Σχόλιο

«Μήλον της Έριδος» η Ουκρανία

«Μήλον της Έριδος» η Ουκρανία

Η όντως ανορθόδοξη και ανηλεής διπλωματία που επέλεξε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τον τερματισμό του ρωσοουκρανικού πολέμου έκαμψε τις τελευταίες αντιστάσεις του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που αποδέχθηκε την αμερικανική πρόταση για άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών επί τριάντα ημέρες. Δεν είχε άλλη επιλογή, εξάλλου, ο ραπισθείς βαναύσως από τον κ. Τραμπ πρόεδρος της Ουκρανίας. Μόνον που αυτό είναι το εύκολο μέρος της όλης διαδικασίας. «Τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των Ρώσων», δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο. Αλλά από το σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα. Η ιδιοσυγκρασιακή διαχείριση των διεθνών ζητημάτων από τον πρόεδρο Τραμπ μπορεί να αποδιοργανώνει τους ΝΑΤΟϊκούς εταίρους της Ουάσιγκτον, να εξαναγκάζει τον κ. Ζελένσκι σε οδυνηρές προσαρμογές, και το ερώτημα είναι εάν εν τέλει θα

Μια Απρόσμενη (;) Είδηση

Μια Απρόσμενη (;) Είδηση

Στις 11 Φεβρουαρίου, ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, Μάκης Κεραυνός, είχε εκφράσει ανοιχτά τις επιφυλάξεις του για την υλοποίηση της – πολύπαθης- ηλεκτρικής διασύνδεσης του Νησιού με την Κρήτη. Το έργο, γνωστό ως Great Sea Interconnector (GSI), είπε ο Κύπριος υπουργός, είναι απίθανο να ολοκληρωθεί εξαιτίας των εμποδίων που ορθώνει διαρκώς και μετ΄επιτάσεως, η Τουρκία. Μάλιστα, για να αιτιολογήσει τα όσα είπε παρέπεμψε στις μελέτες του εμπειρογνώμονα που προσελήφθη για να προβεί στην αξιολόγηση του project, που επιβεβαιώνουν, υποτίθεται τις επιφυλάξεις του ιδίου -και όχι μόνο. Προ ημερών, δημοσίευμα στον ημερήσιο Τύπο, ανέφερε ότι η περιβόητη, όπως την έχουν καταντήσει, διασύνδεση με την Κύπρο δεν θα προχωρήσει επειδή ο ΑΔΜΗΕ αποφάσισε, λέει, να διακόψει τη χρηματοδότηση. Και ως αιτία γι’ αυτό προβάλει το επιχείρημα ότι ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής τρόμαξε όταν τουρκικά πολεμικά πλοία ανέκοψαν την πορεία του ιταλικού σκάφους που πραγματοποιούσε έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της Κάσου, τον προηγούμενο Ιούλιο. Βέβαια, ας μη νομίσει κανείς ότι πήγαν οι γείτονες και έκοψαν τίποτε καλώδια που είχαν ποντιστεί. Πού τέτοια τύχη; Μιλάμε για αρχικό στάδιο ερευνών. 

Μα δεν Χτυπάει το Τηλέφωνο...

Μα δεν Χτυπάει το Τηλέφωνο...

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας πρωτοστάτησε στην επανεκλογή της κυρίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Παρά τις πάμπολλες ενστάσεις για το πρόσωπο της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία είχε αποδειχθεί τουλάχιστον ανεπαρκής κατά την πρώτη θητεία της, αρκετοί ήλπιζαν ότι αυτή η ένθερμη υποστήριξη θα έφερνε και κάποια οφέλη για τη χώρα μας. Προφανώς, κανείς δεν περίμενε ότι η Ελλάδα θα γινόταν ξαφνικά ο παίκτης-κλειδί στα πολιτικά πράγματα, αλλά τουλάχιστον υπήρχε η αίσθηση ότι θα αποκτούσαμε μία πιο ισχυρή φωνή στο ευρωπαϊκό τραπέζι. Ακόμα και όταν η κυρία φον ντερ Λάιεν λάμβανε τις πολυσυζητημένες επιστολές του Έλληνα Πρωθυπουργού αλλά περιοριζόταν σε μία απλή διαβεβαίωση ότι θα τις διαβάσει, ορισμένοι επέμεναν πως παρασκηνιακά, οι προτάσεις της Αθήνας αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερο μομέντουμ. Δυστυχώς όμως, οι προσδοκίες αυτές έπεσαν στο κενό με τον πιο καταφανή τρόπο το προηγούμενο Σάββατο, όταν η Ελλάδα δεν συμπεριλήφθη ούτε ως αναπληρωματική στη Συνόδο Κορυφής για την Ουκρανία που διοργανώθηκε στο Λονδίνο.

