Το Ιράκ στην μετά-Σαντάμ εποχή αποφάσισε να προσελκύσει τις μεγάλες
ξένες πετρελαϊκές ώστε να αναπτύξουν τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου που διαθέτει.
Η κυβέρνηση, μάλιστα, έσπευσε να θέσει ένα φιλόδοξο στόχο με άξονα το 2017: Να
φτάσει η παραγωγή τα 12 εκατομμύρια βαρέλια ανά ημέρα από τα 2,5 που ήταν αρχικά.
Ήδη από την αρχή, αρκετά στελέχη του κλάδου μιλούσαν για «ουτοπικό» στόχο, αλλά
τώρα πλέον στη διαπίστωση αυτή προχωρά και η ιρακινή πλευρά, η οποία αναγκάζεται
να συμβιβαστεί με χαμηλότερους συγκριτικά όγκους παραγωγής.
Στη χώρα δραστηριοποιούνται πλέον, μετά τους δύο διαγωνισμούς
που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι, δεκάδες πετρελαϊκές από όλο τον κόσμο, όπως η
ExxonMobil, η
Lukoil, η
Shell, η
CNPC, η
Petronas κτλ. Η κάθε κοινοπραξία έχει
αναλάβει να αυξήσει την παραγωγή στο κοίτασμα της ευθύνης της, αλλά τα τεχνικά
εμπόδια είναι σημαντικά. Παράλληλα, το Ιράκ δεν διαθέτει τις υποδομές που
απαιτούνται για μια τόσο απότομη αύξηση της παραγωγής: Για παράδειγμα, το δίκτυο
των αγωγών του δεν θα ήταν ικανό να διαχειριστεί τόσο μεγάλες ποσότητες πετρελαίου.
Ακόμη όμως και αν οι ξένες εταιρείες κατόρθωναν να φτάσουν τα 12 εκατ. βαρέλια,
η χώρα δεν διαθέτει ούτε τα κατάλληλα λιμάνια για να εξάγει το αργό στις μεγάλες
αγορές του εξωτερικού.
Ακόμη ένα κρίσιμο ζήτημα είναι και αυτό των ποσοστώσεων στο
εσωτερικό του
OPEC, του
οποίου μέλος είναι το Ιράκ. Εξαιτίας των διαδοχικών πολέμων που προηγήθηκαν, οι
οποίοι περιόρισαν σημαντικά την ιρακινή παραγωγή, το Ιράκ είναι το μόνο μέλος
που δεν διαθέτει περιορισμούς. Σήμερα όμως, εν όψει την αύξησης αυτής, τα μέλη
του οργανισμού διαπραγματεύονται ένα όριο, διότι σε αντίθετη περίπτωση η διάθεση
εκατομμυρίων παραπάνω βαρελιών στην αγορά θα οδηγήσει σε καταποντισμό τις διεθνείς
τιμές. Κάτι τέτοιο δεν συμφέρει κανέναν από τους εξαγωγείς.
Πλέον, η ιρακινή κυβέρνηση, μέσω του Χουσείν Αλ-Σαριστάνι,
δηλώνει ότι η παραγωγή θα φτάσει τελικά τα 5-6 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα, δηλαδή
στο μισό σε σχέση με τον αρχικό στόχο. Οι αναλυτές της αγοράς υπογραμμίζουν ότι
σε οποιαδήποτε περίπτωση, το Ιράκ και άλλες χώρες της περιοχής τείνουν να υπερβάλουν
όταν πρόκειται για τα μεγέθη στο πετρέλαιο, άρα ο στόχος των 12 εκατ. βαρελιών
κρίνεται εκ των υστέρων ως μια μπλόφα.