Ενώ όμως η πορεία προς την Ενεργειακή Μετάβαση παραμένει, εκτός από επιτακτική ανάγκη της ανθρωπότητας και ένα πανάκριβο στοίχημα, τα στοιχεία καθηλώνουν: το 2010, το πετρέλαιο αντιστοιχούσε στο 94% της ενέργειας που καταναλώθηκε στον τομέα των μεταφορών. Ποσοστό 84% αυτού εισαγόταν, ενώ το κόστος του ανερχόταν σε 1 δισ. ευρώ ημερησίως το 2011, επιφέροντας μεγάλη τρύπα στο εμπορικό ισοζύγιο της Ε.Ε, που ανερχόταν στο περίπου 2,5% του ΑΕΠ της περιοχής.
Επιπροσθέτως, ως προϊόν που απαντάται σε περιοχές του πλανήτη που θεωρούνται –και είναι - πολιτικά ασταθείς δημιουργεί ανασφάλεια σε ό,τι αφορά στον εφοδιασμό μας με αυτό – η περίπτωση του εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο από την Ρωσία αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα -κατάσταση που επιδεινώνουν οι συχνές και απότομες αυξήσεις στις τιμές, λόγω κυρίως των κερδοσκοπικών τάσεων που πυροδοτούν οι διαταραχές στην προμήθεια αργού και οι οποίες έχουν κοστίσει δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ στην ευρωπαϊκή οικονομία, σε ετήσια βάση, με εξαίρεση τις περιόδους που παρατηρείται σοβαρή κάμψη της ζήτησης λόγω έκτακτων γεγονότων, όπως η πανδημία του Covid-19.
Καθώς οι επιπτώσεις της εξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες είναι αυταπόδεικτα πολύ σοβαρές για την Ε.Ε. και δεν μπορούν να παραβλεφθούν, θα ανέμενε κανείς από την Ένωση να αναλάβει δράση ώστε να τις άρει. Μια στρατηγική με στόχο τη σταδιακή αντικατάσταση του πετρελαίου με εναλλακτικά καύσιμα στον τομέα των μεταφορών και τη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών θα μπορούσε να οδηγήσει σε εξοικονόμηση από το κόστος των εισαγωγών πετρελαίου ύψους 4,2 δισ. ευρώ ετησίως το 2020, ποσό που εκτιμάται ότι θα αυξηθεί σε 9,3 δισ. ευρώ ετησίως το 2030, και σε επιπλέον 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση λόγω της ανακοπής του φαινομένου των απότομων αυξήσεων των τιμών.
Κι όμως, για λόγους που μόνο να τους φανταστούμε μπορούμε, αλλά όχι να τους αποδείξουμε πέραν πάσης αμφιβολίας, η Ε.Ε συνεχίζει να τρέχει προς τα εμπρός με τραβηγμένο το χειρόφρενο! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε στις 21 Απριλίου, το πρώτο τμήμα της λεγόμενης «αειφόρου χρηματοοικονομικής ταξινομίας», που αποτελεί μια φιλόδοξη και ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων που έχει σκοπό να βελτιώσει τη ροή κεφαλαίων προς βιώσιμες δραστηριότητες ανά την Ε.Ε. Μέσω αυτής θα παρέχεται στους επενδυτές η δυνατότητα να αναπροσανατολίσουν τους πόρους τους προς πιο βιώσιμες τεχνολογίες και επιχειρηματικές δραστηριότητες και η Ένωση θα αποκτήσει ηγετική θέση στον κόσμο, σε ό,τι αφορά στον καθορισμό προτύπων για τη βιώσιμη χρηματοδότηση.
Όμως, η διχογνωμία στις τάξεις της Επιτροπής για το εάν πρέπει να χαρακτηρίσει τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση φυσικού αερίου ως βιώσιμη επένδυση, σε αυτούς τους νέους κανονισμούς «πράσινης» χρηματοδότησης, αυξάνει τα προβλήματα στο εσωτερικό της Ένωσης.
Οι χώρες-μέλη έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα: σε εκείνες που υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να είναι «πράσινο» και σε εκείνες που εξακολουθούν να βλέπουν το αέριο ως το καύσιμο που θα τις επιτρέψει να απαλλαγούν από τον καταφανώς πιο ρυπογόνο άνθρακα. Η καθυστέρηση σημαίνει πως θα πορευτούμε στους αμέσως επόμενους μήνες, έως ότου δεήσει η Κομισιόν να λάβει μια απόφαση για το θέμα, σε μια ερμαφρόδιτη κατάσταση που επηρεάζει, θέματα ευρύτερης πολιτικής εντός της Ένωσης.