σύμφωνα με όσα αναφέρει το turkmenistannews.net. Το Ναχτσιβάν που βρίσκεται ανάμεσα στο Ιράν και την Αρμενία και έχοντας μόνο ένα μικρό κομμάτι κοινών συνόρων με την Τουρκία, βασίστηκε εδώ και πολύ καιρό στο Ιράν για εισγωγές φυσικού αερίου για οικιακή θέρμανση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η κίνηση για την κατασκευή αγωγού έρχεται ύστερα από μια ανακοίνωση από τους προέδρους της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν τον Φεβρουάριο, ότι σχεδίαζαν να παρακολουθήσουν γρήγορα την κατασκευή του αγωγού, ο οποίος βρίσκεται σε αναμονή από το 2010, όταν υπογράφηκε για πρώτη φορά συμφωνία για την κατασκευή του.
Ο διαγωνισμός της BOTAŞ ζητά τη σχεδίαση ενός αγωγού που «τρέχει» περίπου 80 χιλιόμετρα από την ανατολική τουρκική πόλη Ιγντιρ, στους πρόποδες του όρους Αραράτ, μέχρι τα σύνορα με το Ναχτσιβάν, ικανό να μεταφέρει περίπου 2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, κάτι που είναι περισσότερο από τέσσερις φορές την κατανάλωση του θύλακα.
Οι εργασίες σχεδιασμού θα ολοκληρωθούν έως τις αρχές του 2021, πράγμα που σημαίνει ότι η γραμμή θα μπορούσε να κατασκευαστεί και να λειτουργεί ήδη από το 2022.
Το Ναχτσιβάν εισήγαγε ιρανικό αέριο στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής μεταξύ Μπακού και Τεχεράνης το 2004, σύμφωνα με το οποίο το Αζερμπαϊτζάν προμηθεύει φυσικό αέριο στην απομονωμένη βορειοδυτική μεθοριακή πόλη του Ιράν, την οποία δεν έχει προμήθεια φυσικού αερίου από το εσωτερικό του Ιράν.
Σε αντάλλαγμα, το Ιράν προμηθεύει το 85% του όγκου αυτού στο Ναχτσιβάν, με το υπόλοιπο 15% να ενεργεί ως τέλος διαμετακόμισης - όροι που το Μπακού επιδιώκει εδώ και μερικά χρόνια να διαπραγματευτεί εκ νέου.
Η προοπτική μιας ανταγωνιστικής γραμμής εφοδιασμού με φυσικό αέριο από την Τουρκία στο Ναχτσιβάν θα μπορούσε να πείσει την Τεχεράνη να είναι πιο επιδεκτική σε μείωση τιμών, αλλά η προγραμματισμένη γραμμή υπόσχεται να έχει ουσιαστικά ευρύτερο αντίκτυπο.
Η Τουρκία εισάγει επίσης ιρανικό αέριο, αλλά αυτή η ροή έχει σταματήσει από τις 31 Μαρτίου όταν μια επίθεση σαμποτάζ, την οποία οι τουρκικές αρχές "φόρτωσαν" στο Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), και η οποία ανάγκασε το κλείσιμο του αγωγού.
Η Άγκυρα δεν βιάζεται να επισκευάσει τη γραμμή, ισχυριζόμενη ότι η επίθεση είναι "ανωτέρα βία", που σημαίνει ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να αποζημιώσει την Τεχεράνη για τυχόν απώλειες.
Η επίθεση του Μαρτίου ήταν τελικά μία εξέλιξη σίγουρα ευνοϊκή για την Τουρκία.
Τον προηγούμενο μήνα, ο αναπληρωτής υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ δήλωσε σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη ότι η Άγκυρα σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τη διαθεσιμότητα φθηνού υγρού φυσικού αερίου (LNG) που παραδίδεται από πλοία για να αναγκάσει τους προμηθευτές φυσικού αερίου να μειώσουν τις τιμές τους.
"Αυτό είναι ένα μήνυμα στους υπάρχοντες προμηθευτές αγωγών μας ότι πρέπει να είναι ευέλικτοι", τόνισε.
Οι παγκόσμιες τιμές LNG ήταν ήδη σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα προτού η πανδημία COVID-19 τις αναγκάσει να μειωθούν ακόμα, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία μπόρεσε να αντικαταστήσει το ιρανικό αέριο με το LNG σε ένα κλάσμα του κόστους που χρεώνει η Τεχεράνη.
Και ενώ η απειλή μείωσης των εξαγωγών του Ιράν προς το Ναχτσιβάν μπορεί μόνο να βελτιώσει τη θέση της Άγκυρας στις συνομιλίες με την Τεχεράνη, η δυνατότητα μόχλευσης δεν τελειώνει εκεί.
Η Τουρκία προσπαθεί τους τελευταίους μήνες να βελτιώσει τις διαλυμένες σχέσεις της με την Ουάσιγκτον, η οποία με τη σειρά της πιέζει από καιρό την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να περιορίσουν τους οικονομικούς τους δεσμούς με το Ιράν.
Η προοπτική της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν να τερματίσουν ή να περιορίσει τις εισαγωγές φυσικού αερίου από το Ιράν σίγουρα θα αρέσει στα γεράκια στη διοίκηση του Τραμπ, ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι από τον περασμένο χρόνο οι ΗΠΑ έχουν γίνει ένας από τους κύριους προμηθευτές φυσικού αερίου της Τουρκίας. Από τον Φεβρουάριο, οι ΗΠΑ αντιπροσώπευαν το 18% των τουρκικών εισαγωγών φυσικού αερίου, σε σύγκριση με μόλις το 15% που έρχεται από το Ιράν.