Η Αθήνα αναλώνεται με το τι συμβαίνει στα Σκόπια, στα Τίρανα, στην Πρίστινα, στο Σεράγεβο και στο Βελιγράδι, και έχει αφήσει τη σχέση της με τη Σόφια στον αυτόματο πιλότο. Πρόκειται για τη δύναμη της αδράνειας, η οποία ήταν στηριγμένη στο γεγονός ότι η ενταγμένη στην Ε.Ε. Βουλγαρία είχε εισέλθει και αυτή σταδιακά στις ράγες της αναπόδραστης σύγκλισης με την Ευρώπη σε όλους τους τομείς. Ωστόσο ενδιάμεσα στην εξίσωση προστέθηκε η γεωπολιτική αστάθεια, η οποία ενισχύεται από τις αδυναμίες του βουλγαρικού πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες της χώρας καλούνται στα τέλη Οκτωβρίου να ψηφίσουν για 7η φορά σε τρία χρόνια και ενδιάμεσα οι κυβερνήσεις είναι θνησιγενείς, ακριβώς λόγω της δυσκολίας σύγκλισης ανάμεσα στα βασικά κόμματα.
Η Βουλγαρία ωστόσο έχει διασυνδεθεί με την Ελλάδα περισσότερο στα τελευταία χρόνια του πολέμου στην Ουκρανία, τόσο ενεργειακά όσο και στον τομέα των μεταφορών. Εκείνο που λείπει είναι η συνειδητοποίηση της Αθήνας για τη σημασία που έχει η χώρα σε αυτή τη φάση και για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Βουλγαρία δέχεται σημαντικές πιέσεις από την Τουρκία, ενώ με άλλους τρόπους αυξάνεται και η επιρροή της Ρωσίας, η οποία στην παρούσα φάση είναι εκ των πραγμάτων προβληματική για τα ελληνικά συμφέροντα στα Βαλκάνια.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι αν η Βουλγαρία υποκύψει σε αυτές τις πιέσεις, τότε στα βόρεια της Ελλάδας θα προκύψει ένα ανοιχτά «εχθρικό» τόξο, κάθε τμήμα του οποίου θα ομνύει σε διαφορετικά συμφέροντα. Σίγουρα πάντως όχι σε ελληνικά.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική καλείται να γίνει ευρηματική. Η άρνηση συντονισμού από την Αθήνα στο ζήτημα της Βόρειας Μακεδονίας μπορεί να φάνταζε μια συντηρητική και λογική στάση πριν από πέντε χρόνια. Αυτή η φάση όμως έχει περάσει. Επιπλέον οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις στο δημογραφικό, εξέλιξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε συνέργειες και σε αυτόν τον τομέα. Ενώ και οι δύο χώρες αναζητούν τρόπους να επιτρέψουν την τεχνολογική καινοτομία, με τη διαφορά ότι η Βουλγαρία διαθέτει και βιομηχανία, ανοιχτή, μάλιστα σε ελληνικές επενδύσεις. Ολα υπάρχουν. Το μόνο που λείπει είναι πολιτικό θάρρος και σχέδιο.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")