Οι ευρωπαϊκοί κανόνες για τη μείωση της ρύπανσης από τα πλοία απαιτεί αρκετά δις € επενδύσεις από τις ναυτιλιακές σε τεχνολογίες φίλτρων και αναβαθμίσεις των εγκαταστάσεων στα διυλιστήρια προκειμένου να παραγάγουν καθαρότερα καύσιμα- κάτι που δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά η ναυτιλία.
Ο κλάδος της ναυτιλίας ήδη δοκιμάζεται λόγω της χαμηλής παγκόσμιας ζήτησης και της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας, που ωθούν σε ασύμφορα επίπεδα τους ναύλους για πολλούς φορείς. Τα ευρωπαϊκά διυλιστήρια βρίσκονται υπό ασφυκτική πίεση από το υψηλό κόστος του αργού πετρελαίου, τις φθηνές εισαγωγές προϊόντων και την ισχνή ζήτηση.
Προκειμένου να συμμορφωθούν με τους νέους κανόνες της ΕΕ, οι ναυτιλιακές εταιρείες είναι αντιμέτωπες τώρα με πρόσθετο κόστος από 2.6δις € μέχρι 11δις € για τη χρήση διαφορετικών καυσίμων ή για τη χρήση φίλτρων που θα επεξεργάζονται το θείο που εκπέμπει το μαζούτ (πετρέλαιο εξωτερικής καύσης που χρησιμοποιείται στη ναυτιλία).
Οι νέοι κανόνες απαιτούν τη μείωση της περιεκτικότητας του θείου των καυσίμων της ναυτιλίας στο 0.1% από το 1% μέχρι το 2015, «σε περιοχές ελέγχου της εκπομπής θείου» στη Βαλτική, τη Βόρεια Θάλασσα και τη Μάγχη. Στα άλλα ευρωπαϊκά ύδατα, θα περιοριστούν στο 0.5% θείου μέχρι το 2020, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Ναυτιλίας.
Οι ευρωπαϊκοί κανόνες έχουν ήδη αναγκάσει τις ναυτιλιακές να μειώσουν τις εκπομπές θείου στα λιμάνια.
Η καύση καθαρότερου πετρελαίου ντίζελ θα αποτελούσε μια γρήγορη λύση που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις, ωστόσο σήμερα εμπορεύεται στα 284 € ανά τόνο πριμοδότησης σε μαζούτ (πετρέλαιο εξωτερικής καύσης), που έχει από 1% μέχρι 3.5% περιεκτικότητα σε θείο το οποίο και χρησιμοποιούν τα περισσότερα πλοία.
Έλλειψη πετρελαίου ντίζελ
Ακόμη, η Ευρώπη έχει «δομική» έλλειψη πετρελαίου ντίζελ, με τα παλαιότερα και λιγότερο περίπλοκα διυλιστήριά της να μην μπορούν να παραγάγουν περισσότερο πετρέλαιο ντίζελ χωρίς σημαντικές επενδύσεις και χρονοβόρες διακοπές λειτουργίας. Η αναβάθμιση των σταθμών για παραγωγή περισσότερου πετρελαίου ντίζελ θα κόστιζε τουλάχιστον 400εκ €.
Η αλλαγή των καυσίμων καθώς αυτά εισέρχονται σε ζώνες χαμηλών εκπομπών θείου, θα μπορούσε να καταστρέψει τις μηχανές των πλοίων, λέει ο Sigurd Jenssen, από την εταιρεία Wärtsila Environmental που έχει έδρα το Ελσίνκι.
Μια άλλη επιλογή είναι να χρησιμοποιήσουν τα πλοία «φίλτρα καυσαερίων» προκειμένου να εμποδίσουν το θείο που εκπέμπει το μαζούτ να εισέλθει στο περιβάλλον. Μετατρέπουν τα οξείδια αέρια σε ουδέτερα θειικά άλατα, που μπορούν να τα αδειάζουν στη θάλασσα.
Η Lindsay Sword, αναλύτρια στην εταιρεία Wood Mackenzie στο Λονδίνο, αναμένει τα «φίλτρα καυσαερίων» να γίνουν απαραίτητα για τα πλοία.
«Δεν αποτελεί μια πραγματικά αποδεδειγμένη και καλά χρησιμοποιημένη τεχνολογία ακόμη, αλλά δεν μπορούμε να δούμε πώς η βιομηχανία διύλισης σε παγκόσμιο επίπεδο θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει διαφορετικά», επεσήμανε.