πώς μπορείς να εμπνεύσεις σεβασμό εκτός; Πώς θα μετατραπείς σε αυτή την διεθνή πανίσχυρη δύναμη, που διακαώς επιθυμείς; Αυτό ισχύει στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία υφίσταται μια κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, όχι τώρα, όχι το τελευταίο διάστημα. Αλλά εδώ και πάνω από ένα χρόνο!
Ήταν τον Μάιο του 2019, όταν η Τουρκία πέρασε από τις απειλές στην πράξη, με τον Πορθητή να βάζει πλέον τρυπάνι εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Ένα περίπου μήνα αργότερα, στις 20 Ιουνίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προειδοποιούσαν τον Ερντογάν « με στοχευμένα μέτρα», τα οποία μεταφράστηκαν, όπως αποφασίσθηκε τον Ιούλιο του ίδιου έτους, στο «πάγωμα» της προενταξιακής βοήθειας ύψους 145,8 εκατ. ευρώ το 2019, το πάγωμα της υπογραφής νέας συμφωνίας στο τομέα των αεροπορικών μεταφορών και την αναστολή της χορήγησης δανείων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Βέβαια έκτοτε, έχουμε χάσει το μέτρημα για το πόσες φορές έχει μπει γεωτρύπανο στην Κυπριακή ΑΟΖ. Το δε Ορούτς Ρέις κάνει βόλτες ανενόχλητο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, με τον Ερντογάν να έχει απειλήσει με πόλεμο την Ελλάδα και με νέο Αττίλα την Κύπρο! Πραγματικά θα αναρωτηθεί κανείς, τι άλλο περιμένει η ΕΕ για να αντιδράσει έναντι των τουρκικών προκλήσεων, που συνεχώς κλιμακώνονται. Μπορεί τελικώς να απηύθυνε τελεσίγραφο στην Άγκυρα, απειλώντας την με σημαντικές κυρώσεις, ωστόσο δύσκολα αυτό θα πείσει και τον πλέον καλοπροαίρετο.
Και ενώ η Ένωση έχει εξαντλήσει κάθε όριο ανοχής και υπομονής με την Άγκυρα, δείχνει μια υπερβάλλουσα ευαισθησία για τα γεγονότα στην Λευκορωσία του δικτάτορα Αλεξάντερ Λουκασένκο, που βρίσκεται στην εξουσία από το 1994! Μάλιστα θεώρησε ότι το θέμα των κυρώσεων εις βάρος του Μίνσκ πρέπει να είναι πρώτο στην ατζέντα της άτυπης Συνόδου Κορυφής που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα. Περίεργα πράγματα και ένα εύλογο ερώτημα: Πώς μπορείς να παρέμβεις στα εσωτερικά τρίτων χωρών, εάν δεν έχεις τακτοποιήσει τα του οίκου σου; Όταν όμως στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Ρωσία, τα πράγματα αλλάζουν. Διότι ως γνωστόν το Μίνσκ ανήκει στην ρωσική ζώνη επιρροής. Είναι άραγε τυχαίο ότι προ ημερών το Βερολίνο διαμήνυσε ότι η Γερμανία θα είναι έτοιμη να επιβάλει διπλωματικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εάν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή βρίσκεται πίσω από την δηλητηρίαση του επικριτή του Κρεμλίνου Αλεξέι Ναβάλνι.
Είναι άραγε τυχαίο ότι την ίδια στιγμή καλεί σε διάλογο Ελλάδα και Τουρκία, αποφεύγοντας να υιοθετήσει την σκληρή στάση των Γάλλων συμμάχων της απέναντι στην άνευ προηγουμένου τουρκική επιθετικότητα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όταν υπάρχουν συμφέροντα, οικονομικά και άλλα. Διότι σε περίπτωση που η ΕΕ επιβάλει σκληρά μέτρα έναντι της Άγκυρας, θα επηρεασθούν κυρίως οι χώρες με την μεγαλύτερη έκθεση στην τουρκική οικονομία. Σε αυτές συγκαταλέγονται η Γερμανία, η Ιταλία και η Ισπανία. Και αυτό επιχειρεί να αποφύγει με κάθε τρόπο το Βερολίνο, που τυγχάνει αυτή την στιγμή να ασκεί και την προεδρία της ΕΕ και ταυτοχρόνως προσπαθεί να συνέλθει από την ζημιά που προκάλεσε ο κορωνοϊός στην οικονομία του.
Ιστορική απόφαση των ΗΠΑ
Εκτός ΕΕ, υπήρξε πάντως αντίδραση έστω και συγκεκαλυμένη. Οι ΗΠΑ προχώρησαν χθες σε μια ιστορική απόφαση. Ανακοίνωσαν την μερική άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο μετά από 33 χρόνια. Η απόφαση ελήφθη στο πλαίσιο του γνωστού νόμου «EastMed Act», ενώ θα συνεχισθεί η απαγόρευση πωλήσεως όπλων που έχουν φονικό χαρακτήρα (lethal weapon). Η άρση του εμπάργκο θα έχει ισχύ για το έτος 2020-2021 με δυνατότητα ανανεώσεως. Αν και το αμερικανικό ΥΠΕΞ έσπευσε να διευκρινίσει ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν συνδέεται με την τρέχουσα κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά με την στρατηγική αναβάθμιση της συνεργασίας με την Κύπρο, η χρονική συγκυρία που επιλέχθηκε δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Ειδικά αν αναλογισθεί κανείς ότι οι ΗΠΑ σε δύο μήνες έχουν εκλογές.