Σχόλιο

Το Τέλος της Πράσινης Συμφωνίας

Το Τέλος της Πράσινης Συμφωνίας

Μπορεί οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μην το παραδέχονται ανοικτά αλλά τα γεγονότα σε ό, τι αφορά την αλλαγή πολιτικής στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και της περιβόητης ενεργειακής μετάβασης μιλούν από μόνα τους. Όπως σημειώναμε σε κύριο άρθρο μας, την περασμένη Δευτέρα (3/2) η αλλαγή πορείας της Κομισιόν επιχειρείται αυτή την περίοδο «υπό τον μανδύα της απλοποίησης των ρυθμιστικών κανόνων για τις επιχειρήσεις στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού δόγματος βασισμένο στις προτάσεις της Έκθεσης του Μάριο Ντράγκι» (εδώ). Μια νέα πολιτική που θα είναι επικεντρωμένη  στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης, στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στην καινοτομία και στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας

Ποιός Ευρωπαίος θα Κάτσει στο Τραπέζι των Διαπραγματεύσεων με τον Τραμπ;

Ποιός Ευρωπαίος θα Κάτσει στο Τραπέζι των Διαπραγματεύσεων με τον Τραμπ;

Οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την ΕΕ διανύουν μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απειλεί την Ευρώπη με την  επιβολή δασμών και ταυτόχρονα έχει ανοίξει το θέμα του ελέγχου της Γροιλανδίας προκαλώντας την οργή της Δανίας. Η Πρωθυπουργός της χώρας ξεκίνησε εκτάκτως μια ευρωπαϊκή περιοδεία σε Γαλλία, Γερμανία και Βρυξέλλες προκειμένου να συγκεντρώσει υποστήριξη κατά των σχεδίων του Τραμπ. Την ίδια ώρα οι “27” και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί προσπαθούν να προετοιμάσουν την άμυνα τους σε περίπτωση που πράγματι ο Τραμπ κάνει την απειλή για τους δασμούς πραγματικότητα.  Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν η ΕΕ θα καταφέρει να ξεπεράσει ενωμένη και αυτή την δοκιμασία. Το μείζον πρόβλημα είναι ποιός θα κληθεί να διαπραγματευθεί με τον Τραμπ, από την στιγμή που ο τελευταίος έχει δείξει την απόλυτη απαξίωση του απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς που ως είθισται έχουν και την ευθύνη

Πρωταθλητές στην Γκρίνια

Πρωταθλητές στην Γκρίνια

Ορισμένα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα μεγέθη για την ενέργεια και την οικονομία που ανακοινώθηκαν το τελευταίο 24ωρο, η Στήλη αισθάνεται την ανάγκη να τα σχολιάσει. Στο ενεργειακό της υπόθεσης, ο ΑΔΜΗΕ ανακοίνωσε νέα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά το εντυπωσιακό +22,32% τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς αυξήθηκαν οι εξαγωγές κατά +91,57%, μειώθηκαν οι εισαγωγές κατά -55,56%, ενώ ευνόησαν και οι καιρικές συνθήκες που απέφεραν άνοδο της εγχώριας ζήτησης σε ποσοστό +3,05%! Σύμφωνα με το μηνιαίο δελτίο ενέργειας που εκδίδει ο Διαχειριστής, τον Δεκέμβριο του 2024 η συνολική ζήτηση ανήλθε σε 4.342 GWh, η συνολική ηλεκτροπαραγωγή σε 4.756 GWh, ενώ οι εισαγωγές περιορίστηκαν σε μόλις 314 GWh σε αντίθεση με τις εξαγωγές που έκαναν άλμα στις 727 GWh. Στο δε αμιγώς οικονομικό μέτωπο, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση ακαθάριστου διαθέσιμου εισοδήματος και αποταμιεύσεων το γ’ τρίμηνο του περασμένου έτους, σύμφωνα με στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Παράλληλα, η χώρα μας ήρθε δεύτερη στον κατάλογο με τις χώρες που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη αύξηση κατανάλωσης στην ΕΕ, όπως μας ενημερώνει η Eurostat. 