Φιλελεύθερη  …Δημοκρατορία «Εκτάκτου Ανάγκης»

Φιλελεύθερη …Δημοκρατορία «Εκτάκτου Ανάγκης»

Στα 1992 ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδούσε «επιτέλους σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσαμε» και ότι «τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες», καθώς «έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε». Την ίδια χρονιά με τους στίχους αυτούς του Κώστα Τριπολίτη (τραγούδι: «Ανεμολόγιο», από το δίσκο «Συγγνώμη για την άμυνα») και που μοναδικά μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, κυκλοφόρησε και το περίφημο (ή περιβόητο;) βιβλίο του Φουκουγιάμα, σύμφωνα με το οποίο αυτή που ξόφλησε ήταν η ίδια η Ιστορία, καθώς θριαμβεύτρια τελεσίδικη επί των αντιπάλων της υποτίθεται ότι αναδεικνυόταν η φιλελεύθερη δημοκρατία. Το προαναγγελλόμενο «Τέλος της Ιστορίας» θα επιστεγαζόταν από την παγκόσμια κυριαρχία της Δύσεως και την Παγκοσμιοποίηση, η οποία ευαγγελιζόταν «επί Γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία»

Μήνυμα από την Γερμανία: Οι Ευρωπαίοι ζητούν αλλαγή!

Μήνυμα από την Γερμανία: Οι Ευρωπαίοι ζητούν αλλαγή!

Οι εκλογές στην Γερμανία δεν έκρυβαν καμία μεγάλη έκπληξη. Ο Μερτς θα είναι ο επόμενος Καγκελάριος, η Γερμανία οδεύει προς μια ακόμη κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών και το ακροδεξιό Afd θα είναι μια πολύ ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, υπερδιπλασιάζοντας τα ποσοστά του. Αρκετοί μιλούν ήδη για την τελευταία ευκαιρία να διασωθούν τα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα, καθώς σε περίπτωση αποτυχίας τους στις επόμενες εκλογές η “Εναλλακτική για την Γερμανία” θα έχει την νίκη στο τσεπάκι της.  Παρόμοιο είναι το σκηνικό και στην Γαλλία όπου η νίκη της Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή μετά την συγκρότηση του αριστερού μετώπου με τις ευλογίες του Μακρόν. Το αν θα καταφέρουν να το επαναλάβουν και στις επόμενες προεδρικές εκλογές, μπλοκάροντας την ανάληψη 

(Αν)Ιερή Συμμαχία

(Αν)Ιερή Συμμαχία

Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο όλο και περισσότερο ένα γνωστό τσιτάτο που παραδοσιακά αποδίδεται στον Χένρι Κίσινγκερ: «Το να είσαι εχθρός της Αμερικής μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος είναι θανατηφόρο.» Παρόλο που η αυθεντικότητα της συγκεκριμένης δήλωσης παραμένει νεφελώδης, ο μαέστρος της γεωπολιτικής Κίσινγκερ θα είχε κάθε λόγο να δηλώσει κάτι τέτοιο. Εξάλλου, ο Κίσινγκερ είχε επίσης αναγνωρίσει ότι «η Αμερική δεν έχει μόνιμους εχθρούς, μόνο συμφέροντα.» Και μπορεί ο Κίσινγκερ να είχε εγκαταλείψει την ενεργό διπλωματία για δεκαετίες πριν τον θάνατό του, αλλά αυτές οι ιδέες συνεχίζουν να αποτελούν τη βάση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, όσο κι αν διάφοροι Πρόεδροι ή Υπουργοί Εξωτερικών ή Εκπρόσωποι στον ΟΗΕ ήθελαν να διαφημίζουν την Ουάσιγκτον ως τον προστάτη της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ειρήνης κ.λπ. Η πραγματικότητα αυτή κατέστη εμφανής ακόμα και στους πιο ιδεαλιστές όταν ο Ντόναλντ Τραμπ αποκάλεσε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι «δικτάτορα». Για να είμαστε δίκαιοι, η συγκεκριμένη δήλωση ήταν μάλλον προϊόν του γνωστού ενστίκτου του Αμερικανού Προέδρου να πετάει ρητορικά “πυροτεχνήματα” είτε 

