Είναι προφανές ότι διεξάγεται ένας υπόγειος πόλεμος στο εσωτερικό των Θεσμών σχετικά με το ύψος του δημοσιονομικού κενού που προβλέπεται για την τριετία 2016-2018. Οι Ευρωπαίοι, αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος, εμφανίζονται πιο διαλλακτικοί με την Ελλάδα και δείχνουν έτοιμοι να συζητήσουν για μια λιγότερο σκληρή λιτότητα. Αρκεί βεβαίως να τηρηθούν τα υπεσχημένα το καλοκαίρι, ήτοι ασφαλιστικό, φορολογική μεταρρύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις, υπερταμείο, αποκομματικοποίηση του κράτους.
Από την άλλη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμφανίζεται να επιμένει στη σκληρή γραμμή Τόμσεν για επιπλέον μέτρα έως 9 δισ. ευρώ. Και το bra de fer θα συνεχιστεί επί ελληνικού εδάφους, όταν με το καλό επιστρέψουν οι δανειστές, σίγουρα μετά το Eurogroup.
Είναι προφανές ότι υπάρχει διαφορετική αντίληψη για την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική οικονομία και στην κοινωνία. Και είναι ακόμη πιο προφανές ότι δεν μπορεί η Ελλάδα και καμιά κυβερνητική πλειοψηφία να αντέξει μέτρα της τάξης του 4%-5% του ΑΕΠ. Ο συμβιβασμός των δύο αντικρουόμενων πλευρών είναι η μόνη λύση για να αρθεί το αδιέξοδο, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν περιθώρια για πανηγυρισμούς από την Αθήνα σε μια πιθανή χαλάρωση των μέτρων. Η συμφωνία του καλοκαιριού από μόνη της είναι σκληρή και θα φέρει σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις. Το μόνο που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι να βρει το σωστό μείγμα των παρεμβάσεων, ώστε να μειωθούν οι εντάσεις που θα χειροτερεύσουν την κατάσταση. Η χθεσινή έκκληση του ΣΕΒ για περιορισμό των δαπανών και αποφυγή του φορολογικού στραγγαλισμού των επιχειρήσεων πρέπει να εισακουστεί από τους αρμόδιους. Δεν μπορεί να πληγούν τα συνήθη υποζύγια του συστήματος, την ίδια στιγμή που συνεχίζεται η διόγκωση του κράτους.
Η κυβέρνηση έχει μια ευκαιρία να πάρει ανάσα, αρκεί να είναι σε θέση να εφαρμόσει μια δημοσιονομική πολιτική που θα στηρίζεται στη μείωση των δημοσίων δαπανών κι όχι στην υπερφορολόγηση.
(Πηγή: Ημερησία)