Οι Πλούσιοι Λαγοί και η Απελπισμένη Χελώνα

Οι Πλούσιοι Λαγοί και η Απελπισμένη Χελώνα

Η ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ μονοπώλησε τη διεθνή επικαιρότητα, με τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο να προχωρά σε μία σειρά άμεσων μεταρρυθμίσεων που τράβηξαν την προσοχή υποστηρικτών και επικριτών. Ίσως αυτός ο καταιγισμός ειδήσεων από την Ουάσιγκτον να ευθυνόταν για το γεγονός ότι μία άλλη είδηση πέρασε στα ψιλά: Η κυκλοφορία του DeepSeek R1 στις 20 Ιανουαρίου. Το DeepSeek R1 είναι η πιο πρόσφατη εκδοχή του μεγάλου γλωσσικού μοντέλου της ομώνυμης εταιρείας και έχει την ικανότητα συλλογισμού, δηλαδή μπορεί να “εξηγήσει” βήμα βήμα το πώς κατέληξε σε μία απάντηση. Η κυκλοφορία του συγκεκριμένου αλγορίθμου δεν θα άξιζε αναφοράς αν δεν επρόκειτο για την προέλευσή του: Το DeepSeek R1 σχεδιάστηκε από ένα άγνωστο κινεζικό start-up μέσα σε τρεις μήνες και κοστίζοντας λιγότερο από 6 εκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τους δημιουργούς του. Όπως καταδεικνύουν οι πρώτες δοκιμές από τους ανεξάρτητους χρήστες, το DeepSeek R1 ξεπερνά πολύ ακριβότερα δυτικά μοντέλα όπως το Claude της Anthropic και το Llama της Meta, ενώ προσεγγίζει τις ικανότητες της έκδοσης ο1 του Chat GPT. 

Η Αποτυχημένη «Δίκαιη Μετάβαση» στις Πρώην Λιγνιτικές Περιοχές και το «Πρότυπο …Χαρτοβασίλειο»

Η Αποτυχημένη «Δίκαιη Μετάβαση» στις Πρώην Λιγνιτικές Περιοχές και το «Πρότυπο …Χαρτοβασίλειο»

Στην Ελλάδα φαίνεται πως ο στόχος μας δεν είναι να αναπτύξουμε τις ενδογενείς μας παραγωγικές δυνατότητες ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά να αποδείξουμε στον κόσμο – και πρωτίστως στον εαυτό μας – ότι μπορούμε να βρεθούμε, από τη μια στιγμή στην άλλη, «από τα αλώνια στα σαλόνια». Και, φυσικά, αποτυγχάνουμε γιατί ούτε την κατάλληλη υποδομή και προετοιμασία έχουμε διασφαλίσει ούτε, στην πραγματικότητα, εξυπηρετούμε κάποιο ουσιαστικό μας συμφέρον, εκτός, ίσως, από το να αποδείξει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία ότι διαφέρει από τις προηγούμενες, καθώς – αυτή μόνη, υποτίθεται – φέρνει την «πρόοδο», τον «εκσυγχρονισμό» ή, πιο πρόσφατα, «την πράσινη μετάβαση» και, μάλιστα, «πρωτοπορώντας σε όλη την Ευρώπη». Κάπως έτσι φαίνεται να διαψεύδεται μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια το όραμα για τη «Δίκαιη Μετάβαση» στις λιγνιτικές περιοχές της χώρας (Δυτική Μακεδονία και Αρκαδία). Φιλόδοξες και μεγάλες επενδύσεις ιδίως στον χώρο των ΑΠΕ, του υδρογόνου και των σπάνιων γαιών μένουν στα χαρτιά