Ανεπάρκειες

Ανεπάρκειες

Καταντά κουραστικό, εκτός από επικίνδυνο, κάθε χρόνο να βαράνε καμπανάκια συναγερμού μήπως και πέσει το ηλεκτρικό σύστημα και ξεμείνουμε από ρεύμα, χρονιάρες μέρες. Αυτή τη φορά, οι καμπάνες σημαίνουν, για άλλη μια φορά, πένθιμα, εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Τα δεδομένα που έχουν στην κατοχή τους οι Διαχειριστές της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα (ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ) και τα οποία έκαναν γνωστά στο κοινό στη διάρκεια πρόσφατης ημερίδας της ΡΑΑΕΥ, παραπέμπουν σε υπερπαραγωγή ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς προβλέπεται να έχουμε πολύ ήλιο, λίγη ζήτηση και καθόλου εξαγωγές. Μάλιστα, ο ΑΔΜΗΕ εκτιμά ότι η υπερπαραγωγή από σταθμούς ΑΠΕ θα φθάσει ακόμη και τα 5.300 MW. Πρόκειται για μη διαχειρίσιμη κατάσταση, αφού ακόμη και αν χρησιμοποιηθεί το σύνολο της χωρητικότητας του coupling της χώρας με τις γειτονικές αγορές, θα μείνουν εκτός συστήματος, περί τα 3.000 MW! Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει «σφαγή» των παραγωγών ηλιακής ενέργειας επειδή, αν δεν υπάρξουν περισσότερες αποκοπές πράσινης ενέργειας, απλά θα πέσει 

Βρετανία και Δεύτερη Προεδρία Τραμπ: Από την Ομίχλη στην Καταιγίδα;

Βρετανία και Δεύτερη Προεδρία Τραμπ: Από την Ομίχλη στην Καταιγίδα;

Το Brexit ήταν για την Βρετανία το τέλος μιας εποχής, και, συγκεκριμένα,της εποχής της παραμονής της στην ΕΕ (και, αρχικά, στην ΕΟΚ). Όμως, δεν σηματοδότησε την απαρχή μιας άλλης: για να θυμηθούμε τον σαββοπουλικό στίχο, το Λονδίνο, παρ' ότι ήρθε ο καιρός, δεν έχει αποφασίσει «με ποιους θα πάει», αν και έχει αποφασίσει «ποιους θ’ αφήσει»... Είναι σαφές ότι βγήκε από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα γιατί έβλεπε ότι η δική του «ειδική σχέση» με την Ουάσιγκτον παραμεριζόταν από αυτή των ΗΠΑ με τη Γερμανία και την επέκταση της ΕΕ προς Ανατολάς. Επέλεξε, λοιπόν, την αποχώρηση για να διαφυλάξει τη δική του ελευθερία κινήσεων και να μπορεί να ακολουθεί τη στρατηγική της Δύσης ανάλογα με τη δική του βούληση, χωρίς να έρχεται δεύτερο ή να τού υπαγορεύονται έξωθεν κανόνες

