα μπορέσει να αντιληφθεί επιτέλους το διακύβευμα και εάν
θα αφήσει τους μάνατζερς του χώρου να κάνουν τη δουλειά τους, ολοκληρώνοντας τις
σημαντικές δομικές και λειτουργικές αλλαγές που έχουν ήδη αρχίσει να υλοποιούνται.