Σύμφωνα με ένα ανέκδοτο πολύ δημοφιλές στους διαδρόμους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όταν κάποτε είδε ορισμένους συναδέλφους του ευρωβουλευτές να είναι απορροφημένοι σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που μετέδιδε η τηλεόραση, ρώτησε ποιες ομάδες έπαιζαν. «Αυστρία - Ουγγαρία» του απάντησαν κι εκείνος ξαναρώτησε: «Εναντίον ποιού;»
Είτε συνέβη στην πραγματικότητα το περιστατικό είτε όχι, από πλευράς του τέως ευρωβουλευτή Otto von Habsburg, που απεβίωσε σε ηλικία 98 ετών στις 4 Ιουλίου, η ερώτηση ήταν κάτι το φυσικό, αφού από το 1916 ώς τη διάλυση της αυτοκρατορίας των Αψβούργων το 1918 αυτός ήταν ο τελευταίος διάδοχος στα περίπου 600 χρόνια της ιστορίας της.
Από την πλούσια πολιτική δράση του, ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν η προσπάθειά του να ανακτήσει τον χαμένο θρόνο, την οποία μεθόδευσε συμμαχώντας με τον καγκελάριο Σούσνιγκ με τον σκοπό να εμποδιστεί η επέλαση του ναζισμού στην Αυστρία. Οπως ο ίδιος έχει αφηγηθεί, το 1935 συναντήθηκε κρυφά με τον Σούσνιγκ και συμφώνησαν την επάνοδό του στον θρόνο το ταχύτερο δυνατόν, θεωρώντας ότι η παλινόρθωση της μοναρχίας δεν θα επέτρεπε την επικράτηση των ναζί στην πατρίδα του. Ο Σούσνιγκ, αναποφάσιστος και αδύναμος χαρακτήρας, φοβήθηκε τις διεθνείς επιπτώσεις και το σχέδιό τους έμεινε στα λόγια.
Την κρίσιμη περίοδο πριν από την ενσωμάτωση της Αυστρίας στο Τρίτο Ράιχ, όταν ήταν πια φανερό ότι επέκειτο εισβολή των Γερμανών στη χώρα, ο Οτο των Αψβούργων είχε την απεγνωσμένη ιδέα να μεταβεί αυτοπροσώπως στη Βιέννη, ελπίζοντας ότι η παρουσία του θα δημιουργούσε πόλο των αντιναζιστικών δυνάμεων. Τον απέτρεψε όμως η μητέρα του. Φλογερός οπαδός της ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπήρξε επί εικοσαετία (1979 - 1999) ευρωβουλευτής με το συντηρητικό CSU (Χριστιανοσοσιαλιστές) της Βαυαρίας.
Ωστόσο, το κενό που επί δώδεκα χρόνια άφησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Οτο των Αψβούργων, όπως μου υπενθυμίζει ο φίλος της στήλης που προτιμά να τον αποκαλούν «Κουρτ», καλύφθηκε προσφάτως. Θυμίζω ότι, μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, ένας άλλος Αυστριακός ευγενής ο Freiherr von Droutsas λαμπρύνει με την ευσταλή παρουσία του και το απαστράπτον πνεύμα του τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου, διαδεχθείς τον Σταύρο Λαμπρινίδη. Με την ευκαιρία, να εκφράσω την ελπίδα μου ότι θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του για τη διάδοση της μεγάλης ιδέας της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, που αν δεν κάνω λάθος ήταν μεταξύ των αρμοδιοτήτων του Στ. Λαμπρινίδη...
(από την "Καθημερινή")