Kούνια που σας Κούναγε

Kούνια που σας Κούναγε

Στην Ελλάδα του 2025 υπάρχουν ακόμη υπουργοί –όχι, δεν θα σας γράψουμε ονόματα. Στο energia.gr έχουμε μάθει να μην θίγουμε υπολήψεις κυβερνητικών στελεχών που συμπεριφέρονται λες και είναι θαμώνες καφενείου: Τουτέστιν, περιγράφουν απλώς το εκάστοτε πρόβλημα και ομολογούν χωρίς βασανιστήρια (ήγουν, αβασάνιστα) το πόσο αναποτελεσματική είναι η δημόσια διοίκηση. Επικρίνουν άθελά τους (;) με αυτόν τον τρόπο, το σύστημα που επέλεξαν να υπηρετούν. Αμ, αν είναι έτσι τόσο εύκολο να ασκείς εξουσία, με περιγραφές των προβλημάτων και ανέξοδες ομολογίες περί γενικής ανικανότητας, να γίνουμε κι εμείς υπουργοί (δήμαρχοι, κοινοτάρχες και ό,τι άλλο ευφάνταστο από τον μαγικό κόσμο του δημοσίου τομέα μπορείτε να μας προτείνετε). Φυσικά, και δεν ανακαλύπτουμε την Χαμένη Ατλαντίδα (!), αλλά αυτή η «ωραία ατμόσφαιρα» - που έλεγε και ο Ηλιόπουλος – έχει συμπαρασύρει στο κλέος της και ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Σου λένε οι άνθρωποι, εδώ κοτζάμ υπουργός λέει και κάνει άρες-μάρες και θα μείνουμε εμείς έξω από το τρένο της εξέλιξης; 

Το Τέλος της Πράσινης Συμφωνίας

Το Τέλος της Πράσινης Συμφωνίας

Μπορεί οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μην το παραδέχονται ανοικτά αλλά τα γεγονότα σε ό, τι αφορά την αλλαγή πολιτικής στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και της περιβόητης ενεργειακής μετάβασης μιλούν από μόνα τους. Όπως σημειώναμε σε κύριο άρθρο μας, την περασμένη Δευτέρα (3/2) η αλλαγή πορείας της Κομισιόν επιχειρείται αυτή την περίοδο «υπό τον μανδύα της απλοποίησης των ρυθμιστικών κανόνων για τις επιχειρήσεις στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού δόγματος βασισμένο στις προτάσεις της Έκθεσης του Μάριο Ντράγκι» (εδώ). Μια νέα πολιτική που θα είναι επικεντρωμένη  στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης, στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στην καινοτομία και στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας

Ποιός Ευρωπαίος θα Κάτσει στο Τραπέζι των Διαπραγματεύσεων με τον Τραμπ;

Ποιός Ευρωπαίος θα Κάτσει στο Τραπέζι των Διαπραγματεύσεων με τον Τραμπ;

Οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την ΕΕ διανύουν μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απειλεί την Ευρώπη με την  επιβολή δασμών και ταυτόχρονα έχει ανοίξει το θέμα του ελέγχου της Γροιλανδίας προκαλώντας την οργή της Δανίας. Η Πρωθυπουργός της χώρας ξεκίνησε εκτάκτως μια ευρωπαϊκή περιοδεία σε Γαλλία, Γερμανία και Βρυξέλλες προκειμένου να συγκεντρώσει υποστήριξη κατά των σχεδίων του Τραμπ. Την ίδια ώρα οι “27” και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί προσπαθούν να προετοιμάσουν την άμυνα τους σε περίπτωση που πράγματι ο Τραμπ κάνει την απειλή για τους δασμούς πραγματικότητα.  Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν η ΕΕ θα καταφέρει να ξεπεράσει ενωμένη και αυτή την δοκιμασία. Το μείζον πρόβλημα είναι ποιός θα κληθεί να διαπραγματευθεί με τον Τραμπ, από την στιγμή που ο τελευταίος έχει δείξει την απόλυτη απαξίωση του απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς που ως είθισται έχουν και την ευθύνη

