Θυμίζουμε, απλώς, πως η εισβολή στην Κύπρο το 1974 πραγματοποιήθηκε ενώ η πολιτική κρίση από το σκάνδαλο Ουώτεργκέητ βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, αφήνοντας ουσιαστικά τις ΗΠΑ χωρίς Πρόεδρο. Και μην ξεχνάμε πως οι Τούρκοι τουλάχιστον δύο φορές είχαν σπεύσει να εκμεταλλευθούν το κενό εξουσίας στην Ελλάδα (Σεπτεμβριανά 1955, Ίμια 1996).
Και μιας και λέμε για τα Ίμια, να επιστήσουμε την προσοχή και στο επεισόδιο ανάμεσα σε σκάφος του Λιμενικού και τουρκική ακταιωρό που σημειώθηκε ακριβώς το πρωί των φετινών – τόσο «σημαδιακών» - Θεοφανείων και ενώ Άγκυρα και Αθήνα αναμένεται να ξεκινήσουν νέο γύρο διερευνητικών επαφών εντός του Ιανουαρίου.
Πιθανολογείται, εξάλλου, πως αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική πλευρά δεν σήκωσε και τους τόνους για το εν λόγω επεισόδιο, ώστε δηλαδή να μην δημιουργηθεί σκηνικό έντασης το οποίο θα επιδράσει εκβιαστικά προς την Ελλάδα ώστε να δεχθεί έναν … «ανέντιμο» συμβιβασμό.
Περιμένουμε, όμως, κάτι επωφελές από άλλον ένα γύρο διερευνητικών επαφών που θα έχει και αυτή τη φορά ως ατζέντα μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις και μόνο;
Το ότι λίγο πριν την έναρξη του 61ου γύρου διερευνητικών επαφών έχουμε τμηματική επέκταση των χωρικών μας υδάτων μόνο στο Ιόνιο, σε συνδυασμό με τη δήλωση του Υπουργού Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη πως «κόκκινη γραμμή» της χώρας είναι τα 6 ν. μ., προοιωνίζεται, άραγε, πως η ανακήρυξη της επέκτασης στο Αιγαίο θα τεθεί υπό διαπραγμάτευση, μολονότι αποτελεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της χώρας; Ή, αντίθετα, υπάρχει κίνδυνος θερμού επεισοδίου, μιας και το τουρκικό casus belli αφορά και το Ιόνιο;
Θυμίζουμε, επίσης, πως σε ανάρτησή του στο facebook o πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, μετά την επικύρωση της συμφωνίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, στα τέλη Αυγούστου, είχε αναφέρει πως στα Προεδρικά Διατάγματα που ήταν έτοιμα προς ψήφιση όταν παραιτήθηκε η επέκταση των χωρικών υδάτων συμπεριλάμβανε και τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, με τρόπο που, όπως ισχυρίστηκε, θα ακύρωνε το τουρκικό casus belli:
«Το πρώτο Προεδρικό Διάταγμα που είχα ετοιμάσει, συμπεριελάμβανε, μαζί με το Ιόνιο και την Νότια Πελοπόννησο, τα νησιά Κύθηρα και Αντικύθηρα. Ανάμεσα στα δύο, και ανάμεσα στο δεύτερο και την Κρήτη, προβλεπόντουσαν δύο διάδρομοι, προκειμένου να διασφαλιστεί η διεθνής ναυσιπλοΐα. Με αυτή την κίνηση καταρριπτόταν το επιχείρημα ότι τάχα η Ελλάδα θέλει να μετατρέψει το Αιγαίο σε κλειστή θάλασσα. Επιπλέον εξέθετε την Τουρκία και την ωθούσε να εγκαταλείψει στην πράξη τις περί πολέμου δηλώσεις της (θέμα που δεν θα αναλύσω δημόσια). Κατά συνέπεια υποχώρηση, και το λέω από τώρα, θα ήταν να μην προβλέπονται αυτές οι επεκτάσεις στα δύο νησιά». Βέβαια, προκύπτει το ερώτημα γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση δεν δημοσίευσε ποτέ τα εν λόγω Προεδρικά Διατάγματα…
Σε απάντηση στους ισχυρισμούς Κοτζιά, κύκλοι της σημερινής ηγεσίας του ΥΠΕΞ, επισήμαιναν τον Αύγουστο – και επανέλαβαν και πρόσφατα, με αφορμή το Π. Δ. 107/2020 «Περί κλεισίματος κόλπων και χάραξης ευθειών γραμμών βάσης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων» - πως η τυχόν συμπερίληψη των Κυθήρων και των Αντικυθήρων θα αύξανε την ένταση με την Τουρκία.
Η στήλη, αφού ευχηθεί όλες οι παραπάνω παρατηρήσεις μας να έχουν μόνο χαρακτήρα ιστορικής αναφοράς και όχι δυσοίωνης πρόβλεψης, επισημαίνει πως το ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών στην ανακοίνωσή του για το ως άνω Π. Δ., που αφορά τη χάραξη των ευθειών γραμμών βάσης αναφέρει ότι «το Προεδρικό Διάταγμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα επιφυλάσσεται για την άσκηση και στις λοιπές περιοχές της Επικράτειάς της των αντιστοίχων δικαιωμάτων της, όπως αυτά απορρέουν από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτυπώνει διεθνές εθιμικό δίκαιο».