Ο κ. Παπανδρέου, έστω καθυστερημένα, έστω υπό πίεση, έκανε το μεγάλο βήμα.
Ελαβε μέτρα πρωτοφανή, απολύτως αντιδημοφιλή και ανέλαβε τελικώς την ευθύνη, όπως και το πολιτικόκόστος των μέτρων διάσωσης της οικονομίας.
Ηταν διαδικασία επώδυνη για τον ίδιο και το κόμμα του, αλλά στο σημείο που βρέθηκε η χώρα δεν υπήρχαν πολλές επιλογές.
Η Ελλάδα όδευε προς τον όλεθρο και την καταστροφή και η πολιτική ηγεσία δεν μπορούσε παρά να αναλάβει την ευθύνη επανάκτησης του ελέγχου των εξελίξεων.
Mε τα ληφθέντα μέτρα μπορεί πλέον να ελπίζει σε αντιστροφήτων τάσεων και επανεκκίνηση.Ηδη η πίεση των αγορών υποχώρησε, ο πυρετός βαίνει μειούμενοςκαι οι εταίροι μας στην Ευρώπη είναι πλέον υποχρεωμένοι τουλάχιστον να προσφέρουν τον καλό τους λόγο. Κατά τις επόμενες ημέρες μια νέα έκδοσητων ομολόγων μπορεί να έχει πολύκαλύτερη τύχη από τις προηγούμενεςκαι να απορροφηθεί από τη διεθνή αγορά με ευνοϊκότερα επιτόκια.
Αν αυτό επιβεβαιωθεί η αποκλιμάκωσητων πιέσεων πιθανώς να επιταχυνθείκαι οι διαφορές των ελληνικών επιτοκίωναπό τα αντίστοιχα γερμανικά μπορεί να υποχωρήσει στα όρια των δύο ποσοστιαίων μονάδων.
Στην περίπτωση αυτή δεν θα χρειασθεί η κοινοτική βοήθεια, η χώρα θα μπορείνα υποστηρίζει ότι τα κατάφερε μόνητης και ο κ. Παπανδρέου θα είναι σε θέση να εγκαλεί την ευρωπαϊκή ηγεσίαότι υπήρξε «μικρόψυχη» στη διαχείρισητης ελληνικής κρίσης.
Αν όντως η χώρα εξέλθει του ανασφαλούςκύκλου ομαλά, χωρίς εξωτερικές βοήθειες, το εγχώριο τραπεζικό σύστημαθα μπορέσει να ανακτήσει την απαιτούμενη για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ρευστότητα και έτσι βαθμιαία η οικονομική ζωή θα μπορέσεινα βρει τον ρυθμό της.
Η αλήθεια είναι ότι το πλήθος των περιοριστικώνεισοδηματικών και φορολογικώνμέτρων θα πιέσει την οικονομικήδραστηριότητα και θα αυξήσει τις πληθωριστικές πιέσεις.
Ωστόσο η φύση της ελληνικής οικονομίαςεπιτρέπει τον έλεγχο των υφεσιακώνσυνθηκών.
Η ύφεση, σύμφωνα με εκτιμήσειςοικονομικών εμπειρογνωμόνων,δεν θα ξεπεράσει το 3% και τα αρνητικά φαινόμενα μπορούννα αμβλυνθούν αν «τρέξει» το τέταρτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης και αν προωθηθούν με αποφασιστικότηταμεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίεςστο κράτος, στη χωροταξία, στην ενέργεια, στη διαχείριση του νερού, των απορριμμάτων αν αξιοποιηθεί η σχολάζουσα κρατική περιουσία και αν υπάρξει το κατάλληλο περιβάλλον σταθερότηταςπου θα ευνοήσει επενδυτικέςπρωτοβουλίες.
Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη πρόκλησητης επόμενης περιόδου. Με τη διαφορά ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αλλάξει ρυθμούς, να δουλέψει συστηματικάκαι οργανωμένα, να ξεπεράσει παιδικές ασθένειες και προβλήματα συντονισμού και να αφοσιωθεί πραγματικάστο έργο ανόρθωσης της ελληνικήςοικονομίας.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 04/03/2010)