Σχόλιο

Νέοι Φόροι Βυθίζουν την Οικονομία

Νέοι Φόροι Βυθίζουν την Οικονομία

Η φορομπηχτική πολιτική την οποία συνεχίζει η Κυβέρνησις Τσίπρα είναι εξ ολοκλήρου εσφαλμένη. Και πλανώνται ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών αν νομίζουν ότι με τις φορολογικές επιβαρύνσεις τις οποίες περιέχει ο νέος Προϋπολογισμός που κατετέθη στη Βουλή, θα πετύχουν τον στόχο της αναπτύξεως που έχουν θέσει για το 2017. Το πιθανότερο είναι η οικονομία θα παραμείνει για μια ακόμη χρονιά σε στασιμότητα. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από την εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού, για το 2017 έχει προβλεφθεί νέα αύξησις των φορολογικών εσόδων, παρά το γεγονός ότι αυτή κάθε άλλο παρά διευκολύνει την ανάκαμψη

Παρουσίες και Συμπεριφορές

Παρουσίες και Συμπεριφορές

Κατά τη χθεσινή λαμπρή εκδήλωση που οργάνωσε ο Όμιλος Μυτιληναίος για να εορτάσει τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Αλουμίνιον Ελλάδος, στο Δίστομο Βοιωτίας, και τα 10 χρόνια από την εξαγορά της εταιρείας (από την Καναδική ALCAN) και την έκτοτε αναπτυξιακή της πορεία, παρίστατο ως τιμώμενο πρόσωπο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κος Προκόπης Παυλόπουλος. Αφού προβλήθηκε ένα άκρως ενδιαφέρον video documentary για την λειτουργία του εργοστασίου (βλέπε ανάρτηση στο www.energia.gr) και ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες του Διευθύνοντος Συμβούλου της Αλουμίνιον Ελλάδος, κ. Δημήτρη Στεφανίδη, και του Προέδρου του και Διευθύνοντα Συμβούλου του ομώνυμου Ομίλου, κ. Ευάγγελου Μυτιληναίου, ο κ. Παυλόπουλος παρέλαβε ένα εντυπωσιακό δώρο από μεταλλική σύνθεση που είχε παραχθεί στο εργοστάσιο. Αποχώρησε ευθύς αμέσως από το χώρο της εκδήλωσης χωρίς τελικά να ψελλίσει δημόσια ούτε ένα ευχαριστώ προς τους οικοδεσπότες

Γερμανικές Φαντασιώσεις

Γερμανικές Φαντασιώσεις

Στα χρόνια που μεσολάβησαν μετά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο ο εκάστοτε εκλεγόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο ηγέτης του Ελευθέρου Κόσμου στη μάχη εναντίον των δικτατόρων της Σοβιετικής Ενωσης. Η εκλογή του Ντόναλτ Τραμπ ήρε το αυτονόητο, κατά την άποψη βεβαίως των συστημικών πολιτικών του αντιπάλων. Ετσι λοιπόν, ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, κατά τη διέλευση από το Βερολίνο την περασμένη Πέμπτη, προέτρεψε τον κ. Τραμπ «να ορθώσει το ανάστημά του» στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Λησμόνησε, βεβαίως, ότι επί των ημερών της προεδρίας του ο κ. Πούτιν προσάρτησε την Κριμαία, επέβαλε τον έλεγχό του στην Ανατολική Ουκρανία και η Ρωσία αγκυροβόλησε στην Ανατολική Μεσόγειο. Ολα αυτά σε αγαστή συνεργασία με κάποιους από τους πομπώδεις ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Λυπηθείτε τη Χώρα Μου»

«Λυπηθείτε τη Χώρα Μου»

Σέρνεται εδώ και χρόνια, καλλιεργεί άρρωστες ελπίδες και προσδοκίες, ξυπνά αρχέγονες αντιλήψεις για τις συναλλαγές και λειαίνει όλες τις γωνίες που ταυτοποιούν το «φιλότιμο» του Έλληνα, όπως θα ’λεγε και ο Μπ. Ομπάμα. Και πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γιατί ρύθμιση χρέους, έτσι όπως τη θεωρούν οι αρμόδιοι στην Αθήνα και όπως την αναμένουν οι Έλληνες, δεν πρόκειται να υπάρξει. Όσο υπάρχουν εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη και όσο λειτουργούν κοινοβούλια στις πρωτεύουσες των χωρών που απολογούνται στους λαούς τους, διαγραφή του όλου ή μέρους του χρέους αποκλείεται. Όσοι ελπίζουν σε κάτι τέτοιο ή προπαγανδίζουν παρόμοιες ιδέες, κάνουν συνειδητά ή ασυνείδητα το ίδιο τραγικό λάθος. Σαν να διηγούνται ένα παραμύθι σε μικρά παιδιά

