ομόλογό του, ζητώντας του να μην δοθούν οι άδειες για την εξαγωγή στρατιωτικού υλικού προς την Τουρκία. Τα αυτονόητα, δηλαδή. Το δε γερμανικό ΥΠΕΞ συνεχίζει να ομιλεί για την ανάγκη διαλόγου «για τα αμφιλεγόμενα ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο».
Είναι πλέον κοινή πεποίθηση ότι το Βερολίνο προσπαθεί να αποφύγει τις κυρώσεις έναντι της Τουρκίας με κάθε τρόπο, ακόμη και αν θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή ενότητα, ακόμη και αν είναι εις βάρος του ίδιου.
Διότι η προκλητική στάση της Άγκυρας δεν προσβάλει μόνο την ΕΕ, αλλά και την ίδια την Γερμανία, η οποία υποτίθεται ότι έχει αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Και αναρωτιέται κανείς γιατί η Γερμανίδα Καγκελάριος θέτει σε κίνδυνο το γόητρο της χώρας της αλλά και την ίδια την υστεροφημία της. Διότι πρόκειται αναμφίβολα για την τελευταία της θητεία στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως και στην Καγκελαρία. Και υποτίθεται ότι θέλει να αφήσει το στίγμα της τόσο εντός όσο και εκτός.
Όταν όμως τα συμφέροντα μετρούνται σε κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια, τότε η εξίσωση αλλάζει και η υστεροφημία της κ. Μέρκελ μπορεί να περιμένει. Είναι ενδεικτικό ότι οι σχέσεις των δύο χωρών, που ξεκινούν από την Συνθήκη Ειρήνης του 1761, σήμερα αξίζουν δισεκατομμύρια ευρώ. 50 δις συγκεκριμένα όπως ανακοίνωσε στις αρχές Οκτωβρίου η υφυπουργός Εμπορίου Gonca Yılmaz Batur.
Σύμφωνα με την ίδια, η Γερμανία είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας στην Ευρώπη, ενώ ο στόχος είναι να επιτύχουν μακροπρόθεσμα όγκο συναλλαγών 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σημειωτέον ότι το διμερές εμπόριο το 2019 ανήλθε στα 35,9 δισεκατομμύρια δολάρια.
Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων του ΟΗΕ UN Comtrade, για το έτος 2019 πρώτη στην λίστα με τις χώρες-προορισμούς των τουρκικών εξαγωγών είναι η Γερμανία με τουρκικές εξαγωγές ύψους 16.6 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Το Βερολίνο, με εξαγωγές ύψους 19.2 δισ. δολαρίων, βρίσκεται ιδιαίτερα ψηλά και στη λίστα με τους κορυφαίους εξαγωγείς προς την Τουρκία, καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση.
Οι σχέσεις Άγκυρας και Βερολίνου δεν αφορούν μόνο το εμπόριο αλλά επεκτείνονται και στο στρατιωτικό τομέα. Παρ΄ ότι η Γερμανία θεωρεί ότι η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στην Συρία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, παρ΄όλο που καταδικάζει απερίφραστα την τουρκική εμπλοκή στη Λιβύη, συνεχίζει απρόσκοπτα να εξοπλίζει την Τουρκία. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από την απάντηση της γερμανικής κυβερνήσεως σε επερώτηση του κόμματος της Αριστεράς, τους πρώτους επτά μήνες φέτος εγκρίθηκαν εξαγωγές όπλων ύψους 22,8 εκ. ευρώ προς την Τουρκία! Όταν για όλο το 2019 είχαν εγκριθεί 31,6 εκ. ευρώ και για ολόκληρο το 2018 μόλις 13 12,9 εκ. ευρώ.
Επιπροσθέτως, γερμανικές εταιρείες συμμετείχαν στην ανάπτυξη του τουρκικού στόλου drones. «Κατά τα έτη 2009 έως 2018, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξέδωσε συνολικά 33 άδειες για την παράδοση σχετικών ειδών και εξαρτημάτων και οι σχετικές εξαγωγές ανήλθαν συνολικά σε περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ», ανέφερε ενδεικτικώς το υπουργείο Οικονομικών σε απάντηση επερώτησης της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της Αριστεράς. Αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο, περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι τουρκικής καταγωγής ζουν στην Γερμανία, ενώ 3 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, 16 μέλη του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου, 48 μέλη Κοινοβουλίων Κρατιδίων και 423 μέλη Δημοτικών Συμβουλίων είναι τουρκικής καταγωγής.
Ο καθείς λοιπόν αντιλαμβάνεται ότι δεν θα είναι εύκολο να σπάσει αυτός ο δεσμός και το Βερολίνο έχει αποδείξει ότι όταν πρόκειται για τα συμφέροντά του, ούτε ΕΕ υπολογίζει, ούτε κανέναν. Και η περίπτωση της Τουρκίας δεν αποτελεί εξαίρεση.