«Απροσδόκητη επιτυχία» ήταν κατά την καγκελάριο Ανγκελα
Μέρκελ η διάσκεψη του Σαββατοκύριακου στο Τορόντο του Καναδά
του G20. Επρόκειτο για δήλωση που αποσκοπούσε μάλλον στο να βοηθήσει
στην εκλογή του χριστιανοδημοκράτη Κρίστιαν Γουλφ στην προεδρία
της Γερμανικής Δημοκρατίας παρά για να εκτιμήσει τη σημασία όσων
συμφωνήθηκαν στη διάσκεψη.
Τίποτετο ουσιαστικό για το άμεσο
μέλλον. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι οι αποφάσεις των δύο προηγούμενων
διασκέψεων του G20 έμειναν ανεκτέλεστες- γεγονός το οποίο ανάγκασε τον
κινέζο πρόεδρο Χου Ζιντάο να τονίσει ότι «επιβάλλεται
πρωτίστως ό,τι αποφασίζεται να εκτελείται»- τότε και τα δύο
σημεία στα οποία υπήρξε συμφωνία στο Τορόντο δεν αποκλείεται να
αποδειχθούν γράμμα κενό. Στο καίριο πρόβλημα, δηλαδή στην επιβολή φόρου
ή κάποιας μορφής κρατικού ελέγχου στις τραπεζικές συναλλαγές, το G20
δεν κατέληξε ούτε καν σε προσέγγιση. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα
απέρριψε το σχετικό αίτημα των Ευρωπαίων ακόμη και όταν ο βρετανός
πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερονπρόσφερε μια συμβολική
διέξοδο - να παραπεμφθεί το ζήτημα σε ομάδα «ανεξάρτητων ειδικών» (;)
οι οποίοι να στείλουν τα συμπεράσματά τους στην επόμενη διάσκεψη του
G20, στη Σεούλ το φθινόπωρο.
Υπήρξαν όμως και δύο συμφωνίες.
Οι πλούσιες βιομηχανικές χώρες θα πρέπει να μειώσουν κατά το ήμισυ το
έλλειμμά τους αλλά από το 2013 και, δεύτερον, να αρχίσουν να
περιορίζουν το εθνικό χρέος τους όχι αργότερα από το 2016. Με ποιον
μηχανισμό όμως θα υλοποιηθούν αυτές οι δύο συμφωνίες, ιδιαίτερα η
μείωση του ελλείμματος στους προϋπολογισμούς; Δεν υπάρχει απάντηση, ή
μάλλον αυτό που δόθηκε ως απάντηση- από τον Νικολά Σαρκοζί-
είχε αποτέλεσμα μάλλον να ενισχυθούν οι αμφιβολίες για την αξία των
αποφάσεων. «Εχουμε τη βούλησηκαι αυτό εξασφαλίζει ότι θα
βρούμετα μέσα» απάντησε ο γάλλος πρόεδρος σε σχετική ερώτηση
γερμανού δημοσιογράφου.
Δεν θα έπρεπε όμως να περιμένουμε
περισσότερα. Υπάρχουν τόσες πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές
διαφορές ανάμεσα στα είκοσι κράτη που παίρνουν μέρος στο μόρφωμα στο
οποίο κατέληξαν διαδοχικά στα τελευταία 18 χρόνια τα G7 και G8 ώστε να
μένουν ικανοποιημένοι οι «Financial Τimes» έστω και μόνο επειδή «ο
σαουδάραβας βασιλιάς Αμπντουλάχ, ο οποίος
δεν είναι συνηθισμένος να ακούει αντιλογίες,δέχθηκεαπόψεις
που ασφαλώςδεν συμπαθεί» (30/06).
Δικαιολογημένα οι
περισσότεροι ευρωπαίοι πολιτικοί σχολιαστές και οικονομικοί αναλυτές
συμφωνούν ότι το Τορόντο έδειξε πρωτίστως πως υπάρχει μέγα χάσμα
ανάμεσα στην Αμερική και στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά τον χειρισμό της
τρέχουσας οικονομικής κρίσης.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 04/07/2010)