Η Εποχή της Γεωπολιτικής

Η Εποχή της Γεωπολιτικής

Ποιά θα είναι τελικά η τύχη της Γροιλανδίας, που έχει καταστεί το θέμα των ημερών λόγω της σημαντικής γεωστρατηγικής της θέσεως και των αμφίσημων δηλώσεων του νέου Πλανητάρχη; Πώς θα χειριστεί το θέμα ο Πρόεδρος Τραμπ, επιδιώκοντας προφανώς τον διωγμό των Ρώσσων και Κινέζων ανταγωνιστών. Στην δε Συρία ποιό θα είναι το μέλλον των Κούρδων και εν τέλει ποίος θα καταστεί ο κυρίαρχος στην Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, η Τουρκία και οι δύο; Πόσα τελικά θα χάσει το Κίεβο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις; Και τι θα κερδίσει η Μόσχα; Θα καταφέρουν τελικά οι BRICS της Κίνας, της Ρωσσίας αλλά και της Ινδίας να αποκαθηλώσουν το δολλάριο; Πως θα πορευτεί ο κόσμος επί Τραμπ; Και πόσα ακόμα ερωτήματα εκκρεμούν στις αρχές του 2025 που θα καθορίσουν το μέλλον του κόσμου. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι πράγματι ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα ανακατεύεται ξανά και οι μεγάλοι παίκτες προσπαθούν να επανατοποθετήσουν τα πιόνια  τους. Άλλοι προσπαθούν να ισχυροποιηθούν και άλλοι δίνουν μια ακόμη μάχη επιβιώσεως, όπως στην

Η Επιστροφή Τραμπ

Η Επιστροφή Τραμπ

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την 20η Ιανουαρίου. Την ημέρα που θα ορκιστεί ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Την ημέρα που ο νέος πλανητάρχης θα δείξει τις πραγματικές προθέσεις του και τα πρώτα δείγματα γραφής του μετά από μήνες εικασιών και σεναρίων. Η επιστροφή του στον Λευκό Οίκο συνοδεύεται από έναν φιλόδοξο συνδυασμό πολιτικών που βασίζονται στον οικονομικό προστατευτισμό, τη μείωση φόρων, την υποστήριξη της εγχώριας παραγωγής και την αλλαγή της ρυθμιστικής πολιτικής. Ένας από τους βασικούς άξονες της πολιτικής Τραμπ είναι ο εμπορικός προστατευτισμός. Η πρόθεση επιβολής δασμών σε εισαγόμενα προϊόντα από το Μεξικό, τον Καναδά και την Κίνα, ίσως και την Ευρώπη, σηματοδοτεί μια σαφή στροφή προς την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής. Ο Τραμπ έχει εξαγγείλει δασμούς 25% σε προϊόντα που εισάγονται από τις δύο πρώτες χώρες, ενώ για την Κίνα έχει προτείνει πρόσθετους δασμούς 10%. Οι συνέπειες τέτοιων πολιτικών είναι πολυδιάστατες. Η αύξηση του κόστους για εισαγόμενα προϊόντα ενδέχεται να οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές για 

Δεν Θέλει Πολύ Μυαλό

Δεν Θέλει Πολύ Μυαλό

Δεν παύει ποτέ να εκπλήσσει την Στήλη ο στρουθοκαμηλισμός της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ. Απέναντι σχεδόν σε όλα τα ζητήματα, θα βρεις πάντα κάποιον εκπρόσωπο αυτής της συνομοταξίας, στις Βρυξέλλες, ή στο Στρασβούργο, ο οποίος θα μιλήσει πολύ και συνάμα για τίποτα. Κάποιον όστις θα επιχειρηματολογήσει με βάση ιδεολογικά φληναφήματα αντί να αναλάβει υποχρεώσεις και ευθύνες. Αυτή την εγγενή αδυναμία της Ευρώπης και των ταγών της χρησιμοποιούν ως όπλο, οι εντεύθεν του Ατλαντικού, σύμμαχοι, προκειμένου να χειραγωγούν τα έθνη της Γηραιάς ηπείρου, προσφέροντας ως αντίτιμο εκείνο που κανείς ανευθυνο-υπεύθυνος Ευρωπαίος δεν έχει καταφέρει ποτέ να προσφέρει: ασφάλεια (αμυντική, οικονομική και ενεργειακή). Αφού επέτρεψαν, δια της παντελούς αδιαφορίας τους, στους Αμερικανούς, να ελέγξουν τη ροή των πληροφοριών, ιδίως τον καιρό του εξηλεκτρονισμού της, και να ποδηγετήσουν πολιτισμικά την ήπειρο, παρατηρούν ενεοί την «ανάμειξη» των συμμάχων στα εσωτερικά τους ζητήματα, όπως αυτή αποτυπώνεται στα «οραματικά-επιθετικά» σχέδια του Τραμπ για την Γροιλανδία και τον Καναδά (μέλος της βρετανικής κοινοπολιτείας, για να μην ξεχνιόμαστε) και στην «επίθεση φιλίας» του Μασκ στην αρχηγό του ακροδεξιού κόμματος της Γερμανίας.

