Πεμ, 20 Οκτωβρίου 2016 - 15:05
Μπορεί οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ( CO2) και γενικότερα οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ( GHG’ s) να έχουν δαιμονοποιηθεί απολύτως καθώς ο γενναίος μας, αλλά αναιδής, νέος κόσμος (κατά παράφραση του Brave New World του γνωστού μελλοντολογικού μυθιστορήματος του Aldous Huxley) «μάχεται» για να σώσει την βιόσφαιρα από «βέβαιη καταστροφήι» με στόχο πλέον το υπερφιλόδοξο +1.50 C (που πολλοί έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν ως υπογραφή τους θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δηλώσουν την πλήρη συμμόρφωση τους, προς μία μάλλον φιλοσοφική έννοια), όμως ο δρόμος για την απανθρακοποίηση ( decarbonisation) δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Και αυτό διότι βασίζεται σε ένα πλέγμα νέων τεχνολογιών και ρυθμίσεων στην λειτουργία της αγοράς που είναι απαραίτητες, αλλά αρκετές φορές δύσκολες στην εφαρμογή τους, έτσι ώστε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, δηλ. τα επόμενα 25-30 χρόνια, να έχει υπάρξει μία μεταστροφή που θα επιτρέψει την βιώσιμη διείσδυση των ΑΠΕ, του «ευγενούς» φυσικού αερίου και της κακής (για ορισμένους) αλλά απαραίτητης, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πυρηνικής ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μίγμα