ηλικία, ιδίως αν άσκησε εξουσία για 16 χρόνια και έχει υποστεί τουλάχιστον ένα στρατιωτικό πραξικόπημα όπως ο Ερντογκάν. Η Τουρκία του Ερντογκάν αισθάνεται διεθνώς απομονωμένη και με ελαχίστους «φίλους», αμφιβόλου αξιοπιστίας (Κατάρ, Ιράν και Ρωσσία). Ο κίνδυνος των Αμερικανικών κυρώσεων επικρέμαται ως Δαμόκλειος σπάθη επί της Τουρκικής οικονομίας, τα περιοριστικά μέτρα της Ευρωπαϊκής ΄Ενώσεως, όσον ελαφρά και αν είναι εν σχέσει με τις Τουρκικές αλητείες στην Κυπριακή ΑΟΖ (μέλους της ΕΕ), προκαλούν φυγή της ανωτέρας τάξεως της Τουρκίας στο εξωτερικό. Οι σύμμετρες κινήσεις της νομίμου Κυπριακής κυβερνήσεως αποδεικνύονται αποτελεσματικές έναντι των τεραστίων εξόδων του Ερντογκάν ν’ αποκτήσει ερευνητικά γεωτρύπανα,τα οποία προκαλούν οξύτατες αντιπολιτευτικές επικρίσεις κυρίως από τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Η διευρυνομένη εμπλοκή της Γαλλικής ΤΟΤΑΛ στην αξιοποίηση της Κυπριακής υφαλοκρηπίδος, εν συνδυασμώ με την παρουσία του Γαλλικού στόλου στα λιμάνια της ελευθέρας Κύπρου, προκαλεί νευρική κρίση στον «Πορθητή.
Οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν ευρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση και το Κεμαλικό καθεστώς, που μέχρι πρότινος κυριαρχούσε στην γείτονα χώρα, είναι ακέφαλον. Οι χιλιάδες συλλήψεις αντικαθεστωτικών έχουν προκαλέσει αποδυνάμωσι της Τουρκικής αεροπορίας, από την οποία λείπουν τέσσαρα από τα 5 προηγούμενα στελέχη της. Ο στρατός ξηράς έχει εμπλακεί με τους Κούρδους στη βόρειο Συρία, τους οποίους υποστηρίζουν οι Αμερικανοί και το Τουρκικό ναυτικό ανησυχεί ότι το Ελληνικό σύντομα θα ενισχύσει τον «Μεσογειακό» του στόλο με δύο Γαλλικές φρεγάτες συν μία κορβέττα ανανεωμένη και άλλη να εκσυχρονίζεται, ενώ αποκτά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας με ισχυρά ραντάρ.
Η μεγαλύτερη ανησυχία του Ερντογκάν προέρχεται από την καθυστερημένη μεν αλλά τελείως φυσιολογική συνεννόηση των δύο αρχαιοτέρων λαών της Μεσογείου: Των Εβραίων και των Ιώνων («Γιουνάν» στα Τουρκικά οι Ελληνες) επί κοινών συμφερόντων.
Όταν «πάλι με χρόνους και καιρούς», η Ελλάδα παύσει να είναι Γερμανική αποικία, ο Ερντογκάν βλέπει με τρόμο ένα «μικρό Δαυίδ εναντίον Γολιάθ». Αυτό όμως τον κάνει τώρα επίφοβο.
Ο φόβος υπήρξε πάντοτε αίτιον πολεμικών συρράξεων. Το φόβητρο της ανερχομένης Αθήνας προκάλεσε την πρώτη εισβολή των Σπαρτιατών στην Αττική το 431 π.Χ., μας λέγει ο Θουκυδίδης για τα αίτια του φοβερού τριακονταετούς πολέμου, του Πελοποννησιακού. Οι ανησυχίες της Μεγάλης Βρεταννίας από την ανάπτυξη του Αυτοκρατορικού Γερμανικού ναυτικού έφεραν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τον δεύτερο, λόγω της υπεροχής της Λούφτβαφε. Οι προκλήσεις της Σοβιετικής Ενώσεως στα Ελληνικά βουνά (1946-49), ο αποκλεισμός του Βερολίνου (1948-49), ο πόλεμος της Κορέας (1950-53) και η Κουβανική κρίση (1962) επέβαλαν τον «ψυχρόν πόλεμο» υπό της Αμερικής, με τον συγκρατημό (containment) της Ρωσσίας μέχρις και επί των ημερών μας.
Τούτο δεν σημαίνει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται αφεύκτως στην περίπτωση των Τουρκοελληνικών σχέσεων. Αλλες οι αναλογίες. Μην τρέφει όμως ψευδαισθήσεις ο Κυρ. Μητσοτάκης ότι μια «επίθεση φιλίας και συνεργασίας» που μοιάζει να ετοιμάζεται, θα πτοήσει το φόβημα Ερντογκάν.