Κήρυγμα Υπέρ της Δημοκρατίας

Κήρυγμα Υπέρ της Δημοκρατίας

Όπως αναμενόταν, ο άνθρωπος είχε ετοιμαστεί για να απευθυνθεί από την Αθήνα προς ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα προς τους Αμερικανούς και τη Δύση. Ηταν φανερό ότι επιμελήθηκε ο ίδιος την ομιλία του, ως πολιτική παρακαταθήκη, γι’ αυτό και δεν έριξε ούτε μία ματιά σε χειρόγραφο, δεν κόμπιασε ούτε μία στιγμή. Δεν απαιτεί δε μεγάλη φαντασία για να αντιληφθεί κάποιος πόσο θα βοηθούσε το σκηνικό και πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η απήχηση αν την εκφωνούσε από την Πνύκα με φόντο την Ακρόπολη, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Και πόση βεβαίως θα ήταν η ωφέλεια για την Ελλάδα, αλλά ας όψονται η διαχρονική εσωτερική τρομοκρατία και όσοι την ανέχονται ή είναι ανίκανοι να την αντιμετωπίσουν...

Ο Κόσμος Αλλάζει. Εμείς Τι Κάνουμε;

Ο Κόσμος Αλλάζει. Εμείς Τι Κάνουμε;

Η ιστορική, και παγκοσμίου εμβέλειας, επίσκεψη του Μπ. Ομπάμα, τελειώνει σήμερα και οι κανονικοί ρυθμοί θα επιστρέψουν. Η τρόικα είναι εδώ, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, τα χρονοδιαγράμματα είναι στενά και τα περιθώρια εξαιρετικά περιορισμένα. Τα στοιχεία για την οικονομία είναι ενθαρρυντικά, αλλά μόνο τα μακρο-οικονομικά. Η πραγματική οικονομία στενάζει, οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κινούνται σε τεντωμένο σκοινί, οι καταναλωτές μειώνονται επειδή μειώνονται τα εισοδήματα. Ενώ ελλοχεύει ξανά ο φόβος νέων περιοριστικών μέτρων που πιθανότατα δεν θα αντέξουν τα νοικοκυριά και η αγορά. Επομένως, οι επόμενες εβδομάδες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, κυρίως ως προς τις λύσεις που θα βρεθούν για ελάφρυνση του χρέους χωρίς να υπάρξουν σκληρά μέτρα. Ο κόσμος αλλάζει.

Ο Τραμπ και η Εκλογική Εξέγερση των Νοικοκυραίων

Ο Τραμπ και η Εκλογική Εξέγερση των Νοικοκυραίων

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Το είδαμε στο ελληνικό και στο βρετανικό δημοψήφισμα, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Η αντισυστημική ψήφος είναι συνήθως βουβή. Ακολουθεί υπόγειες διαδρομές. Ειδικά όταν προέρχεται από μικρομεσαίους νοικοκυραίους με μάλλον συντηρητική ιδεολογία που δεν έχουν συνηθίσει να κάνουν πολιτικό θόρυβο, όπως οι δεδηλωμένοι αριστεροί και οι αμφισβητίες των κοινωνικών κινημάτων. Παρόλα αυτά, τόσο οι δημοσκόποι όσο και τα κατεστημένα Μίντια δεν έμαθαν το μάθημά τους. Συνέχισαν να διαβάζουν τα γεγονότα λες και βρισκόμαστε στο 2006. Γι’ αυτό και συνεχώς διαψεύδονται παταγωδώς, γεγονός που συρρικνώνει περαιτέρω την ήδη μειωμένη αξιοπιστία τους. Δεν τους είναι, άλλωστε, εύκολο να χωνέψουν το γεγονός ότι το μέχρι πριν μερικά χρόνια χειραγωγημένο ακροατήριό τους έχει περιέλθει σε κατάσταση εκλογικής ανταρσίας εναντίον των αρχουσών ελίτ. Πριν 10 χρόνια θα ήταν αδιανόητο ο Σάντερς, ένας σοσιαλιστής από το μικρό και ασήμαντο Βερμόντ, να διεκδικούσε επί ίσοις όροις το χρίσμα των Δημοκρατικών από την Κλίντον. Και βεβαίως θα ήταν αδιανόητο ένας τύπος όπως ο Τραμπ να έπαιρνε το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών και πολύ περισσότερο να εκλεγόταν πρόεδρος