Η Μεγάλη Χίμαιρα

Η Μεγάλη Χίμαιρα

Ο θάνατος του Κώστα Σημίτη επισφραγίζει με τον πιο σαφή τρόπο το τέλος μίας εποχής. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως πενήντα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση και είκοσι χρόνια μετά το τέλος της θητείας του ως Πρωθυπουργού, συνεχίζουμε να ζούμε στην Ελλάδα που με τον ένα ή άλλον τρόπο έφτιαξε ο Κώστας Σημίτης. Μία από τις πιο κρίσιμες πτυχές της διακυβέρνησης του που παραμένει εν πολλοίς αναλλοίωτη μέχρι σήμερα, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Τον Ιανουάριο του 1996, έχοντας κλείσει μόλις μία εβδομάδα στον πρωθυπουργικό θώκο ως διάδοχος του ασθενούς Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία πρωτοφανή κρίση στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας: Την τραγωδία στα Ίμια. Η ρητή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας από τις τουρκικές δυνάμεις και ο θάνατος 3 στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού— των υποπλοιάρχων Χριστόδουλου Καραθανάση και Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού— οδήγησε τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις σε ένα νέο ναδίρ. Λαμβάνοντας υπόψη τη λαϊκή οργή, αλλά

Η Ευρώπη Αντιμέτωπη με Αυξανόμενες Ενεργειακές Προκλήσεις Καθώς Ξεκινά το Νέο Έτος

Η Ευρώπη Αντιμέτωπη με Αυξανόμενες Ενεργειακές Προκλήσεις Καθώς Ξεκινά το Νέο Έτος

Η χρονιά ξεκίνησε με την αναστολή της μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω μιας από τις δύο εναπομείνασες διόδους ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, δηλαδή του αγωγού μέσω της Ουκρανίας. Καθ' όλη την περίοδο των εχθροπραξιών, από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι σήμερα, το ρωσικό αέριο διοχετεύονταν αδιάκοπα μέσω του συστήματος αγωγών της Ουκρανίας. Το ρωσικό αέριο, προερχόμενο από κοιτάσματα της Δυτικής Σιβηρίας, μετεφέρετο μέσω Ουκρανίας στη Σλοβακία και στη συνέχεια διεκλαδώνετο στην Ουγγαρία και την Αυστρία. Το αέριο που μετεφέρετο μέσω του συγκεκριμένου αγωγού αντιστοιχούσε στο 5% της ευρωπαϊκής παροχής φυσικού αερίου. Παρά την απόφαση της ΕΕ για πλήρη κατάργηση των εισαγωγών αερίου από την Ρωσία, που θα ισχύσει το 2027, η Ευρώπη σήμερα (2024) εξακολουθεί να εισάγει αξιόλογες ποσότητες αερίου από την Gazprom που καλύπτει περίπου το 15% της Ευρωπαϊκής ζήτησης (80% μέσω αγωγών και το υπόλοιπο μέσω LNG)