Πρωταθλητές στην Γκρίνια

Πρωταθλητές στην Γκρίνια

Ορισμένα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα μεγέθη για την ενέργεια και την οικονομία που ανακοινώθηκαν το τελευταίο 24ωρο, η Στήλη αισθάνεται την ανάγκη να τα σχολιάσει. Στο ενεργειακό της υπόθεσης, ο ΑΔΜΗΕ ανακοίνωσε νέα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά το εντυπωσιακό +22,32% τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς αυξήθηκαν οι εξαγωγές κατά +91,57%, μειώθηκαν οι εισαγωγές κατά -55,56%, ενώ ευνόησαν και οι καιρικές συνθήκες που απέφεραν άνοδο της εγχώριας ζήτησης σε ποσοστό +3,05%! Σύμφωνα με το μηνιαίο δελτίο ενέργειας που εκδίδει ο Διαχειριστής, τον Δεκέμβριο του 2024 η συνολική ζήτηση ανήλθε σε 4.342 GWh, η συνολική ηλεκτροπαραγωγή σε 4.756 GWh, ενώ οι εισαγωγές περιορίστηκαν σε μόλις 314 GWh σε αντίθεση με τις εξαγωγές που έκαναν άλμα στις 727 GWh. Στο δε αμιγώς οικονομικό μέτωπο, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση ακαθάριστου διαθέσιμου εισοδήματος και αποταμιεύσεων το γ’ τρίμηνο του περασμένου έτους, σύμφωνα με στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Παράλληλα, η χώρα μας ήρθε δεύτερη στον κατάλογο με τις χώρες που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη αύξηση κατανάλωσης στην ΕΕ, όπως μας ενημερώνει η Eurostat. 

Οι Πλούσιοι Λαγοί και η Απελπισμένη Χελώνα

Οι Πλούσιοι Λαγοί και η Απελπισμένη Χελώνα

Η ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ μονοπώλησε τη διεθνή επικαιρότητα, με τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο να προχωρά σε μία σειρά άμεσων μεταρρυθμίσεων που τράβηξαν την προσοχή υποστηρικτών και επικριτών. Ίσως αυτός ο καταιγισμός ειδήσεων από την Ουάσιγκτον να ευθυνόταν για το γεγονός ότι μία άλλη είδηση πέρασε στα ψιλά: Η κυκλοφορία του DeepSeek R1 στις 20 Ιανουαρίου. Το DeepSeek R1 είναι η πιο πρόσφατη εκδοχή του μεγάλου γλωσσικού μοντέλου της ομώνυμης εταιρείας και έχει την ικανότητα συλλογισμού, δηλαδή μπορεί να “εξηγήσει” βήμα βήμα το πώς κατέληξε σε μία απάντηση. Η κυκλοφορία του συγκεκριμένου αλγορίθμου δεν θα άξιζε αναφοράς αν δεν επρόκειτο για την προέλευσή του: Το DeepSeek R1 σχεδιάστηκε από ένα άγνωστο κινεζικό start-up μέσα σε τρεις μήνες και κοστίζοντας λιγότερο από 6 εκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τους δημιουργούς του. Όπως καταδεικνύουν οι πρώτες δοκιμές από τους ανεξάρτητους χρήστες, το DeepSeek R1 ξεπερνά πολύ ακριβότερα δυτικά μοντέλα όπως το Claude της Anthropic και το Llama της Meta, ενώ προσεγγίζει τις ικανότητες της έκδοσης ο1 του Chat GPT. 

Η Αποτυχημένη «Δίκαιη Μετάβαση» στις Πρώην Λιγνιτικές Περιοχές και το «Πρότυπο …Χαρτοβασίλειο»

Η Αποτυχημένη «Δίκαιη Μετάβαση» στις Πρώην Λιγνιτικές Περιοχές και το «Πρότυπο …Χαρτοβασίλειο»

