Το ενεργειακό και πιο συγκεκριμένα οι εδώ
και χρόνια βαλτωμένες αλλά ουσιαστικές αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει κυρίως
στην αγορά ηλεκτρισμού αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα στην διαπραγμάτευση για
την μεγάλη συμφωνία, η το 3ο Μνημόνιο για να είμεθα πιο ειλικρινείς,
που θα ακολουθήσει την ενδιάμεση συμφωνία του Μαΐου, η οποία απ’ ότι φαίνεται
βαίνει προς ολοκλήρωση.
Σύμφωνα με πληροφορίες του
energia.
gr
στην
ενδιάμεση συμφωνία δεν θίγεται καθόλου το κεφάλαιο της ενέργειας, αφού οι
εταίροι δεν επιθυμούν να δυσκολέψουν περαιτέρω τα πράγματα σε αυτό το στάδιο.
Μοναδική αναφορά θα υπάρχει στην επίσης βαλτωμένη υπόθεση της πώλησης του ΔΕΣΦΑ
(έναντι πινακίου φακής) στην Αζέρικη
SOCAR, η οποία μπορεί μεν να μην είναι πολυεθνική αλλά αποτελεί
μία άκρως αδηφάγο επιχείρηση με κύριο μέτοχο την δυναστεία των Αλίεφ (άραγε
αυτή η πώληση δεν ενοχλεί τον υπερυπουργό κ. Λαφαζάνη;). Όπως και να έχει το πράγμα το «ενεργειακό»
παραφυλάει και οι Έλληνες διαπραγματευτές θα το
βρουν μπροστά τους στην επόμενη στροφή είτε είναι ο Ιούνιος είτε ο
Σεπτέμβριος, αφού ως γνωστό Ιούλιο και Αύγουστο οι καλοί Ευρωκράτες πηγαίνουν διακοπές.
Όπως είναι επίσης τοις πάσι γνωστό ότι επί
σειρά ετών η Ελλάδα έχει κάνει ότι μπορεί για να αναβάλλει, μεταθέτοντας για το
πολύ απώτερο μέλλον, οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή για τον εκσυγχρονισμό της
λειτουργίας της εγχώριας αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την δημιουργία
συνθηκών ανταγωνισμού, βάσει των προβλέψεων της ΕΕ, όπως ισχύει σχεδόν σε όλες
τις άλλες χώρες της ΕΕ. Και ενώ κάποια ενθαρρυντικά βήματα που έγιναν τα
τελευταία χρόνια με το
unbundling
της ΔΕΗ (βλέπε δημιουργία ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ και του λειτουργού της αγοράς, του ΛΑΓΗΕ),
τώρα κινδυνεύουν να ακυρωθούν πλήρως με την ήδη επιχειρούμενη από το ΠΕΠΑΝ
επιστροφή των πάντων στην απόλυτη επικυριαρχία της ΔΕΗ. Και ασφαλώς ούτε λόγος
να γίνεται για την διαδικασία ΝΟΜΕ που θα έπρεπε να είχε εφαρμοσθεί από το
καλοκαίρι του 2014 (όπως είχε αναλάβει υποχρέωση έναντι των Βρυξελλών να πράξει
η κυβέρνηση), η οποία θα επέτρεπε στους ανεξάρτητους προμηθευτές την αγορά από
τη ΔΕΗ, μέσω δημοπρασιών, ποσοτήτων
«λιγνιτικής» και «υδροηλεκτρικής» ενέργειας έτσι ώστε αυτοί να αποκτήσουν
πρόσβαση στον ανταγωνιστικό, και φθηνότερο, ενεργειακό μίγμα της ΔΕΗ. Μία
σημαντική κατά τα άλλα αλλαγή από το παρόν σύστημα λειτουργίας της αγοράς η
οποία ικανοποιούσε τους όρους του
ανταγωνισμού. Όμως και αυτή είναι
καταδικασμένη να μην προχωρήσει υπό τις κρατικο-συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις του
υπουργού ΠΑΠΕΝ, ο οποίος όπως έχει επανειλημμένως και ευθαρσώς δηλώσει στόχος
του είναι η πλήρης κρατικοποίηση του ενεργειακού τομέα χωρίς εξαιρέσεις και
παράθυρα.
Όπως έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί μέσω
της στήλης, ο Π. Λαφαζάνης αν και μέλος μίας κυβέρνησης της οποίας ο
πρωθυπουργός έχει δημόσια δεσμευθεί υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη
και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εν τούτοις συμπεριφέρεται ως αρχηγός ανεξάρτητου
καπετανάτου με δηλωμένες όχι μόνο τις άκρως αντιευρωπαϊκές του θέσεις αλλά και
σταθερές απόψεις που αμφισβητούν πλήρως τους κανόνες της αγοράς, από την οποία
όμως αποβλέπει στην άντληση εσόδων για στήριξη του κρατικού προϋπολογισμού,
προς διαιώνιση του απέραντου κομματικού και αδηφάγου κρατικού μηχανισμού.
Όμως, την εκτός Ευρωπαϊκού πλαισίου πορεία
και συμπεριφορά του πολυπράγμονος υπουργού ΠΑΠΕΝ, η κυβέρνηση Τσίπρα θα την
βρει μπροστά της αφού στο Β’ Γύρο των διαπραγματεύσεων για το μεγάλο πακέτο
χρηματοδοτικής βοήθειας από την ΕΕ, οι Ευρωπαίοι εταίροι, όπως έχουν διαμηνύσει
στην Αθήνα, θα είναι αμετακίνητοι στις θέσεις τους αφού πολύ σωστά θεωρούν ότι
η μη τήρηση από διαδοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις των προβλεπόμενων για το
άνοιγμα των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, αποτελεί αθέμιτο
ανταγωνισμό και μία σαφή διαφοροποίηση επί της αρχής λειτουργίας των αγορών, κάτι
που δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν
άλλο. Για αυτό όπως μας ενημερώνουν καλά πληροφορημένες πηγές της Κομισιόν
ουδεμία πρόοδος θα συντελεσθεί στο Β’ γύρο εάν η Αθήνα δεν εγκαταλείψει τις
ιδεοληψίες της και τα σχέδια της περί απόλυτου κρατικού ελέγχου της αγοράς
ενέργειας.
Με άλλα λόγια οι προσεχείς πολιτικές
εξελίξεις αναγκαστικά θα περάσουν μέσα από το κεφάλαιο της Ενέργειας το οποίο σημαίνει ότι εάν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
πράγματι επιθυμεί την παραμονή της στο Ευρωπαϊκό σύστημα θα πρέπει να
προχωρήσει σε βαθιές τομές, είτε αυτές
λέγονται ανασχηματισμός, πολιτική μετάλλαξη ή ακόμη και εκλογές. Σήμερα μπορεί
να κερδηθεί χρόνος και να περάσουμε τις συμπληγάδες του καλοκαιριού με την ενδιάμεση συμφωνία, το αύριο όμως θα
είναι αβέβαιο και σκοτεινό όσο η
κυβέρνηση και οι συνιστώσες της συνεχίζουν να αντικρούουν τις βασικές
αρχές πάνω στις οποίες έχει δομηθεί το σημερινό οικονομικό και επιχειρηματικό
γίγνεσθαι της ΕΕ, όπου ο ανταγωνισμός και η ενιαία εσωτερική αγορά αποτελούν αδιαπραγμάτευτο
επίτευγμα και ακρογωνιαίο λίθο του όλου οικοδομήματος.