Η φύτευση των δωμάτων εξοικονομεί σημαντικά ποσοστά ενέργειας και αποτελεί ίσως την πιο ρεαλιστική πρόταση για να αλλάξει η γκρίζα εικόνα του ελληνικού αστικού τοπίου, δεδομένου πως δύσκολα θα μεταβληθεί η σημερινή πραγματικότητα της ανυπαρξίας πρασίνου στις ελληνικές πόλεις, τουλάχιστον σε σχέση με τους ήδη δομημένους χώρους.
Στο παραπάνω συμπέρασμα καταλήγει συγκριτική μελέτη προσομοίωσης, που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο περιβαλλοντικό συνέδριο του ΑΠΘ, μεταξύ ενός κτηρίου γραφείων των δεκαετιών '80 και '90 χωρίς θερμομόνωση και στοιχεία βιοκλιματικού σχεδιασμού και μιας νεόδμητης διπλοκατοικίας με χαρακτηριστικά βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η εφαρμογή της τεχνολογίας του φυτεμένου δώματος (ταράτσας) περιορίζει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας για ψύξη και θέρμανση.
Ενέργεια
Αναλυτικότερα, η εξοικονόμηση κατανάλωσης ενέργειας για θέρμανση ανέρχεται σε 14,56% στη Θεσσαλονίκη, 15,11% στην Αθήνα και 16,57% στο Ηράκλειο, ενώ για ψύξη ανέρχεται σε 3,47% στη Θεσσαλονίκη, 8,47% στην Αθήνα και 9,13% στο Ηράκλειο, με τη μείωση αυτή να μεταφράζεται και σε αντίστοιχη μείωση εκπομπών CO2. Όπως σημειώνει στ «B&RE» ο αναπληρωτής καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, Άγις Παπαδόπουλος, η διαφοροποίηση που καταγράφηκε στο ποσοστό εξοικονόμησης ενέργειας οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες που επικρατούν σε καθεμία από τις παραπάνω πόλεις.
Επίσης, η εγκατάσταση πράσινης στέγης βελτιώνει ουσιαστικά τη θερμική άνεση, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην ενεργό θερμοκρασία των χώρων, συμβάλλοντας παράλληλα στη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος, με τη σημαντική μείωση των επιφανειακών θερμοκρασιών.
Όπως μάλιστα επισημαίνουν οι μελετητές (Μ. Καρτέρης, Ι. Θεοδωρίδου, Α. Παπαδόπουλος, Τ. Τζώρτζη, Α. Καρτέρης), εφόσον έχει γίνει προσεκτική επιλογή της λύσης που θα εφαρμοστεί, δεν επιβαρύνεται η στατική επάρκεια του κτηρίου.
Το κόστος
Το μέσο κόστος για τη δημιουργία μιας πράσινης ταράτσας κυμαίνεται μεταξύ 250-300 ευρώ το τ.μ. Πρόκειται για κόστος εύλογο, χωρίς να είναι ευκαταφρόνητο, τονίζει η επιστημονική ομάδα, και σ' αυτή τη βάση προτείνει τον επιμερισμό του κόστους ανάμεσα στους άμεσα ωφελούμενους, δηλαδή τους ιδιοκτήτες των κτηρίων, και τους έμμεσα ωφελούμενους, δηλαδή το κοινωνικό σύνολο, μέσω του αναδιανεμητικού ρόλου της πολιτείας. Είναι σαφές πως στην περίπτωση που η φύτευση των δωμάτων επιχορηγηθεί με μία κατάλληλη μορφή κινήτρων, τα οικονομικά αποτελέσματα γίνονται πολύ πιο ελκυστικά για τον ιδιοκτήτη του κτηρίου.
Δέντρα στην ταράτσα
«Με δεδομένο το γεγονός ότι τα σύγχρονα δώματα σπάνια αποτελούν κάτι περισσότερο από νεκρούς χώρους, καθώς η παλιά τους λειτουργία ως χώρων στεγνώματος των ρούχων έχει προ πολλού ξεπεραστεί, η προσέγγιση του φυτεμένου δώματος αποτελεί μία καθ' όλα βιώσιμη πρόταση ανάπλασης των κτηρίων και δημιουργίας ενός ζωντανού, λειτουργικού, κοινόχρηστου χώρου» αναφέρουν οι μελετητές. Επικαλούμενοι μάλιστα παλιότερες επιστημονικές έρευνες(Τζώρτζη 2000, Georgi and Zafiriadis 2006), σημειώνουν πως, εκτός από την εξοικονόμηση ενέργειας για θέρμανση και ψύξη, το φυτεμένο δώμα επεκτείνει τη διάρκεια ζωής των δομικών υλικών της στέγης, αυξάνει τη μόνωση και βελτιώνει τη στεγανοποίηση του κτηρίου.
Επίσης, περιορίζει το φαινόμενο της «αστικής νησίδας», απορροφά αέριους ρύπους και σκόνη και βελτιώνει το μικροκλίμα και τον αερισμό των πόλεων. Επιπλέον, αυξάνει την προστασία έναντι της ηχορύπανσης κατά 8 dB και μειώνει την αντανάκλαση του ήχου κατά 3 dB, ενώ περιορίζει εντυπωσιακά την απορροή των ομβρίων υδάτων από 50% έως 90% στο αποχετευτικό δίκτυο. Τέλος, συνεισφέρει στη βελτίωση του αισθητικού χαρακτήρα του κτηρίου, με την εκμετάλλευση ελεύθερων δωμάτων που αποτελούν κενούς διαθέσιμους χώρους και τη δημιουργία οικοσυστημάτων μέσα στις αστικές περιοχές, στα οποία αναβιώνουν φυτά και ζώα που απωθήθηκαν λόγω της ανεξέλεγκτης επέκτασης των πόλεων.
(Από την εφημερίδα Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 29/10/2009)