Στην Ελλάδα φαίνεται πως ο στόχος μας δεν είναι να αναπτύξουμε τις ενδογενείς μας παραγωγικές δυνατότητες ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά να αποδείξουμε στον κόσμο – και πρωτίστως στον εαυτό μας – ότι μπορούμε να βρεθούμε, από τη μια στιγμή στην άλλη, «από τα αλώνια στα σαλόνια». Και, φυσικά, αποτυγχάνουμε γιατί ούτε την κατάλληλη υποδομή και προετοιμασία έχουμε διασφαλίσει ούτε, στην πραγματικότητα, εξυπηρετούμε κάποιο ουσιαστικό μας συμφέρον, εκτός, ίσως, από το να αποδείξει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία ότι διαφέρει από τις προηγούμενες, καθώς – αυτή μόνη, υποτίθεται – φέρνει την «πρόοδο», τον «εκσυγχρονισμό» ή, πιο πρόσφατα, «την πράσινη μετάβαση» και, μάλιστα, «πρωτοπορώντας σε όλη την Ευρώπη». Κάπως έτσι φαίνεται να διαψεύδεται μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια το όραμα για τη «Δίκαιη Μετάβαση» στις λιγνιτικές περιοχές της χώρας (Δυτική Μακεδονία και Αρκαδία). Φιλόδοξες και μεγάλες επενδύσεις ιδίως στον χώρο των ΑΠΕ, του υδρογόνου και των σπάνιων γαιών μένουν στα χαρτιά

Η Εποχή της Γεωπολιτικής

Η Εποχή της Γεωπολιτικής

Ποιά θα είναι τελικά η τύχη της Γροιλανδίας, που έχει καταστεί το θέμα των ημερών λόγω της σημαντικής γεωστρατηγικής της θέσεως και των αμφίσημων δηλώσεων του νέου Πλανητάρχη; Πώς θα χειριστεί το θέμα ο Πρόεδρος Τραμπ, επιδιώκοντας προφανώς τον διωγμό των Ρώσσων και Κινέζων ανταγωνιστών. Στην δε Συρία ποιό θα είναι το μέλλον των Κούρδων και εν τέλει ποίος θα καταστεί ο κυρίαρχος στην Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, η Τουρκία και οι δύο; Πόσα τελικά θα χάσει το Κίεβο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις; Και τι θα κερδίσει η Μόσχα; Θα καταφέρουν τελικά οι BRICS της Κίνας, της Ρωσσίας αλλά και της Ινδίας να αποκαθηλώσουν το δολλάριο; Πως θα πορευτεί ο κόσμος επί Τραμπ; Και πόσα ακόμα ερωτήματα εκκρεμούν στις αρχές του 2025 που θα καθορίσουν το μέλλον του κόσμου. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι πράγματι ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα ανακατεύεται ξανά και οι μεγάλοι παίκτες προσπαθούν να επανατοποθετήσουν τα πιόνια  τους. Άλλοι προσπαθούν να ισχυροποιηθούν και άλλοι δίνουν μια ακόμη μάχη επιβιώσεως, όπως στην

Η Επιστροφή Τραμπ

Η Επιστροφή Τραμπ

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την 20η Ιανουαρίου. Την ημέρα που θα ορκιστεί ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Την ημέρα που ο νέος πλανητάρχης θα δείξει τις πραγματικές προθέσεις του και τα πρώτα δείγματα γραφής του μετά από μήνες εικασιών και σεναρίων. Η επιστροφή του στον Λευκό Οίκο συνοδεύεται από έναν φιλόδοξο συνδυασμό πολιτικών που βασίζονται στον οικονομικό προστατευτισμό, τη μείωση φόρων, την υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής και την αλλαγή της ρυθμιστικής πολιτικής. Ένας από τους βασικούς άξονες της πολιτικής Τραμπ είναι ο εμπορικός προστατευτισμός. Η πρόθεση επιβολής δασμών σε εισαγόμενα προϊόντα από το Μεξικό, τον Καναδά και την Κίνα, ίσως και την Ευρώπη, σηματοδοτεί μια σαφή στροφή προς την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής. Ο Τραμπ έχει εξαγγείλει δασμούς 25% σε προϊόντα που εισάγονται από τις δύο πρώτες χώρες, ενώ για την Κίνα έχει προτείνει πρόσθετους δασμούς 10%. Οι συνέπειες τέτοιων πολιτικών είναι πολυδιάστατες. Η αύξηση του κόστους για εισαγόμενα προϊόντα ενδέχεται να οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές για