Η αγορά ενέργειας στη Γερμανία έχει απελευθερωθεί εδώ και περίπου δέκα χρόνια. Στη χώρα λειτουργούσαν και λειτουργούν ενεργειακοί κολοσσοί, όπως η RWE, παρ' όλα αυτά η μετάβαση από την κρατικά ελεγχόμενη στην ελεύθερη αγορά ενέργειας έγινε με ομαλό τρόπο. Σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 900 διαφορετικές εταιρείες, που προσφέρουν ηλεκτρική ενέργεια στα νοικοκυριά. Ομως, μόνο τέσσερις μεγάλοι οργανισμοί ελέγχουν το μεγαλύτερο ποσοστό της αγοράς. Εάν κάποιος ασχοληθεί, έστω και για πέντε λεπτά, με το θέμα, θα βρει μια εταιρεία με φθηνά τιμολόγια. Σίγουρα φθηνότερα από αυτά που προσφέρουν οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες.
Στο Βερολίνο μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχαμε την κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού Bewag. Την εταιρεία αυτή αγόρασε ολόκληρη μαζί με τις μονάδες παραγωγής η σουηδική Vattenfall, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο και με πολλές μονάδες παραγωγής αιολικής ενέργειας στη Βόρεια Θάλασσα. Τα τιμολόγιά της δεν είναι φθηνότερα από της Bewag, εάν όμως ο καταναλωτής το επιθυμεί και το ψάξει λίγο, θα βρει πολύ φθηνότερες ταρίφες σε άλλες εταιρείες, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ξένες, κυρίως από τις Κάτω Χώρες, πουλάνε όμως το ηλεκτρικό τους και στο Βερολίνο.
Ο κάτοικος της γερμανικής πρωτεύουσας έχει 20 διαφορετικές εταιρείες να διαλέξει για το ποια θα του δίνει ενέργεια και 120 διαφορετικές ταρίφες, για να δει ποια ταιριάζει στις ανάγκες του σπιτιού και της τσέπης του. Η διαδικασία είναι απλή. Στο Ιντερνετ υπάρχει η ιστοσελίδα www.verivox.de, στην οποία ο καταναλωτής μπορεί να συγκρίνει με δύο-τρία απλά κλικ τις τιμές, αλλά και ποια είναι η προέλευση της ενέργειας, πράγμα στο οποίο δίνουν μεγάλη σημασία οι Γερμανοί καταναλωτές. Πολλοί δεν θέλουν ενέργεια που προέρχεται από πυρηνικά εργοστάσια και αποφασίζουν για άλλες πηγές, που μπορεί να είναι πιο ακριβές, είναι όμως οικολογικές. Οταν βρεθεί η κατάλληλη εταιρεία, με την ταρίφα που μας συμφέρει πιο πολύ, αρκεί ένα τηλέφωνο. Οι εταιρείες παραγωγής ενέργειας αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα. Την αλλαγή του δικτύου μέσα σε λίγες ημέρες, χωρίς ο καταναλωτής να χρειαστεί να κάνει κάτι, αλλά και χωρίς να χρεωθεί έξτρα έξοδα.
Ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος που γίνεται πόλεμος προσφορών για να αλλάξεις δίκτυο. Πολλές εφημερίδες δημοσιεύουν κατά διαστήματα και τις νέες ταρίφες των εταιρειών, για να τις μαθαίνουν και οι καταναλωτές. Στις περισσότερες περιπτώσεις η έρευνα αγοράς είναι υπέρ του καταναλωτή. Για παράδειγμα, στο Βερολίνο μια τετραμελής οικογένεια, με ετήσια κατανάλωση 4.000 kwh, θα έχει όφελος 120 ευρώ, εάν αλλάξει από τη Vattenfall και γίνει πελάτης της μικρότερης, αλλά φθηνότερης Hitstrom. Βέβαια, στη χώρα εδώ και δεκαετίες έχει ξεσπάσει ένας άλλος ενεργειακός πόλεμος, ανάμεσα στους υπέρμαχους και τους πολέμιους της πυρηνικής ενέργειας.
Η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων πριν από λίγα χρόνια ψήφισε ειδικό νόμο, που προβλέπει το κλείσιμο των εργοστασίων αυτών. Τώρα οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι θέλουν να καταργήσουν αυτό το νόμο. Τα πυρηνικά εργοστάσια είναι μια επικίνδυνη υπόθεση, όπως είδαμε και στο Τσέρνομπιλ, παράγουν όμως φθηνή ενέργεια. Για την ώρα, πολύ φθηνότερη από αυτήν που παράγουν οι εναλλακτικές πηγές. Και αυτό είναι το μεγάλο δίλημμα: φθηνό ηλεκτρικό, αλλά μια μέρα μπορεί να έρθει η Αποκάλυψη.
(από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", 5/8/2010)