Η εξαγγελία μέτρων σε
δόσεις
- Στις 9 Φεβρουαρίου η Κυβέρνησις επέβαλε αύξηση του ειδικού
φόρου καταναλώσεως καυσίμων κατά 14,3 λεπτά γιά κάθε λίτρο βενζίνης. Τότε η αμόλυβδη
βενζίνη από 1,10 ευρώ το λίτρο τινάχθηκε σε 1,25 έως 1,30 ευρώ. Δηλαδή η
αύξησις του φόρου κατά 14,3 λεπτά είχε δυσανάλογη επίπτωση στην τελική τιμή,
κάτι γιά το οποίο ευθύνεται και ο τρόπος εξαγγελίας του μέτρου. Η αύξησις του
φόρου προαναγγέλθηκε μία εβδομάδα προτού επιβληθή, γεγονός που ευνόησε την
κερδοσκοπία.
- Στις 4 Μαρτίου η Κυβέρνησις επέβαλε νέα αύξηση του ιδίου
φόρου, αυτή την φορά κατά 8 λεπτά ανά λίτρο βενζίνης. Η δε τελική επίπτωσις
στην τιμή καταναλωτού θα είναι τουλάχιστον 10 λεπτά το λίτρο. Ήδη, η χθεσινή
μέση τιμή της αμόλυβδης βενζίνης είχε διαμορφωθή στο 1,40 ευρώ το λίτρο. Δηλαδή
ενώ η συνολική αύξησις του φόρου ήταν 22,3 λεπτά το λίτρο, η τελική επίπτωσις
στην κατανάλωση είναι 30 λεπτά το λίτρο. Θεωρούμε ότι αυτό συνέβη επειδή η
αύξησις έγινε σε δόσεις.
- Αν η Κυβέρνησις είχε επιβάλει εξ αρχής αύξηση όχι 14,3
λεπτά, αλλά 30 λεπτά στο λίτρο, σήμερα η τιμή θα ήταν περίπου ίδια με αυτήν που
είναι τώρα. Με την διαφορά ότι το κράτος θα εισέπραττε επί πλέον 30 λεπτά στο
λίτρο και όχι 22,3 που εισπράττει τώρα.
Αλλεπάλληλες αλλαγές
Τί δηλοί ο μύθος; Ότι τα μέτρα σε δόσεις δεν αποδίδουν. Και
πάντως, δεν αποδίδουν όσο θα απέδιδαν αν είχαν αποφασισθή και ληφθή μία και
έξω. Ό,τι ισχύει γιά την φορολογία της βενζίνης, φοβούμεθα ότι ισχύει γιά
ολόκληρη την οικονομική πολιτική της Κυβερνήσεως Παπανδρέου. Επί πέντε μήνες
μιλάει γιά μέτρα που θα ληφθούν, προαναγγέλλει ημίμετρα, τα μεταβάλλει στην
πορεία, προκαλεί προκαταβολικές αντιδράσεις και όταν λαμβάνει τα μέτρα, αυτά
είναι πλέον ανεπαρκή.
Κραυγαλέο παράδειγμα είναι οι διάφοροι φόροι: Τον Νοέμβριο εξαγγέλθηκε
έκτακτη εισφορά γιά τις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις, καθώς και έκτακτη
εισφορά επί της ακίνητης περιουσίας, αναδρομικώς γιά το 2009. Τον Φεβρουάριο
εξαγγέλθηκε η νέα φορολογική κλίμαξ γιά τα εισοδήματα του 2010, καθώς και
υψηλότερος φόρος ακίνητης περιουσίας. Τώρα και τα δύο αλλάζουν. Γιά μεν το
εισόδημα εξαγγέλθηκε έκτακτη εισφορά γιά το 2009 και υψηλότερος ανώτατος
συντελεστής γιά το 2010. Γιά δε τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας
εξαγγέλθηκε διπλασιασμός του ανωτάτου συντελεστού γιά πολύ μεγάλες περιουσίες. Δηλαδή
μέσα σε ένα τρίμηνο είχαμε τρείς εξαγγελίες μέτρων επί του ιδίου αντικειμένου.
Και ακόμη δεν είδαμε το φορολογικό νομοσχέδιο.
Ζήτημα αξιοπιστίας
Ο Πρωθυπουργός μιλάει διαρκώς γιά έλλειμμα αξιοπιστίας. Μα
τα ανωτέρω τί είναι; Τα βλέπουν οι ξένοι και εκ των πραγμάτων μας θεωρούν αναξιόπιστους.
Ένας Πρωθυπουργός, που προ των εκλογών διεβεβαίωνε ότι «υπάρχουν λεφτά» και ότι
δεν χρειάζονται επώδυνα μέτρα, τώρα σύρεται στην λήψη μέτρων τα οποία λαμβάνει
σε δόσεις. Λέγοντας μάλιστα ότι αυτά δεν τον εκφράζουν ιδεολογικώς, αλλά τα
λαμβάνει διότι το επιβάλλουν οι ξένοι κερδοσκόποι! Άραγε αυτό περιμένουν να
ακούσουν από την ελληνική Κυβέρνηση οι αγορές;
Οι κυβερνώντες πρέπει να ενεργούν εγκαίρως, ώστε να
διαμορφώνουν εκείνοι τις εξελίξεις με την πολιτική τους και όχι να
διαμορφώνεται η πολιτική τους από τις εξελίξεις. Αυτό το γνωρίζουν όσοι έχουν
αίσθηση των κανόνων της αγοράς. Και αυτό είναι που απουσιάζει από την Κυβέρνηση
Παπανδρέου. Αντί να προλάβη τις αγορές και να διαμορφώση την πορεία τους με την
δική της πολιτική, περιμένει και λαμβάνει τα μέτρα εκ των υστέρων, όταν είναι
πλέον αργά. Διότι εν τω μεταξύ οι απαιτήσεις των αγορών έχουν γίνει πολύ
μεγαλύτερες.
Το παράδειγμα του φόρου επί της βενζίνης είναι
χαρακτηριστικό. Ενώ το κράτος θα μπορούσε να έχη μεγαλύτερο έσοδο με την ίδια
επιβάρυνση των καταναλωτών, με τις σπασμωδικές ενέργειές του ευνόησε τελικώς
την κερδοσκοπία. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδος.
Οι κερδοσκόποι τροφοδοτήθηκαν από την ίδια την Κυβέρνηση. Με την πολιτική της
αβουλία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Και τώρα που έλαβε επί τέλους κάποια μέτρα,
αυτά ίσως δεν αρκούν.
(από την εφημερίδα "Εστία", 9/3/2010)