Αξίζει να σημειωθεί πως το ίδιο το έγγραφο της πρότασης ανέφερε πως οι πιο ευάλωτες κυβερνήσεις θα χρειαστούν 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση της κλιματικής δράσης σε ετήσια βάση.
Τα 250 δις δολάρια είναι μεν αυξημένα από τα 100 δις που είχαν συμφωνηθεί παλιότερα, αλλά απέχουν αρκετά από τα 500 δις δολάρια στα οποία στόχευαν οι αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με τους G77. Η ‘Συμμαχία των Μικρών Νησιωτικών Κρατών’, πολλά από τα οποία κινδυνεύουν να σβηστούν από τον χάρτη λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, ανέφερε πως ένα τόσο χαμηλό ποσό καταδεικνύει την «περιφρόνηση για τους ευάλωτους ανθρώπους» εκ μέρους των πλουσιότερων κρατών.
Τα εργαλεία χρηματοδότησης της κλιματικής δράσης σύμφωνα με τους ανεξάρτητους ειδικούς. Πηγή: Financial Times.
Αρνητική στάση είχαν και αρκετοί ανεξάρτητοι αναλυτές. Η Ανεξάρτητη Ομάδα Υψηλόβαθμων Ειδικών, της οποίας ηγείται ο οικονομολόγος Νίκολας Στερν, υπολογίζει πως τα αναπτυγμένα κράτη θα χρειαστεί να πληρώσουν 300 δις δολάρια ετησίως μέχρι το 2030 και 390 δις δολάρια ετησίως μέχρι το 2035. Το συνολικό ποσό που θα αποφασιστεί θα προέρχεται από μία σειρά διαφορετικών χρηματοδοτικών εργαλείων, με τις αναπτυξιακές τράπεζες να έχουν προσφέρει 185 δις δολάρια ετησίως προς τις χώρες με μεσαία και χαμηλότερα εισοδήματα. Η συμπερίληψη των δύο ομάδων κρατών στην ίδια λίστα απαιτεί και έναν μηχανισμό που θα εξασφαλίζει τη δίκαιη κατανομή της χρηματοδότησης, ώστε τα πιο ευάλωτα κράτη να μην μείνουν χωρίς προστασία.
Με τις διαπραγματεύσεις να συνεχίζονται, αρκετοί διπλωμάτες αναγνωρίζουν πως καμία λύση δεν θα αφήσει τους πάντες ευχαριστημένους, καθώς όλοι πρέπει να υποχωρήσουν από τις θέσεις τους ώστε να προκύψει μία συμφωνία. Από την άλλη πλευρά, η Συνδιάσκεψη είχε ξεκινήσει με το αρνητικό κεκτημένο της αποτυχίας του COP16 για τη Βιοποικιλότητα προ ολίγων εβδομάδων, αλλά και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Ο Τραμπ αρνείται να αποδεχτεί την κλιματική αλλαγή ως φαινόμενο, ενώ η ευρύτερη πολιτική του είναι εναντίον των πολυμερών δράσεων και της διεθνούς χρηματοδότησης. Τέλος, τα κράτη-παραγωγοί ορυκτών καυσίμων έχουν κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους, επιχειρώντας να αμβλύνουν την περσινή δέσμευση περί απανθρακοποίησης.