«Ταφροποίηση»: Η Λέξη της Χρονιάς για το 2024 και Όχι Μόνο…

«Ταφροποίηση»: Η Λέξη της Χρονιάς για το 2024 και Όχι Μόνο…

Στο εξωτερικό, εδώ και κάποιες δεκαετίες, είθισται στο τέλος κάθε έτους να επιλέγεται «η λέξη της χρονιάς», δηλαδή η λέξη ή ο όρος εκείνος που θεωρείται ότι κυριάρχησε περισσότερο στη δημόσια σφαίρα τη χρονιά που λήγει. Η στήλη θα επιλέξει μία λέξη που, αν και μάλλον προέκυψε μόλις στο τέλος του 2024, σίγουρα περιγράφει τις γεωπολιτικές εξελίξεις που ξεκίνησαν ή - για να είμαστε ακριβέστεροι – που κυριάρχησαν εφέτος και, κατά πάσα πιθανότητα, θα δώσουν τον τόνο και για αρκετά ακόμη χρόνια σε κρίσιμες περιοχές του πλανήτη και – δυστυχώς για την Ελλάδα – ιδίως σε τμήματά του που περιλαμβάνουν τη χώρα μας. Πρόκειται για τη λέξη «ταφροποίηση», η οποία προήλθε από τις πρόσφατες τοποθετήσεις του έγκριτου καθηγητή Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκοντος στο ΕΚΠΑ, κ. Κωνσταντίνου Γρίβα

Τα «Μικρά Γράμματα» της Ηλεκτροκίνησης

Τα «Μικρά Γράμματα» της Ηλεκτροκίνησης

Η είδηση: Η αποτίμηση της Tesla ξεπέρασε στις 18 Δεκεμβρίου, το 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια για να σημειώσει νέο ιστορικό υψηλό μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ και συγχαρητήρια στον Elon Reeve για το τεράστιο επίτευγμα. Το energia.gr πραγματοποιεί ένα άλμα στο χώρο και προσγειώνεται στην Ελλάδα, όπου τα αυτοκίνητα Tesla κάνουν πολύ αισθητή την παρουσία τους στους δρόμους μας. Μερικά από αυτά έγιναν, όμως, μαζί με ηλεκτρικά αυτοκίνητα άλλων κατασκευαστών, αρνητικοί πρωταγωνιστές στους ίδιους δρόμους που τα «καμαρώνουμε», όταν ανήμερα Χριστουγέννων ακινητοποιήθηκαν μαζικά στην δύσκολη επιστροφή από την Αράχωβα. Αιτία, οι παιδικές ασθένειες της τεχνολογίας, ήτοι, οι περιορισμοί στην απόδοση των μπαταριών ιδίως όταν κάνει πολύ κρύο, ή πολύ ζέστη, αλλά στην Ελλάδα! Όταν οι οδηγοί των ηλεκτρικών αυτοκινήτων κατάλαβαν ότι τα πράγματα…σκουραίνουν, έψαξαν να βρουν σημεία φόρτισης των μπαταριών τους. Φευ! Δεν βρήκαν κανένα, με τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε. Ευθύνονται οι κάτοχοι αυτών των οχημάτων για το πρόβλημα; Είναι προφανές ότι υπέχουν ατομική ευθύνη, αφού φαίνεται ότι δεν είχαν διαβάσει τα μικρά γράμματα στα εγχειρίδια οδηγιών του αυτοκινήτου τους, ούτε είχαν φροντίσει να ενημερωθούν για τα προβλήματα που μπορεί να εμφανίσει μια τόσο καινούργια τεχνολογία. 

Νέοι Παίκτες Απειλούν την Δύση

Νέοι Παίκτες Απειλούν την Δύση

Η παντοκρατορία της Δύσης για πρώτη φορά απειλείται σοβαρά από νέους παίκτες, που διεκδικούν κι αυτοί ένα σημαντικό κομμάτι  της πίτας,  προκαλώντας  ακόμη και αλλαγή συνόρων. Η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία αλλά και η Τουρκία επιχειρούν να ξαναγράψουν την παγκόσμια ιστορία, διεκδικώντας μεγαλύτερο ρόλο στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Η Ρωσία ετοιμάζεται να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μετά από σχεδόν τρία χρόνια πολέμου, προσπαθώντας να αποκομίσει τα μεγαλύτερα οφέλη στην τελική ευθεία. Δεν έχει κρύψει τι θέλει. Επιθυμεί την προσάρτηση  τεσσάρων  ουκρανικών περιφερειών: Ντονέτσκ. Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα και την διασφάλιση ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν τα εδάφη της Ουκρανίας ως στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ. Το Κίεβο από την άλλη επιχειρεί την τελευταία αντεπίθεσή του, προκειμένου να