Οι Επτά Ανατροπές που Μπορεί να Κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ

Οι Επτά Ανατροπές που Μπορεί να Κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ

Επτά μέτωπα στα οποία ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές, επηρεάζοντας τη ζωή των Αμερικανών και τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο, επισήμανε σε ανάλυσή της η εφημερίδα Financial Times, αν και σημειώνει ότι συνήθως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των προεκλογικών υποσχέσεων και της επίσημης πολιτικής

Η Ελληνική Ασυναρτησία

Η Ελληνική Ασυναρτησία

Η ​​διαδικασία προσαρμογής της χώρας στα ευρωπαϊκώς ισχύοντα, ως προς το θέμα της οικονομίας, περνάει ως φαίνεται σταδιακώς από το επίπεδο του δράματος σε φάση απορρίψεως του υφισταμένου πολιτικού συστήματος. Οι βουλευτές έχουν ουσιαστικώς αποσυρθεί από το προσκήνιο της κοινωνίας· απευθύνονται σε επιλεγμένα ακροατήρια ψηφοφόρων τους· υπάρχουν μόνον στην τηλεοπτική οθόνη, ακαταπαύστως αγορεύοντες ως δικηγόροι επαρχιακών δικαστηρίων, βαυκαλιζόμενοι ότι κατατροπώνουν τους αντιπάλους τους. Εξέλιπε πλέον η ελπίς ότι οι αντιπρόσωποι του έθνους μπορούν να αντιδράσουν με τρόπο αποτελεσματικό, ώστε να αναχαιτίσουν τη διαρκή συρρίκνωση εισοδημάτων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα διέψευσε οριστικά τις προσδοκίες όσων εκ προαιρέσεως αγαθής ή από αφέλεια επίστευσαν ότι η Αριστερά μπορεί να αποτελέσει τη δύναμη «ανατροπής». Επαιρόταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου όταν συνομολόγησε το πρώτο μνημόνιο ότι «έσωσε» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, διασφαλίζοντας την παραμονή της στη Ζώνη του Ευρώ

Τι Συμβαίνει στις Τράπεζες;

Τι Συμβαίνει στις Τράπεζες;

Οι Ελληνες φορολογούμενοι υποχρεώθηκαν να δώσουν στις τράπεζες 60 δισ. ευρώ για να τις κρατήσουν όρθιες. Τα 44 δισ. τα δανειστήκαμε από τους ξένους δανειστές και τα 16 δισ. μπήκαν με τον λεγόμενο αναβαλλόμενο φόρο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το σηματοδοτούν δύο βεβαιότητες και μία αβεβαιότητα: Πρώτη βεβαιότητα, οι φορολογούμενοι δεν θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους ποτέ. Δεύτερη, δεν υπάρχει πιστωτική επέκταση, στα αμέσως επόμενα χρόνια τα δάνεια θα περιορίζονται γιατί οι τράπεζες παραμένουν ζόμπι. Περίπου το 60% των κεφαλαίων τους (σε μία, σχεδόν το 90%...) είναι εικονικά – λογιστική προεξόφληση του αναβαλλόμενου φόρου. Και η αβεβαιότητα: Αν δεν αντιμετωπιστεί δραστικά το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων ίσως, σε 20 μήνες, η χώρα κινδυνεύσει να οδηγηθεί πάλι στα βράχια, αυτή τη φορά από τις τράπεζες, αν συμβεί να χρειαστούν και νέα κεφάλαια...

Ο Ερντογάν Μιλά με Όρους Ισχύος και Πολιτισμού και Όχι με Όρους … ΕΣΠΑ!

Ο Ερντογάν Μιλά με Όρους Ισχύος και Πολιτισμού και Όχι με Όρους … ΕΣΠΑ!

