Οι προοπτικές αυτές αφορούν τα «ξαδελφάκια» των ναυπηγείων, τα διαλυτήρια πλοίων, και ειδικότερα τα κέντρα πράσινης ανακύκλωσης πλοίων, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα στις διαλύσεις πλοίων σε όλο τον κόσμο κυριαρχούν χώρες όπως η Ινδία αλλά και το Πακιστάν, έχοντας τη μερίδα του λέοντος. Ωστόσο οι «πράσινοι» κανονισμοί της Ε.Ε. «ανάβουν κόκκινο» για να έχουν τα ευρωπαϊκά πλοία ως τελευταίο προορισμό τους τα διαλυτήρια της Ασίας.
Τουρκικό πλεονέκτημα
Αντίθετα, στην Τουρκία, η οποία έχει παράδοση δεκαετιών στη διάλυση πλοίων, ήδη σύμφωνα με πληροφορίες έχουν πάρει πιστοποίηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερα από έξι διαλυτήρια, με αποτέλεσμα να έχει αποκτήσει πλεονέκτημα όσον αφορά τουλάχιστον τα ευρωπαϊκά πλοία. Το project «πράσινα διαλυτήρια» είναι μια ιδέα που κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες στον Πειραιά, χωρίς ωστόσο να καταστεί εφικτή η υλοποίησή της. Πρόκειται για μια βιομηχανία που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδώσει, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, τα δισ. δολαρίων που διακινούνται στην Ασία, αλλά σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα μπορεί να αποφέρει οφέλη για την Ελλάδα σε πολλούς τομείς, αφού εκτός των άλλων θα έχουμε και πρόσβαση σε ανακυκλώσιμες πρώτες ύλες, ανταλλακτικά πλοίων, και κυρίως σε χάλυβα.
Παρέμβαση Κορκίδη
Χαρακτηριστική είναι και η παρέμβαση του προέδρου του ΕΒΕΠ Βασίλη Κορκίδη, ο οποίος τονίζει ότι: «Το ΕΒΕΠ θα υποστηρίξει μία τέτοια επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα και από την αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων της Ε.Ε. ώστε να μη χαθεί ένα ακόμη “όπλο” για την ανάπτυξη της οικονομίας, την υποστήριξη της ναυτιλίας αλλά και της γενικότερης προσπάθειας ανοίγματος θέσεων εργασίας. Μια τέτοια δραστηριότητα θα διεύρυνε το cluster των ναυπηγοεπισκευαστικών και συναφών δραστηριοτήτων με οφέλη εξόφθαλμα προφανή. Το ΕΒΕΠ, πρόσφατα, με επιστολή του στα συναρμόδια υπουργεία, υποστήριξε τη θέση ότι τα ελληνικά ναυπηγεία μπορούν να ναυπηγήσουν κάθε τύπο πλοίου δεδομένου ότι στις ελληνικές ναυπηγικές μονάδες υπάρχει ζέουσα τεχνογνωσία η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί. Πόσο μάλλον μπορούν να “διαλύσουν”, αρκεί να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών διαλυτήριο ανακύκλωσης πλοίων».
Τι λέει το ΕΒΕΠ
Η ανυπαρξία ενός διαλυτηρίου πλοίων στην Ελλάδα, με προδιαγραφές λειτουργίας σύμφωνες με τα πρότυπα και τη σχετική νομοθεσία της Ε.Ε., συνιστά σοβαρή έλλειψη, τόσο για τις ναυτιλιακές μας υποδομές όσο και γενικότερα για την οικονομία. Γνωρίζοντας ότι, γενικά, οι ναυπηγοεπισκευαστικές και συναφείς δραστηριότητες είναι εντάσεως εργασίας είναι προφανές ότι το Επιμελητήριο θα ταχθεί υπέρ της ανάπτυξης και διαλυτηρίου, καθώς υποστηρίζει, παντοιοτρόπως, την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και, συνάμα, του ανοίγματος νέων θέσεων εργασίας. Το Επιμελητήριο θεωρεί ότι η παρούσα συγκυρία είναι ευνοϊκή, καθώς υπάρχουν τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για τη στήριξη επιχειρηματικών δράσεων προς αυτή την κατεύθυνση, είτε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης είτε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) που εγκαινιάζει μια νέα πρόσκληση για την υποστήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) Γαλάζιας Οικονομίας, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως γνωστόν, η πρόσκληση για υποβολή προτάσεων αποτελεί ένα από τα πολλά ενδιάμεσα στάδια για την επίτευξη των στόχων της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας». Η ανακύκλωση παλαιότερων μονάδων του στόλου εκτιμάται ότι θα συμβάλει στην ταχύτερη αντικατάσταση, με πλοία φιλικότερα προς το περιβάλλον. Η Ελλάδα, που τώρα ο ναυπηγοεπισκευαστικός της τομέας «αναγεννάται», δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία που δημιουργεί η νομοθεσία που έχει θεσπίσει ο ΙΜΟ βάσει της οποίας, παλαιότερα πλοία, αναγκαστικά θα οδηγηθούν στα διαλυτήρια, καθώς, είτε δεν επιδέχονται μετασκευές που είναι απαραίτητες για τη συμμόρφωση με τα νομικά πλαίσια, είτε οι μετασκευές αυτές είναι ασύμφορες. Εκ των πραγμάτων, σημειώνει το ΕΒΕΠ, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι μία μονάδα διάλυσης στην ελληνική επικράτεια είναι απολύτως αναγκαία, καθώς μέσα από τη δραστηριοποίηση αυτής, θα λειτουργήσει η κυκλική οικονομία.
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")