Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγήπ Ερντογάν δεν μετέσχε στο γεύμα που παρέθεσε ο Αμερικανός ομόλογος του Τζό Μπάϊντεν, στους αρχηγούς κρατών και ανεχώρησε απ’ την Νέα Υόρκη και τη συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, κατισχυμένος αφού οι πρωτοβουλίες του – συμμετοχή της Τουρκίας στην πολιτική συμμαχία BRICS (*) και διεθνής αναγνώριση των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου υπό του Τουρκικού στρατού - απεδοκιμάσθησαν υπό της δυτικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ κι Αμερικής)

κι η Τουρκία ηναγκάσθη να αποσυρθή από την ετησία αεροναυτική άσκηση 13 χωρών της Βορειοατλαντικής συμμαχίας Ramstein Flag 24 λόγω της εμμονής του, να «πετάξει» η Τουρκική πολεμική αεροπορία πάνω από ολόκληρο το Αιγαίον χωρίς την υποβολή σχεδίου πτήσεως (στο Ελληνικό FIR) που ούτε ο κ. Γεραπερίτης δεν θα μπορούσε να αποδεχθή, εν ονόματι της διάτρητης «διακήρυξης Αθηνών».

Δυστυχώς, η σκλήρυνση της Αμερικανικής κυβερνήσεως, έναντι της νεοθωμανικής στάσεως της Τουρκικής, δεν μπορεί να αξιοποιηθή για την λύση του Κυπριακού προβλήματος, καθώς απομένουν μόνο 33 ημέρες μέχρις των Αμερικανικών προεδρικών εκλογών, από τις οποίες δυνατόν ν’ αλλάξει η ηγεσία των ΗΠΑ.

Αλλά τι θα μπορούσαν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, για ν’ αναγκάσουν την Τουρκία να δεχθή την «δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία» στην Κύπρο εις ένα ενιαίο κράτος, συμφώνως με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ;

Την επιβολή αυστηρών οικονομικών κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας, εφάμιλλες μ’ εκείνες που έχουν επιβληθή στην Ρωσσία, όταν προ τριετίας ο πρόεδρος της Βλαδίμηρος Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία όπως ακριβώς ως ο Τουρκικός στρατός στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Διότι δεν δικαιολογούνται «δύο μέτρα και δύο σταθμά» δια τους ταραξίες του διεθνούς δικαίου, Ρωσσίας και Τουρκίας, η οποία μάλιστα έχει εισβάλλει και κατέχει σημαντικό τμήμα της Συρίας.

Ο Ερντογάν, με την αγενή περιφρόνηση του Μπάϊντεν, ουσιαστικά ετάχθη υπέρ του υποψηφίου προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, ελπίζοντας στην ανοχή των ΗΠΑ, απέναντι στα καπρίτσια της Τουρκίας (και στα αμοιβαία οικονομικά συμφέροντα) εάν κι εφόσον ο Τραμπ γίνη πρόεδρος...

Εν τούτοις, δεν είναι και τόσον βέβαιο ότι η Αμερικανική πολιτική θα μεταβληθή με την εκλογή του Τράμπ ως προέδρου. Τούτο διαφαίνεται από τον προσεκτικό Αιγύπτιο πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι που σεβάσθη τη συμφωνία με την Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, όταν χάραξε τα θαλάσσια «οικόπεδα» για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) στην θάλασσα της Λυκίας της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η συμφωνία με την Ελλάδα όχι μόνον αναγνωρίζει την πόντιση του ηλεκτροφόρου καλωδίου στην Κάσο, που θα συνδέσει Κύπρο και Ισραήλ με το ηλεκτροδίκτυο της δυτικής Ευρώπης αλλά και την Κυπριακή ΑΟΖ που δεν αναγνωρίζει ο Ερντογάν.

«Ανάγκα κι οι θεοί πείθονται» - πόσον μάλλον η παζαρεύουσα τα πάντα (πχ. ένταξη της Φιλλανδίας και Σουηδίας στο ΝΤΟ μετά από 18μήνες διαπραγματεύσεων για τα 119 F-16 ) που εξήντλησαν την υπομονή της Αμερικής.

Είναι ατυχία που τόσο πολύ καθυστέρησε η αφύπνιση του Μπάϊντεν αλλ’ «έσεται ήμαρ»: Αρκεί ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης να μην υποχωρήσει από τις …ρόζ γραμμές του, γιατί τελευταίως απομακρύνεται απ’ τις «κόκκινες».

 

(*) Πολιτική και οικονομική συμμαχία με την Βραζιλία, Ρωσσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική.