«Μου προξενεί εντύπωση η απόφαση των δικαστών του ΣτΕ να αποστείλουν προς το Ευρωδικαστήριο ερωτήματα σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου, αν δηλαδή αυτή αντίκειται τελικά ή όχι προς την οδηγία- πλαίσιο για τους υδατικούς πόρους και τη διαχείρισή τους (2000/60/Ε.Ε.).
Το ΣτΕ, πολλάκις στο παρελθόν και ορθώς, απεφάνθη για το αντιπεριβαλλοντικό τού εγχειρήματος. Η δε κοινοτική οδηγία που προανέφερα ρητά ορίζει ότι η διαχείριση των υδατικών πόρων πρέπει να γίνεται σε επίπεδο λεκάνης απορροής και, επομένως, ότι δεν συνιστάται η μεταφορά υδάτων από τη μία λεκάνη απορροής στην άλλη και δη, από το ένα υδατικό διαμέρισμα στο άλλο, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της εκτροπής (ή εντροπής καλύτερα) του Αχελώου.
Προσωπικά, θεωρώ το έργο αυτό ως το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έγκλημα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Πιστεύοντας ότι τόσο η σύλληψη όσο και ο σχεδιασμός του συνάδουν απόλυτα μεν προς τις αναπτυξιακές “λογικές” που επεκράτησαν στη χώρα μετά τον πόλεμο, αλλά όχι και με τη σύγχρονη αντίληψη που δεν θεωρεί πλέον- ευτυχώς- τα οικοσυστήματα θυσία στον βωμό της ανθρώπινης απληστίας και τους φυσικούς πόρους ανεξάντλητους. Ακόμη, η προαναφερθείσα κοινοτική οδηγία ρητά ορίζει ότι πρέπει να προηγηθεί εκτεταμένη δημόσια διαβούλευση για τέτοιου μεγέθους έργα.
Οι Θεσσαλοί έχουν τους δικούς τους υδατικούς πόρους της λεκάνης του Πηνειού που αφήνουν ανεκμετάλλευτους ή, ακριβέστερα, δεν διαχειρίζονται ορθολογικά, με αποτέλεσμα την εξάντλησή τους.
Με τα κατάλληλα έργα και μη υδροβόρες καλλιέργειες, μια χαρά θα τα πήγαιναν, χωρίς καμία εκτροπή “δανείων υδάτων”.
Τους κατοίκους όμως της Δυτικής Στερεάς, για παράδειγμα, τους ρώτησε κανείς; Μα, ο Αχελώος δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα προς αποφυγήν σ΄ αυτή τη χώρα που- δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα- έχουν καταραστεί θεοί και δαίμονες.
Υπάρχει και η προγραμματισμένη εκτροπή (και εντροπή) των υδάτων της κλειστής υδρολογικής λεκάνης του οροπεδίου Λασιθίου στην Κρήτη από την τοποθεσία των καταβοθρών που τροφοδοτούν τώρα πλήθος καρστικών πηγών στη γύρω περιοχή, προς το φράγμα Αποσελέμη Ηρακλείου για την ενίσχυση των εισροών στον ταμιευτήρα αυτού.
Περιοχή Νatura, παρακαλώ. Αλλά το πλέον ευτράπελο στην όλη υπόθεση είναι ότι η οριστική μελέτη του έργου, που χρονολογείται ήδη από το 1998, δεν προέβλεψε για την επαρκή τροφοδοσία των πηγών μετά την κατασκευή των πολυδάπανων έργων εκτροπής.
Συμπέρασμα: Με τέτοιες “λαμπρές” προσεγγίσεις που έλκουν την καταγωγή τους από περασμένες δεκαετίες, η Ελλάδα αναμένεται να στερέψει γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα απ΄ ό,τι έχει ήδη επιβάλει η κλιματική αλλαγή με την προβλεπόμενη ερημοποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο ώς το 2050».
(Επιστολή του κ. Σπύρου Γιακουμάκη, επίκουρου καθηγητή του ΕΜΠ στο Εργαστήριο Εγγειοβελτιωτικών Έργων και Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 30/10/2009)