Με την Πλάτη στον Τοίχο

Με την Πλάτη στον Τοίχο

Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Ντόναλντ Τραμπ για πολλά, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις του: Και στις τρεις προεκλογικές εκστρατείες του πορεύτηκε με το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική». Ακόμα κι αν αποδεχτεί κανείς πως η πρώτη εκλογή του το 2016 ήταν αναπάντεχη και πως η πρώτη θητεία του χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανείς για τα μεταπολεμικά δεδομένα πολιτικές προσεγγίσεις, μόνο οι πιο αφελείς θα υποστήριζαν πως όσα συμβαίνουν το 2024 είναι απρόσμενα. Ποιος εξεπλάγη λοιπόν όταν σήμερα το πρωί διαβάσαμε τον ωμό εκβιασμό του προς την Ευρώπη «είτε αγοράζετε περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, είτε θα υποστείτε δασμούς»; Σίγουρα όχι όλοι όσοι παρακολουθούμε τις δηλώσεις των υψηλόβαθμων αξιωματούχων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού

Κερδισμένοι και Χαμένοι στην Ευρωπαϊκή Αγορά Αερίου

Κερδισμένοι και Χαμένοι στην Ευρωπαϊκή Αγορά Αερίου

Αν και σε κατάσταση πολέμου εδώ και περίπου τρία χρόνια, η Ρωσία συνεχίζει να στέλνει φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω αγωγών που διασχίζουν την Ουκρανία. Το γεγονός αυτό διατήρησε τη ροή εσόδων και για τα δύο «στρατόπεδα», ενώ προσπαθούν να αλληλοεξοντωθούν. Ωστόσο, στις 31 Δεκεμβρίου λήγει η ισχύουσα πενταετής συμφωνία των δύο χωρών και ενδέχεται να μην ανανεωθεί. Το Κίεβο δηλώνει ότι δεν θα προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για παράταση της συμφωνίας. Φαίνεται πως η κυβέρνηση Ζελένσκι έχει αποφασίσει ότι το οικονομικό κόστος για την ίδια από τη διακοπή της διαμετακόμισης φυσικού αερίου (θα χάσει τα τέλη που προβλέπει η συμφωνία) είναι μικρότερο από το πιθανό κόστος που θα είχε η Μόσχα χάνοντας αγορές και έσοδα εφόσον η συμφωνία δεν ανανεωθεί

Συρία: Ο Επισκέπτης Από την Άγκυρα στους Γκαουλάιτερ της Δαμασκού και τα Λαλίστατα Χείλη στην Αθήνα

Συρία: Ο Επισκέπτης Από την Άγκυρα στους Γκαουλάιτερ της Δαμασκού και τα Λαλίστατα Χείλη στην Αθήνα

Η επίσκεψη Καλίν στη Δαμασκό και οι επαφές του με την ηγεσία του νέου – ή, έστω, του εν διαμορφώσει – καθεστώτος της Συρίας θυμίζουν είτε επίσκεψη αξιωματούχων της κυβέρνησης του Γ΄Ράιχ σε γκαουλάιτερ κατεκτημένης χώρας είτε Σοβιετικών επισήμων σε χώρα του Σιδηρού Παραπετάσματος στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Πρόκειται για επίσκεψη εκπροσώπου του «κέντρου» προς τους αξιωματούχους χώρας υποτελούς. Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ καταστρέφει κάθε στρατιωτική υποδομή της Συρίας όχι τόσο για να μην πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών αλλά για να διασφαλιστεί ότι στην επικράτεια της χώρας δεν θα δεσπόζει, στο εξής, μία κεντρική εξουσία ικανή να πειθαναγκάσει με το μονοπώλιο της κρατικής βίας τον οποιονδήποτε θέλει να την αμφισβητήσει εμπράκτως