Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σύμφωνα με την οποία η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου δεν αποτέλεσε παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, έντονη ανησυχία τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία για το αν η απόφαση αυτή δημιουργεί δεδικασμένο ενισχύοντας ανάλογα αιτήματα σε πολλές περιοχές του κόσμου, περιλαμβανομένης και της τουρκοκρατούμενης Κύπρου.
Μια προσεκτική όμως ανάγνωση της απόφασης αποκλείει ρητά (ως προ την Κύπρο τουλάχιστον) ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στις παραγράφους 81 και 114 διευκρινίζεται ότι για την Κύπρο ισχύουν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη λύση του Κυπριακού με βάση ένα ενιαίο κράτος με μία κυριαρχία και μία εθνικότητα. Εκμηδενίζονται έτσι οι όποιες πονηρές σκέψεις των Τουρκοκυπρίων ή της Αγκυρας να εκμεταλλευθούν προς όφελός τους τη νέα κατάσταση που δημιουργείται στα Βαλκάνια. Υποχρεώνει όμως και τις χώρες εκείνες που αρνούνται την ανεξαρτησία (με πρώτη τη Σερβία) σε αλλαγή τακτικής ως προς την επίλυση του θέματος. Και είναι ακριβώς το περιεχόμενο της νέας αυτής προσέγγισης που συζήτησε χθες και προχθές στο Βελιγράδι και την Πρίστινα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας.
Κάτω από το πρίσμα των νέων δεδομένων είναι φανερό ότι η Αθήνα εγκαταλείπει ουσιαστικά την αυστηρή γραμμή της καταδίκης της μονομερούς ανεξαρτησίας που τηρούσε ως πρόσφατα και μιλάει τώρα για την ανάγκη «να κοιτάξουμετο μέλλον και να αφήσουμε πίσω το παρελθόν», ρίχνοντας το βάρος στη διασφάλιση της σταθερότητας και της συνεργασίας στα Βαλκάνια. Συντάσσεται δηλαδή με τη γενικότερη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την προώθηση των σχέσεων καλής γειτονίας, περιφερειακής συνεργασίας και διαλόγου στην περιοχή. Αποφεύγοντας να μιλήσει για την ταμπακέρα (την αναγνώριση δηλαδή ή όχι της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου) η Αθήνα κάνει ένα βήμα μπροστά προτείνοντας τη γνωστή πρωτοβουλία της«Αgenda 2014», που οδηγεί στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων. Καλούνται έτσι και τα Σκόπια να εγκαταλείψουν τη γνωστή αδιάλλακτη στάση τους και να συμβάλουν και αυτά στη γενικότερη εκπλήρωση του ευρωπαϊκού οράματος. Μένει φυσικά να δούμε ποια θα είναι η ανταπόκριση στη νέα αυτή ελληνική πολιτική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου αποτελεί βαρύ πλήγμα για το Βελιγράδι,το οποίο είναι υποχρεωμένο τώρα να αναπροσαρμόσει την πολιτική του. Υπάρχουν μάλιστα ορισμένοι κακεντρεχείς που ισχυρίζονται ότι η σερβική κυβέρνηση ζήτησε τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα είναι εις βάρος της, ώστε να μπορέσει υπό την πίεση των νέων εξελίξεων να πραγματοποιήσει μια στροφή η οποία είχε καταστεί αναγκαία. Διότι, παρά τη στήριξη της Μόσχας (η οποία εκπορεύεται από το γνωστό πρόβλημα της Τσετσενίας), το μέγιστο το οποίο μπορεί τώρα να ελπίζει η Σερβία είναι ένα «ειδικό καθεστώς» για τη σερβική μειονότητα στο Βόρειο Κοσσυφοπέδιο. Το Βελιγράδι πρότεινε ήδη την έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για τα«ανοιχτά ζητήματα» με την Πρίστινα. Θα πρέπει όμως και οι Κοσσοβάροι να ανταποκριθούν στο κάλεσμα και όχι να σκληρύνουν ακόμη περισσότερο τη στάση τους στηριζόμενοι
στην απόφαση της Χάγης
(από την εφημερίδα "Το Βήμα", 1/8/2010)