Δεν παραλείπει να μάς αναστατώνει τον τελευταίο καιρό ο Πρόεδρος της Τουρκίας με τις αλλεπάλληλες προκλητικές του δηλώσεις, περί Λωζάννης και διαφόρων άλλων θεμάτων, ενώ παράλληλα προβληματισμό αρχίζει να μας γεννά (κάλλιο αργά παρά ποτέ …) το φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας της γείτονος. Την ίδια στιγμή, τουρκικά στρατεύματα έχουν εισβάλει στη Συρία, ενώ ήδη συγκεντρώνονται και στα σύνορα Τουρκίας –Ιράκ. Θα πει κάποιος πως ο Ερντογάν προκαλεί την τύχη του, καθώς η πολιτική του σε Συρία και Ιράκ τον φέρνει αντιμέτωπο με τον ευρωατλαντικό παράγοντα, ενώ ακόμη πιο ευκαιριακή και ριψοκίνδυνη είναι η όψιμη προσέγγιση με τη Μόσχα. Όλα αυτά – και πολλά περισσότερα επιβαρυντικά της τελικής τύχης του νέο-οθωμανού Σουλτάνου – τα προσυπογράφουμε! Όμως υπάρχει κάτι άλλο, πιο διαρκές, πίσω από αυτό: ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας εκφράζει μία βούληση ισχύος η οποία ερείδεται σε πολιτισμικά μεγέθη με μεγάλο βάθος στο χρόνο και χωρίς κανένα κόμπλεξ έναντι της Δύσης

Η Χώρα που Δεν Θέλει Επενδύσεις

Η Χώρα που Δεν Θέλει Επενδύσεις

Α​​ν πραγματικά ο Αλέξης Τσίπρας εννοούσε αυτά που έλεγε τους τελευταίους μήνες –σαν να είδε ξαφνικά το φως το αληθινό– περί ανάγκης επενδύσεων, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα πρέπει να νιώθει πολύ απογοητευμένος. Οχι μόνο γιατί για επενδύσεις μιλάει και επενδύσεις δεν βλέπουμε, αλλά κυρίως γιατί το επενδυτικό κλίμα χειροτερεύει συνεχώς. Το αποδεικνύουν διάφορες μετρήσεις διεθνών οργανισμών και ινστιτούτων για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, φαίνεται καθαρά από τις διαθέσεις στελεχών της κυβέρνησης και του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται σαφές από τις επιδόσεις του κράτους, που παραμένει αγκυλωμένο σε λειτουργίες που αποθαρρύνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Και επειδή ίσως αυτά δεν είναι αρκετά, ήλθε η σημερινή κυβέρνηση (του Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή) να συμβάλει με την πολιτική της υπερφορολόγησης

Σκληρό Brexit, Απειλή ή Μπλόφα;

Σκληρό Brexit, Απειλή ή Μπλόφα;

Ο αρθρογράφος των Financial Times Munchau που χαρακτηρίζει ένα σκληρό Brexit «Διπλή Αυτοκτονία» δεν ανακάλυψε καθυστερημένα την Αμερική, απλά θύμισε κάτι που όλοι γνωρίζουν και ελάχιστοι το ψιθυρίζουν: Οτι μια τιμωρητική αντιμετώπιση της Βρετανίας στη διαπραγμάτευση αποχώρησης από την Ε.Ε. θα έχει σημαντικό κόστος και για τις δύο πλευρές, καθώς και ότι η υιοθέτηση μιας κοινής στάσης των «27» είναι ένα δύσκολο ζητούμενο. Μια ματιά στις διμερείς συναλλαγές Βρετανίας - Γερμανίας τόσο σε προϊόντα όσο και σε υπηρεσίες δείχνει όχι απλά ένα βαρύ κόστος και για τις δύο πλευρές, αλλά ένα πολύ βαρύτερο πλήγμα για το Βερολίνο. Αν η Βαλονία μπόρεσε να μπλοκάρει τη Συνθήκη CETA μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, γιατί να μην μπλοκάρει την όποια κοινή στάση ή και τελική συμφωνία Βρετανίας - Ε.Ε. για το Brexit η Ουγγαρία του Ορμπαν; Γερμανία και Γαλλία, που γνωρίζουν πολύ καλά το κόστος της υλοποίησης μιας σκληρής στάσης απέναντι στη Βρετανία, την επισείουν ως πολύ πιθανή κατάληξη της διαπραγμάτευσης για διαφορετικούς λόγους:

To 21o Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη»

To 21o Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη»

