Oσοι από εμάς προσπαθούμε, εδώ και καιρό, να αποτυπώσουμε τη γενικότερα ανησυχητική εικόνα για την πορεία της χώρας, αισθανόμαστε ότι συχνά τείνουμε να επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας. Τούτο δε συμβαίνει τυχαία. Το φαινόμενο παρουσιάζεται διότι, πολύ απλά, είναι ο χώρος της πολιτικής, που επαναλαμβάνει αδιατάρακτα τις ίδιες πρακτικές που σχολιάζουμε αναπόφευκτα με τα ίδια επιχειρήματα. Έτσι είναι χαρακτηριστικό, για ακόμη μία φορά, πως οι ελεγκτές των δανειστών μας διαπιστώνουν ότι οι κυβερνώντες δεν υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους. Ακόμη μία φορά οι δανειστές, που εμπιστεύτηκαν μια νέα κυβέρνηση, αρχίζουν ξανά να αμφιβάλλουν για τις προθέσεις και ικανότητες της.
Εδώ και μήνες ήταν φανερό, πως ειδικότερα στον τομέα της μείωσης του προσωπικού στο δημόσιο τομέα, δεν προχωρούσαν οι αναγκαίες αλλαγές, αν και είχαν επιστρατευτεί Γάλλοι ειδικοί και 200 εξειδικευμένοι ερευνητές που χαρτογραφούσαν τις δομές και το προσωπικό της δημόσιας διοίκησης. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ήταν το εξαιρετικό ρεπορτάζ των Κ. Αντωνάκου και Β. Μπενέκου στο ΈΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, όπου σημειώνονταν πως «τους τελευταίους εννέα μήνες δεν έχει κουνηθεί φύλλο, με αποτέλεσμα οι ξένοι να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά». Γι' αυτό ο αρμόδιος υπουργός έχει καταλυτικές ευθύνες, όπως άλλωστε και ο Φώτης Κουβέλης που τον στηρίζει πεισματικά. Όμως οι ευθύνες είναι ευρύτερες, σε ένα πλέγμα άλλων υπουργών, που προασπίζονται αδιάλειπτα κρατικά φέουδα.
Το μείγμα απροθυμίας και ανικανότητας για μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα, δεν είναι επίσης τωρινό. Επαναλαμβάνεται διαρκώς. Το ίδιο νήμα συνδέει μια μονοκομματική κυβέρνηση (Παπανδρέου) και μια τρικομματική κυβέρνηση (Σαμαρά), με πολιτικό προσωπικό κρατικοδίαιτης νοοτροπίας. Επίσης οι Ευρωπαίοι υπερεπενδύουν στις διακηρυγμένες προθέσεις ελληνικών κυβερνήσεων, που στην συνέχεια διαψεύδονται.
Στην Ε.Ε. ο Σαμαράς συνεχίζει να πιστώνεται για την εργατικότητα του, για το ότι δεν κυβερνά αφ' υψηλού, διότι επέλεξε ένα αξιόπιστο υπουργό Οικονομικών και διότι συντηρεί μια κυβέρνηση συνεργασίας. Όση όμως ανοχή και να δίνεται προσωπικά στον Σαμαρά, η αξιοπιστία της κυβέρνησης του είναι σε φθίνουσα τροχιά, με υπουργούς που ο ίδιος επέλεξε και ανέχεται. Επίσης είναι στο επίπεδο της πράξης, η μάλλον της απραξίας, που ραγίζει η ευρωπαϊκή εικόνα της τρικομματικής κυβέρνησης. Και εδώ η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα (όπως θα έλεγε ο Μαρξ). Ξανά οι έλεγχοι της τρόικα, κατέγραψαν μια κυβέρνηση μετεξεταστέα στις μεταρρυθμίσεις. Όσοι επί μήνες αισιοδοξούσαν, αγνοώντας το παρελθόν του κομματικού πλαισίου, διαψεύδονται. Διότι ένα παρελθόν που δεν αλλάζει, προδικάζει και τα μελλούμενα! Γι' αυτό βιώνουμε τώρα, όσα βιώνουμε εκ νέου.
Η χώρα διαθέτει μια εύθραυστη κυβέρνηση προβληματικών συνεταίρων, που αντλεί το πολιτικό προσωπικό της από μια δεξαμενή ποιοτικής γύμνιας. Η πολιτική εικόνα συμπληρώνεται από μια αξιωματική αντιπολίτευση ακραίας ανευθυνότητας και αχαλίνωτου λαϊκισμού. Και όμως η χώρα, όπως έχει σωστά επισημανθεί (Μπάμπης Παπαδημητρίου) δεν διαθέτει καν την άνεση χρόνου μέχρι τις Γερμανικές εκλογές.
Τούτο συμβαίνει διότι οι ισχυροί της Ε.Ε., όπως έδειξε το παράδειγμα της Κύπρου, σκληραίνουν τη στάση τους. Είναι μέσα στο κλίμα αυτό, που το πολιτικό ποτήρι της χώρας αδειάζει. Γι' αυτό ο δρόμος για τη σωτηρία της Ελλάδος -παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις- όχι μόνο δεν ομαλοποιείται, αλλά γίνεται ακόμα πιο ανηφορικός.
(από την εφημερίδα "Ημερησία")