Σε συνέντευξή του στο Reuters, ο κ. Birol είπε ότι όχι μόνο οι καθιερωμένες τεχνολογίες, όπως αυτές που σχετίζονται άμεσα με την παραγωγή ηλιάκης και αιολικής ενέργειας θα πρέπει να ενισχυθούν, αλλά εξίσου και οι τεχνολογίες που σχετίζονται με τις μπαταρίες ιόντων λιθίου και τη χρήση ηλεκτρόλυσης για την παραγωγή υδρογόνου από νερό.
Εκτός από το γεγονός ότι οι μπαταρίες ιόντων λιθίου αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των ηλεκτρικών οχημάτων και των ηλεκτρονικών συσκευών, οι μπαταρίες αυτές γίνονται όλο και περισσότερο και πιο σημαντικές στα ηλιακά και αιολικά πάρκα για την αποθήκευση ενέργειας όταν η φύση δεν κάνει το ρόλο της.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η έρευνα και εξόρυξη νέων κρίσιμων ορυκτών που σχετίζονται με όλες αυτές τις τεχνολογίες θα αυξηθεί εξαιρετικά τα επόμενα χρόνια.
Η παραγωγή μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών της επόμενης γενεάς όπως ο γραφίτης, το λίθιο και το κοβάλτιο θα πρέπει να αυξηθούν κατά περίπου 500% κατά 2050 για να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση για τεχνολογίες καθαρής ενέργειας, ανέφερε η Παγκόσμια Τράπεζα πριν λίγες μέρες.
Σύμφωνα με την ίδια αναφορά, θα χρειαστούν πάνω από 3 δισεκατομμύρια τόνοι ορυκτών και μετάλλων για την ανάπτυξη αιολικής ηλιακής και γεωθερμική ενέργειας, καθώς και για την αποθήκευση ενέργειας που απαιτείται για τη μετάβαση σε οικονομίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
Πολλά από τα κρίσιμα ορυκτά που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα παντώς τύπου, βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η εξόρυξη του τεράστιου αυτού όγκου κρίσιμων ορυκτών που ο κόσμος θα χρειαστεί θεωρείται ως ο μόνος δρόμος για την επίτευξη των στόχων της συμφωνίας των Παρισίων.
Ως γνωστόν,η συμφωνία επιδιώκει να περιορίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη στους 2 ° C ή και λιγότερο.
Η έκθεση «Minerals for Climate Action» αναφέρει ότι η ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, θα χρειαστεί μείωση των εκπομπών άνθρακα των αερίων του θερμοκηπίου κατά 50% έως το 2030 και στο καθαρό μηδέν έως το 2050.
Όλες οι μελέτες και ενδείξεις στηρίζουν την υπόθεση μιας πρώτης έκθεσης, που δημοσιεύθηκε το 2017, η οποία προειδοποίησε ότι όσο πιο φιλόδοξοι στόχοι τίθεται για ένα καλύτερο κλίμα στον πλανήτη μας, τόσο περισσότερα κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα θα χρειαστούν.
Ενώ οι τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αποθήκευσης ενέργειας απαιτούν περισσότερα ορυκτά, το αποτύπωμα άνθρακα της παραγωγής τους - από την εξόρυξη έως την τελική χρήση - θα αντιπροσωπεύει μόνο το 6% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που παράγονται από ορυκτά καύσιμα.
Είναι φανερό ότι απαιτείται περισσότερη ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση ορυκτών ενώ πρέπει να επισημανθεί ότι, ακόμη και αν τα ποσοστά ανακύκλωσης αυξηθούν για ορυκτά όπως ο χαλκός και το αλουμίνιο κατά 100%, η ανακύκλωση και η επαναχρησιμοποίηση δεν θα είναι ακόμη αρκετά για να καλύψη τη ζήτηση για τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αποθήκευση ενέργειας.
Ορισμένα μέταλλα, όπως ο χαλκός το μολυβδαίνιο και κυρίως οι σπάνιες γαίες, θα χρησιμοποιηθούν σε μια σειρά νέων τεχνολογιών, ενώ άλλα, όπως ο γραφίτης το κοβάλτιο και το λίθιο, θα είναι απαραίτητα για τις νέες προηγμένες μπαταρίες καθώς και για την αποθήκευση ενέργειας.
Κρίσιμα ορυκτά που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη χαμηλών εκπομπών άνθρακα
(Πηγή:“Minerals for Climate Action: The Mineral Intensity of the Clean Energy Transition” by The World Bank, 2020)
Αυτό σημαίνει ότι οποιεσδήποτε αλλαγές στην ανάπτυξη τεχνολογιών καθαρής ενέργειας έχουν σημαντικές συνέπειες στη ζήτηση για ορισμένα κρίσιμα ορυκτά.
H Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί για τις διαταραχές που προκαλεί ήδη ο covid-19 στις παγκόσμιες αγορές και ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες που βασίζονται στα ορυκτά χάνουν τα πλέον βασικά έσοδα τους.
Καθώς οι οικονομίες τους αρχίζουν να ανοίγουν ξανά, σημείωσε η τράπεζα, θα πρέπει να ενισχύσουν τη δέσμευσή τους στις αρχές της βιώσιμης εξόρυξης των κρίσιμων ορυκτών ώστε να περιοριστούν οι αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Λίγα λόγια για τον καθηγ. Κώστα Παπαβασιλείου,
Ομότιμος Καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξειδικευμένος στην έρευνα και οικονομοτεχνική αξιολόγηση των ορυκτών πρώτων υλών και ειδικότερα στην έρευνα των Υποθαλασσίων ορυκτών πρώτων υλών.
1987-1995: Επισκέπτης καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (Τμήμα Γεωλογίας), διδάσκοντας την έρευνα και αξιολόγηση των Υποθαλασσίων ορυκτών πρώτων υλών στο ειδικό μεταπτυχιακό τμήμα της UNESCO
2009-2010: Επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο – Καναδάς.
Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ (της Εθνικής Γεωλογικής και Μεταλλευτικής υπηρεσίας) μεταξύ 1981 - 1989 και 2010 - 2013.
2012-Σήμερα:Μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων της Ε.Ε σχετικά με την Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για τις ορυκτές πρώτες ύλες και την ενίσχυση της Κοινοτικής μεταλλευτικής βιομηχανίας (European Innovation Partnership on Raw Materials),και της ειδικής επιτροπής της Γ.Δ της Ε.Ε Enterprise&Industry για τις Σπάνιες Γαίες (ERECON)