Εφέτος το ετήσιο συνέδριο που πραγματοποιεί το Ινστιτούτο Ενέργειας Να Ευρώπης κλείνει τα 21, αφού η οργάνωση του ξεκίνησε το 1996, αρκετά χρόνια πριν την ίδρυση του Ινστιτούτου. Όπως κάθε χρόνο το συνέδριο καλύπτει σχεδόν όλο το φάσμα του ενεργειακού τομέα θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να συμβάλλει στον δημόσιο διάλογο αλλά και να ενεργοποιήσει όσο περισσότερες δυνάμεις της αγοράς γίνεται. “Ενέργεια & Ανάπτυξη», ένας δηλωτικός τίτλος που σήμερα είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε. Και αυτό διότι η ανάπτυξη και η ανάκαμψη της οικονομίας που είναι επιθυμία όλων μας εξαρτάται από συγκεκριμένες αποφάσεις και δράσεις που στόχο έχουν επενδύσεις και σχετικές με αυτές δραστηριότητες, την αναβάθμιση και επέκταση υπαρχόντων υποδομών και γενικά την προώθηση νέων έργων και την υιοθέτηση νέων μοντέλων και προσεγγίσεων, με την ανταγωνιστικότητα να αποτελεί κοινό παρονομαστή. Υπό αυτή την έννοια ο ενεργειακός τομέας με την πολυμορφία και την δυναμικότητα που τον διακρίνει προσφέρεται ιδιαίτερα για την προώθηση της αναπτυξιακής διαδικασίας

Αφελληνισμός των Επιχειρήσεων και το Μήνυμα του Ευ. Μυτιληναίου

Αφελληνισμός των Επιχειρήσεων και το Μήνυμα του Ευ. Μυτιληναίου

Όλο και πιο συχνά εκπρόσωποι όλων των κλάδων επιχειρηματικότητος στην Ελλάδα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την απεθνικοποίηση ή την χρεωκοπία του ελληνικού επιχειρείν. Σημαντική η τελευταία δήλωσις του Ευάγγ. Μυτιληναίου από το βήμα της Ενώσεως Θεσμικών Επενδυτών την προηγούμενη εβδομάδα. «Οι ξένοι θα αγοράσουν όλη την χώρα, δεν θα υπάρχει καμία επιχείρηση στα χέρια μας», υπογράμμισε ο Έλληνας επιχειρηματίας. Οι αρνητικές εξελίξεις στην χώρα μας σχετικώς με τις επιχειρήσεις είναι ραγδαίες. Το σύμπλεγμα των απαγορευτικώς υψηλών φόρων, των μη ανταγωνιστικών επιτοκίων δανεισμού, το πρόβλημα της ρευστότητος, αλλά και η κατάστασις ακινησίας του τραπεζικού συστήματος δίνουν τρείς επιλογές στους επιχειρηματίες. Να πωλήσουν τις επιχειρήσεις τους, οι πιο σημαντικές και δυναμικές των οποίων αποτελούν σταθερό στόχο ξένων ομίλων, να χρεωκοπήσουν, και, τέλος να μετακομίσουν στο εξωτερικό

Η Πρόκληση του «Λιγνίτη»

Η Πρόκληση του «Λιγνίτη»

Μπορεί οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ( CO2) και γενικότερα οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ( GHG’ s) να έχουν δαιμονοποιηθεί απολύτως καθώς ο γενναίος μας, αλλά αναιδής, νέος κόσμος (κατά παράφραση του Brave New World του γνωστού μελλοντολογικού μυθιστορήματος του Aldous Huxley) «μάχεται» για να σώσει την βιόσφαιρα από «βέβαιη καταστροφήι» με στόχο πλέον το υπερφιλόδοξο +1.50 C (που πολλοί έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν ως υπογραφή τους θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δηλώσουν την πλήρη συμμόρφωση τους, προς μία μάλλον φιλοσοφική έννοια), όμως ο δρόμος για την απανθρακοποίηση ( decarbonisation) δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Και αυτό διότι βασίζεται σε ένα πλέγμα νέων τεχνολογιών και ρυθμίσεων στην λειτουργία της αγοράς που είναι απαραίτητες, αλλά αρκετές φορές δύσκολες στην εφαρμογή τους, έτσι ώστε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, δηλ. τα επόμενα 25-30 χρόνια, να έχει υπάρξει μία μεταστροφή που θα επιτρέψει την βιώσιμη διείσδυση των ΑΠΕ, του «ευγενούς» φυσικού αερίου και της κακής (για ορισμένους) αλλά απαραίτητης, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πυρηνικής ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μίγμα