Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση προειδοποιεί ότι η αδράνεια, ή οι ανεπιτυχείς προσπάθειες διαφοροποίησης των πηγών εσόδων των εταιρειών του κλάδου, θα αποτελέσουν τους κίνδυνους που ορθώνονται, τόσο για τις οικονομίες των παραγωγών-χωρών, όσο και ευρύτερα, των παγκόσμιων αγορών.
«Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο της πρόσφατης ιστορίας, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει θεμελιώδης αλλαγή στα μοντέλα ανάπτυξης αυτών των χωρών», σχολίασε ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέγειας, Fatih Birol.
Οι διαρθρωτικοί παράγοντες, όπως είναι η απότομη άνοδος στην παραγωγή αμερικανικού σχιστολιθικού πετρελαίου, που αφαιρεί σημαντικό μερίδιο αγοράς από ανταγωνιστές όπως είναι η Σαουδική Αραβία και η Νιγηρία, καθώς και οι προσπάθειες για μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων, ώστε να επιβραδυνθεί η κλιματική αλλαγή έχει ήδη ασκήσει πιέσεις στον προϋπολογισμό των παραγωγών, τονίζει ο IEA.
«Όταν εξετάζουμε αυτές τις χώρες, κατά μέσο όρο συγκεντρώνυν πάνω από το 70% των κρατικών εσόδων τους από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο», αναφέρει ο κ. Birol, προσθέτοντας ότι «αυτοί που είναι υπό πίεση εξαιτίας των τιμών, είναι υπό πίεση από τις ποσότητες πετρελαίου που εξάγουν, αλλά και από την αύξηση του πληθυσμού». Ο Οργανισμός εκτιμά ότι η ζήτηση για πετρέλαιο θα αυξηθεί κατά 10%, έως το 2040 και θα διαμορφωθεί στα περισσότερα από 106 εκατ. βαρέλια ημερησίως, στο πλαίσιο του «Σεναρίου Νέας Πολιτικής», ενώ η ζήτηση για φυσικό αέριο, την ίδια περίοδο, θα αυξηθεί κατά 40%.
«Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται σε ένα περιβάλλον όπου θα επικρατούν χαμηλότερες τιμές για το αργό», αναφέρει μεταξύ άλλων στην έκθεσή του ο IEA, προσθέτοντας ότι «σε περίπτωση που οι τιμές πετρελαίου παραμείνουν σε ένα εύρος μεταξύ 60-70 δολαρίων ανά βαρέλι, τα καθαρά έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν θα επανέλθουν στα επίπεδα του 2014-2015, οδηγώντας σε σωρευτική απώλεια εσόδωντης τάξης των 7 τρισ. δολαρίων έως το 2040».
Καταλήγοντας, η έκθεση του Οργανισμού αναφέρει ότι «οι επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις θα έχουν πολλές επιπτώσεις στις αγορές ενέργειας και στις προσπάθειες επίτευξης παγκόσμιων περιβαλλοντικών στόχων», ενώ επισημαίνει ότι «διακυβεύονται πολλά περισσότερα από όσα μπορεί κανείς να εκτιμήσει.»